Druga część przygód detektyw Mitzi Fallon która tym razem zmaga się z legendami o królu Arturze. Jak dla mnie trochę było zbyt szalenie, dużo bohaterów którzy mogą się mylić, akcja mknie tak że również czasami nie wiadomo o co chodzi. Plus za końcówkę. Taka wzorcowa książka tego autora. Historia poplątana z teraźniejszością. Dla koneserów takich tematów i Kodu Leonarda da Vinci.

Druga część przygód detektyw Mitzi Fallon która tym razem zmaga się z legendami o królu Arturze. Jak dla mnie trochę było zbyt szalenie, dużo bohaterów którzy mogą się mylić, akcja mknie tak że również czasami nie wiadomo o co chodzi. Plus za końcówkę. Taka wzorcowa książka tego autora. Historia poplątana z teraźniejszością. Dla koneserów takich tematów i Kodu Leonarda da...

Troszkę jak w klasycznym przepisie na thriller, tylko na odwrót. Zaczyna się od książki telefonicznej (kto przeczyta, ten zrozumie),a potem napięcie stopniowo spada. Kolejny produkt danbrownopodobny. Napisany z pewną wprawą, wstydu nie ma, ale zgodnie z regułami "gatunku" tak nasączony nieprawdopodobieństwami, a nawet absurdami, że od pewnego momentu bardziej śmieszy niż przestrasza.

Troszkę jak w klasycznym przepisie na thriller, tylko na odwrót. Zaczyna się od książki telefonicznej (kto przeczyta, ten zrozumie),a potem napięcie stopniowo spada. Kolejny produkt danbrownopodobny. Napisany z pewną wprawą, wstydu nie ma, ale zgodnie z regułami "gatunku" tak nasączony nieprawdopodobieństwami, a nawet absurdami, że od pewnego momentu bardziej śmieszy niż...

Można rzec, typowa opowieść sensacyjna z wątkami historyczno-legendarnymi. Jeśli ktoś lubi dynamiczną akcję, to śmiało można sięgnąć. Osobiście liczyłem jednak na to, że w tej książce będzie nieco więcej na temat legendarnego (czy też rzeczywistego) króla Artura.

Można rzec, typowa opowieść sensacyjna z wątkami historyczno-legendarnymi. Jeśli ktoś lubi dynamiczną akcję, to śmiało można sięgnąć. Osobiście liczyłem jednak na to, że w tej książce będzie nieco więcej na temat legendarnego (czy też rzeczywistego) króla Artura.

Kolejny "danbraun".

To nie jest takie proste, by połączyć zabójstwa, światowy spisek, mity i legendy, Króla Artura, Merlina i koncepcję sprzeciwu wobec przyszłości zdeterminowanej w starych legendach. Do tego ataki terrorystyczne, tajny zakon, porwanie, szantaż. Agentka FBI oderwana od książek w USA, by uratować świat. Wyciskanie łez za pomocą szarpanych uczuć macierzyńskich.
Za dużo tego. Zmęczył mnie ten chaos.

Kolejny "danbraun".

To nie jest takie proste, by połączyć zabójstwa, światowy spisek, mity i legendy, Króla Artura, Merlina i koncepcję sprzeciwu wobec przyszłości zdeterminowanej w starych legendach. Do tego ataki terrorystyczne, tajny zakon, porwanie, szantaż. Agentka FBI oderwana od książek w USA, by uratować świat. Wyciskanie łez za pomocą szarpanych uczuć...

Książka przypominała mi Dana Browna i jego powieści. Trzyma w napięciu, ciekawa, a wątki bardzo przyjemnie się przenikają. Nie daje nudzić się czytelnikowi. Polecam

Książka przypominała mi Dana Browna i jego powieści. Trzyma w napięciu, ciekawa, a wątki bardzo przyjemnie się przenikają. Nie daje nudzić się czytelnikowi. Polecam

Och, czego tu nie było! Zaczyna się niemal niewinnie, od zabójstwa. A potem się rozkręca i mamy ataki terrorystyczne, tajny zakon, porwanie, szantaż itp. Za dużo wątków, zbytni bałagan. Gdyby autor skupił się jedynie na kradzieży, zabójstwie i zakonie, byłoby znacznie lepiej i przejrzyściej. A tak chwyta wiele srok za ogon i wprowadza chaos. I zdecydowanie za mało było tu legendy o królu Arturze. Został wspomniany raz czy dwa, ale jako zupełnie poboczny wątek. A chyba nie o to chodziło. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego.

Och, czego tu nie było! Zaczyna się niemal niewinnie, od zabójstwa. A potem się rozkręca i mamy ataki terrorystyczne, tajny zakon, porwanie, szantaż itp. Za dużo wątków, zbytni bałagan. Gdyby autor skupił się jedynie na kradzieży, zabójstwie i zakonie, byłoby znacznie lepiej i przejrzyściej. A tak chwyta wiele srok za ogon i wprowadza chaos. I zdecydowanie za mało było tu...

Wzięłam zwiedziona Camelotem w tytule, wytrzymałam 10 stron.

Wzięłam zwiedziona Camelotem w tytule, wytrzymałam 10 stron.

Bajka łącząca elementy katolicyzmu z magią. Dla mnie zupełnie nieprawdopodobne. Jednak akcja zupełnie wartka, jako rozrywka na poziomie przeciętnym. Nie wiem, czy autor pochodzi ze Stanów, ale powieść w typowym amerykańskim stylu.

Bajka łącząca elementy katolicyzmu z magią. Dla mnie zupełnie nieprawdopodobne. Jednak akcja zupełnie wartka, jako rozrywka na poziomie przeciętnym. Nie wiem, czy autor pochodzi ze Stanów, ale powieść w typowym amerykańskim stylu.

No cóż, nie tego spodziewałem się po tym autorze. Poprzednie jego książki, które miałem okazję przeczytać były dużo lepsze. Tutaj mamy zbyt wielu bohaterów i tych głównych, jak i pobocznych, za dużo wątków (niektóre nic nie wnoszą do historii),za krótkie rozdziały, a na koniec, kiepską fabułę i intrygę. Myślałem, że będziemy mieli więcej legend i mitów na temat króla Artura, że bractwo wyjdzie na pierwszy plan, a tak naprawdę Christer zaserwował kompletnie lipny miszmasz dosłownie wszystkiego... terroryzm, ech, najgorsze momenty w książce, FBI, CIA i wiele innych służb rządowych. Kiepsko, ale się nie zniechęcę do tego autora i na pewno coś jeszcze przeczytam, bo każdy ma słabsze momenty.

No cóż, nie tego spodziewałem się po tym autorze. Poprzednie jego książki, które miałem okazję przeczytać były dużo lepsze. Tutaj mamy zbyt wielu bohaterów i tych głównych, jak i pobocznych, za dużo wątków (niektóre nic nie wnoszą do historii),za krótkie rozdziały, a na koniec, kiepską fabułę i intrygę. Myślałem, że będziemy mieli więcej legend i mitów na temat króla...

Umarł król? Żyje król?

Sam Christer swoją powieść w dużej mierze oparł na legendach arturiańskich. Wskrzesił króla Artura i rycerzy Okrągłego Stołu, przeniósł do współczesnego świata i tam zaaklimatyzował. Wzbogacił to konwencją dreszczowca o mocnym zabarwieniu politycznym.

Akcja utworu początkowo toczy się na kilku płaszczyznach. Mitzi Fallon i Owain Gwyn to pierwsi znaczący bohaterowie, których spotykamy. Z pozoru wiodą zupełnie odmienne od siebie życie, w różnych stronach świata. Jednak ich losy szybko się ze sobą splotą, co pociągnie za sobą szereg niecodziennych zdarzeń.

Generalnie, zamysł autora był dobry. Podoba mi się, gdy twórcy nawiązują do legend, wierzeń i mitów. Powieść staje się wtedy bardziej tajemnicza i pociągająca. "Bractwo Camelotu" zainteresowało mnie właśnie odwołaniem do legend średniowiecznej Anglii. Wątek został nieco zduszony przez filmowy obraz śledztwa i pracujących przy nim specjalistów. Zbyt dużo uderzania pięścią w stół, krzyku na podwładnych i parzenia kawy przez amerykańskich detektywów. Poza tym, czytało się nawet przyjemnie.
Nie jest to książka przełomowa, czy niezwykła - ot poprawna historia dla zabicia czasu. Może jednak komuś przypadnie do gustu bardziej, niż mnie.

Umarł król? Żyje król?

Sam Christer swoją powieść w dużej mierze oparł na legendach arturiańskich. Wskrzesił króla Artura i rycerzy Okrągłego Stołu, przeniósł do współczesnego świata i tam zaaklimatyzował. Wzbogacił to konwencją dreszczowca o mocnym zabarwieniu politycznym.

Akcja utworu początkowo toczy się na kilku płaszczyznach. Mitzi Fallon i Owain Gwyn to pierwsi...