Skarb heretyków

Ciekawa książka i niespodziewane podsumowanie... Jest tu wszystko czego potrzebuje dobry thriller sensacyjny: akcja, pościgi, fabuła.

Ciekawa książka i niespodziewane podsumowanie... Jest tu wszystko czego potrzebuje dobry thriller sensacyjny: akcja, pościgi, fabuła.

Recenzja w 5 zdaniach:

Chyba najbardziej "religijna" książka Toma Knoxa, jaką napisał do tej pory. Wszystko tutaj jest - wartka akcja, pościg, walka, 2 łączące się historie, niesamowity spisek... Jednak cierpi z tego samego powodu, co wszystkie książki w których mamy podobne rozwiązanie: kiedy w końcu dowiadujemy się, co jest na tajemniczym papirusie/w teczce/w artefakcie, jesteśmy trochę zawiedzeni... co nie umniejsza faktu, że książka dostarcza dobrej rozrywki. do szybkiego przeczytania!

Recenzja w 5 zdaniach:

Chyba najbardziej "religijna" książka Toma Knoxa, jaką napisał do tej pory. Wszystko tutaj jest - wartka akcja, pościg, walka, 2 łączące się historie, niesamowity spisek... Jednak cierpi z tego samego powodu, co wszystkie książki w których mamy podobne rozwiązanie: kiedy w końcu dowiadujemy się, co jest na tajemniczym papirusie/w teczce/w...

Cały dzień wędrowałam między Kornwalią , Anglią i Egiptem . Super . Polecam .

Cały dzień wędrowałam między Kornwalią , Anglią i Egiptem . Super . Polecam .

Nie tak dawno chwaliłem Biblię umarłych Toma Knoxa i pozytywne wrażenia po tamtej powieści sprawiły, że sięgnąłem po następny jego utwór. „Skarb Heretyków” również posiada dynamiczną, wciągającą fabułę i jest lekturą, którą pochłania się z rosnącym zaciekawieniem. Daję jednak dwie gwiazdki mniej niż poprzednio, bo choć rozrywka przednia, pomysł naukowy jest mniej oryginalny i należy do zbyt często wykorzystywanych przez literaturę sensacyjną konceptów. Oto odkrycie, które rzuca nowe światło na istniejące religie i demistyfikuje ją. Tyle, że tych odkryć było już tyle, że miejscami zaczynają się powtarzać. Mimo to książka niezła i dla lubiących takie historie na pewno będzie warta przeczytania.

Nie tak dawno chwaliłem Biblię umarłych Toma Knoxa i pozytywne wrażenia po tamtej powieści sprawiły, że sięgnąłem po następny jego utwór. „Skarb Heretyków” również posiada dynamiczną, wciągającą fabułę i jest lekturą, którą pochłania się z rosnącym zaciekawieniem. Daję jednak dwie gwiazdki mniej niż poprzednio, bo choć rozrywka przednia, pomysł naukowy jest mniej oryginalny...

Po kolejna książkę Knoxa sięgnąłem z pewnym wahaniem. Poprzednia, którą czytałem „Biblia umarłych” nie zachwyciła. Po przeczytaniu tej mam bardzo mieszane uczucia.
Plusy:
- dość ciekawa, niebanalna fabuła (pomimo że temat często wykorzystywany);
- aspekty religijne, zaginione stare teksty zawsze mnie interesowały;
- lubię literaturę o teoriach spiskowych w dziejach świata;
- ciekawy opis rytuałów sięgający czasów starożytnego Egiptu;
- połączenie powieści przygodowej z elementami historycznymi;
- ciekawe opisy gorącego Egiptu i deszczowej Kornwalii;
- przewrotna hipoteza, ocierająca się o herezję;
- czyta się szybko, akcja dość dynamiczna;
- zaskakujące zakończenie (może trochę zbyt fantastyczne).
Minusy:
- opisy scen seksu typu „nagość upodobniała ja do smukłej żony faraona, którą pamiętał z malowideł” - lepiej szybko zapomnieć, co inni czytelnicy też zauważyli;
- brak atmosfery tajemniczości, zagadkowości, dreszczyku emocji;
- miejscami dialogi tak długie (poprzez nadmiar przekazywanych informacji), że ciężko przez nie przebrnąć.
Ogółem książka dobra, ale bez rewelacji.

Po kolejna książkę Knoxa sięgnąłem z pewnym wahaniem. Poprzednia, którą czytałem „Biblia umarłych” nie zachwyciła. Po przeczytaniu tej mam bardzo mieszane uczucia.
Plusy:
- dość ciekawa, niebanalna fabuła (pomimo że temat często wykorzystywany);
- aspekty religijne, zaginione stare teksty zawsze mnie interesowały;
- lubię literaturę o teoriach spiskowych w dziejach...

Generalnie bardzo lubię książki tego autora. Są świetną przygodą, którą czyta się szybko dla oddechu i rozrywki. Denerwuje mnie tylko lekko wydumana koncepcja, która, gdy już się klaruje, to ulega nagle zakrętowi, który wszystko lekko psuje. Niemniej dla rozrywki fajnie się czyta a wiedzy dostarcza.

Generalnie bardzo lubię książki tego autora. Są świetną przygodą, którą czyta się szybko dla oddechu i rozrywki. Denerwuje mnie tylko lekko wydumana koncepcja, która, gdy już się klaruje, to ulega nagle zakrętowi, który wszystko lekko psuje. Niemniej dla rozrywki fajnie się czyta a wiedzy dostarcza.

To zawsze wygląda tak samo: przeglądam opinie na tym portalu, czytam recenzje na innych stronach, lecz własny osąd wydaję dopiero po przeczytaniu; nie kieruję się cudzymi słowami.
Bardzo mnie zdziwiło, że tyle osób narzeka na słabe zakończenie. Knox kojarzy mi się z dwufazowymi punktami kulminacyjnymi, które pojawiają się niemalże pod koniec książki i przez ostatnie rozdziały utrzymują czytelnika w ogromnym, elektryzującym napięciu. Teraz, gdy "Skarb heretyków" już za mną, mogę z czystym sumieniem dołączyć do grona rozczarowanych osób. Jest to 4 książka Toma Knoxa, którą było mi dane przeczytać i która dumnie pręży grzbiet na mojej półce. Chociaż cała koncepcja i jej rozwiązanie to, jak dla mnie, genialna idea, tak zakończenie jest niczym świeczka, której knot się wypalił, nie naruszając nawet wosku.
Bardzo denerwuje mnie też fakt, że Knox cały czas kurczowo trzyma się bezpiecznego schematu przy tworzeniu biografii postaci. Przejadły mi się troszkę tragedie rodzinne, problemy z byciem matką/ojcem oraz ginące z winy rodzica dzieci. Czy Knox próbuje w ten sposób zrehabilitować własne przeżycia? Czy wiąże się to z nim samym? Czy może po prostu uznał to za niezły chwyt, poruszający wrażliwość czytelnika? Miło by było, gdyby ktoś się go o to spytał.
Mimo wszystko oceniam tę książkę bardzo wysoko, ponieważ autor włożył w to sporo pracy (jak zawsze) i wykreował wciągający świat, z którego możemy się wiele nauczyć. Wszystkim tym, którzy dopiero zaczynają drogę z tym pisarzem, polecam kontynuowanie obranej ścieżki, gdyż na jej końcu nie ma rozczarowania.

To zawsze wygląda tak samo: przeglądam opinie na tym portalu, czytam recenzje na innych stronach, lecz własny osąd wydaję dopiero po przeczytaniu; nie kieruję się cudzymi słowami.
Bardzo mnie zdziwiło, że tyle osób narzeka na słabe zakończenie. Knox kojarzy mi się z dwufazowymi punktami kulminacyjnymi, które pojawiają się niemalże pod koniec książki i przez ostatnie...

Autor poruszył niezwykle interesujący temat dotyczący podstaw wiary chrześcijańskiej. Spróbował stworzyć na tej podstawie sensacyjną powieść, która miała przyćmić słynny cykl Dana Browna. Moim zdaniem autor miał dużo ciekawszy pomysł. Postawiona przez niego hipoteza jest znacznie bardziej przewrotna, autor właściwie zadał kłam całej naszej wierze, niebezpiecznie ocierając się o herezję. Szkoda tylko, że sama książka jest na wskroś amerykańska, okraszona całkiem niepotrzebnymi „fajerwerkami” w stylu produkcji z LA.

Autor poruszył niezwykle interesujący temat dotyczący podstaw wiary chrześcijańskiej. Spróbował stworzyć na tej podstawie sensacyjną powieść, która miała przyćmić słynny cykl Dana Browna. Moim zdaniem autor miał dużo ciekawszy pomysł. Postawiona przez niego hipoteza jest znacznie bardziej przewrotna, autor właściwie zadał kłam całej naszej wierze, niebezpiecznie ocierając...

Chrześcijaństwo wywidło się z wierzeń Egipty,a Mojżesz nie wyprowadził z Egiptu Żydów,a chorych na trą.To faktycznie tajemnica,dla której warto zabić.Wiara jako dziwny wewnętrzny robal mamnipulujący ludżmi.Chyba dobrze,że jestem ateistką

Chrześcijaństwo wywidło się z wierzeń Egipty,a Mojżesz nie wyprowadził z Egiptu Żydów,a chorych na trą.To faktycznie tajemnica,dla której warto zabić.Wiara jako dziwny wewnętrzny robal mamnipulujący ludżmi.Chyba dobrze,że jestem ateistką

Rewelacja ....Swietna akcja ... Autor świetnie przygotowany oczytany.Ciekawe pytania i odpowiedzi na temat Biblii.
Polecam wszystkim!!!!!!!!!!!!!!!!

Rewelacja ....Swietna akcja ... Autor świetnie przygotowany oczytany.Ciekawe pytania i odpowiedzi na temat Biblii.
Polecam wszystkim!!!!!!!!!!!!!!!!