To dla wielu rodziców ogromnie traumatyczne doświadczenie, choć trzeba powiedzieć, że na szczęście coraz mniejsze. Świadomość społeczeństwa, które zaczyna akceptować, a nie tylko tolerować fakt obecności osób homoseksualnych w codziennym życiu wzrasta. Na pewno niezwykle ważnym czynnikiem, który na to wpływa jest szereg coming outow dokonanych przez znanych z mediów ludzi, z kręgu muzyki, sztuki, kina, teatru, sportu czy polityki. To pomaga oswoić i trochę odmitologizować spojrzenie na homoseksualizm. Do tej pory bowiem jego ocena była dość jednoznaczna i mocno nasiąknięta oficjalnym stanowiskiem Kościoła. To duży jego kłopot, bo sfera seksualności zawsze w nim budziła i będzie budzić wiele emocji i napięć. I choć również i tu nastąpiły pewne zmiany, bo nie sposób było utrzymać tak ostrej opinii o homoseksualizmie, to dokonały się one jak na razie w warstwie semantycznej niż praktycznej. Katechizm Kościoła bardzo wyraźnie bowiem rozgranicza, że Kościół nie potępia osób homoseksualnych a jedynie akty homoseksualne, co w praktyce i tak sprowadza się do krytykowania wszelkich poczynań organizacji o homoseksualnym charakterze kwestionując ich rolę i działania, które podejmują, dopatrując się w nich stylu, który ma na celu lansowanie i promowanie homoseksualizmu, a nie realną pomoc osobom homoseksualnym. Tu bowiem pojawia się jednoznaczna ocena, że osoby homoseksualne wymagają pomocy, są bowiem chore i trzeba wszystko zrobić, by im pomoc z wyzwolenia się z homoseksualizmu. Tym bardziej, że o ile sama natura orientacji nie jest określona jako zła czy grzeszna, to już jakiekolwiek zachowania tak, wiec jeżeli ktoś odkryje w sobie takie skłonności i im się podda to już grzeszy i mimo, że wydawałoby się, że działa w zgodzie z naturą to jednak stanowisko Kościoła mówi, że wbrew niej i musi podjąć trud uwolnienia się i zmiany. Takie rozumowanie powoduje, że zwłaszcza wielu młodych ludzi rozdartych odkryciem, że ich seksualności idzie w inną niż obowiązująca w heteronormatywnym społeczeństwie norma, pełnych terminologii i presji narzucanej przez Kościół, stoi wobec poważnego dylematu moralnego, który dla wielu z nich ma dramatyczne konsekwencje. Niniejsza lektura jest próba spojrzenia na zjawisko homoseksualności właśnie poprzez taką postawę, która absolutnie odmawia homoseksualności zgody na pełnoprawne rozumienie ludzkiej natury, a co za tym idzie jeśli tylko rodzice odkryją, że ich dziecko przejawia takie tendencje powinni podjąć wszelkie działania mające mu pomoc, ale tylko poprzez terapie reparatywną, czyli zmierzającą do wyleczenia i zmiany orientacji, gdyż w przeciwnym wypadku podda się ono negatywnemu oddziaływaniu lobby gejowskiego, które zniszczy dziecko i wyprowadzi na manowce. Zaproponowane metody są oparte na nie udokumentowanych naukowo i nie akceptowanych przez środowiska akademickie strategiach, mogą doprowadzić do wielu zranień i problemów czy nawet schizofrenii. I nie odmawiając autorowi intencji, jeśli punktem wyjścia ma być szczera chęć pomocy oparta również na duchowej i modlitewnej formie wsparcia, to nie można jednak proponować rozwiązań ideologicznych przed naukowymi.

To dla wielu rodziców ogromnie traumatyczne doświadczenie, choć trzeba powiedzieć, że na szczęście coraz mniejsze. Świadomość społeczeństwa, które zaczyna akceptować, a nie tylko tolerować fakt obecności osób homoseksualnych w codziennym życiu wzrasta. Na pewno niezwykle ważnym czynnikiem, który na to wpływa jest szereg coming outow dokonanych przez znanych z mediów ludzi,...