,,Bene Nati'' to kolejna z zapomnianych dzieł Elizy Orzeszkowej stworzonych w 1891 roku. Jest to całkiem krótka historia o perypetiach młodej szlachcianki Salomei Osipowiczówny zakochanej w nadleśniczym Jerzym Chutce pochodzącym z chłopskiej rodziny. ,,Bene Nati'' jest to osadzona w realiach podobnych do tych ukazanych w ,,Nad Niemnem'' napisana staropolszczyzną historia o miłości pomimo różnic klasowych, oraz do podziału zdań w rodzinie Osipowiczów, większość uważa za hańbę fakt, że ich bliska krewna chcę popełnić mezalians i dają dziewczynie ultimatum: albo ślub z Jerzym i życie w biedzie albo dostatnie życie pod dyktando rodziny. Wybór bardzo niesprawiedliwy ale wygodny dla rodzin takich jak Osipowiczowie. ,,Bene Nati'' jest to całkiem zrozumiałe dzieło jak na twórczość Orzeszkowej i nawet staropolszczyzna tutaj nie przeszkadza w odbiorze, można polecić tę pozycję fanom klasyków.

,,Bene Nati'' to kolejna z zapomnianych dzieł Elizy Orzeszkowej stworzonych w 1891 roku. Jest to całkiem krótka historia o perypetiach młodej szlachcianki Salomei Osipowiczówny zakochanej w nadleśniczym Jerzym Chutce pochodzącym z chłopskiej rodziny. ,,Bene Nati'' jest to osadzona w realiach podobnych do tych ukazanych w ,,Nad Niemnem'' napisana staropolszczyzną historia o...

Książkę czyta się niezwykle lekko i szybko mimo, że powstała w 1891 roku i jest pisana staropolszczyzną. Sama historia jest dramatyczna, kiedy wczujemy się w problemy tamtych czasów. Jest ona jednak też trochę humorystyczna, chociaż żarty są w niej specyficzne. Jest to powieść ciekawa pod względem etnograficznym i historycznym. Opisane są zwyczaje jak i stosunki między warstwami społecznymi, które już zanikły i nie są znane współczesnym Polakom. Myślałam, że może będę musiała się zmuszać do tej książki, obawiałam się znudzenia jej treścią, jednak powieść stała się dla mnie odskocznią i swoistym wehikułem czasu. Piękny język, brak "gorszących" scen, opisy dawnego życia, to coś czego potrzebowałam aby w lekturze zaznać rozrywki. Motyw powieści jest klasyczny, problem mezaliansu jest tematem bardzo częstym w dawnej literaturze; ja jednak po wielu współczesnych książkach bardzo byłam zadowolona mogąc przeczytać coś takiego. Może też dzięki "Bene Nati", naszła mnie refleksja, że należy docenić to co osiągnęliśmy do tej pory, to jak bardzo zmienił się los kobiet. Możemy podziękować, że mamy wolność wyboru partnera, możemy być kowalami swojego losu i na co dzień przyświecają nam hasła tolerancji i demokracji.

Książkę czyta się niezwykle lekko i szybko mimo, że powstała w 1891 roku i jest pisana staropolszczyzną. Sama historia jest dramatyczna, kiedy wczujemy się w problemy tamtych czasów. Jest ona jednak też trochę humorystyczna, chociaż żarty są w niej specyficzne. Jest to powieść ciekawa pod względem etnograficznym i historycznym. Opisane są zwyczaje jak i stosunki między...

To książka z biblioteczki moich rodziców. Rozważania nad znaczeniem szlachectwa, wartością pracy, rolą emocji i honoru w losach ludzi. Podobnie jak w „Nad Niemnem” losy zubożałej szlachty, nieprzenikalności światów, których granice stanowi kolor krwi, a nie status majątkowy. No i złamane serca (chlip, chlip).

To książka z biblioteczki moich rodziców. Rozważania nad znaczeniem szlachectwa, wartością pracy, rolą emocji i honoru w losach ludzi. Podobnie jak w „Nad Niemnem” losy zubożałej szlachty, nieprzenikalności światów, których granice stanowi kolor krwi, a nie status majątkowy. No i złamane serca (chlip, chlip).