Listopadowy wieczór 2009 roku. Piętnastoletnia Naomi Malcolm, córka Jenny wybiera się na przedstawienie, w którym gra jedną z ról. Po występie dziewczyna ma wyskoczyć gdzieś z przyjaciółmi. Gdy mijają kolejne godziny, a Naomi wciąż nie wraca zaniepokojeni rodzice zawiadamiają policję. Jenny - szczęśliwa matka trojga dzieci i żona cenionego neurochirurga zaczyna tracić grunt pod nogami. W jednej chwili jej "idealny świat" rozpada się na kawałki.

Akcja powieści dzieje się dwutorowo - w 2009 roku, kiedy zaginęła Naomi, oraz w latach 2010-2011, gdy jej matka po rozstaniu z mężem, samotna, odseparowana od świata próbuje sobie wszystko wytłumaczyć, pozbierać się i dojść do ładu z własnym ja. Jenny stopniowo uświadamia sobie, że nie znała do końca swojej córki, ignorowała ostrzeżenia, usprawiedliwiała niepokojące sygnały. Dopiero dużo później zdaje sobie sprawę z tego, jaką była matką, uświadamia sobie popełnione błędy. Analizuje przeszłość, a my jesteśmy, rozdział po rozdziale, świadkami rozliczeń Jenny z samą sobą i otoczeniem.

Bólu wywołanego stratą i kolejnych prób powrotu do normalnego życia. Tylko czy po takich przeżyciach to jeszcze możliwe?

Dalszy ciąg recenzji:

https://bezksiazkiwtytule.blogspot.com/2021/05/zanim-zniknea-jane-shemilt-recenzja.html

Listopadowy wieczór 2009 roku. Piętnastoletnia Naomi Malcolm, córka Jenny wybiera się na przedstawienie, w którym gra jedną z ról. Po występie dziewczyna ma wyskoczyć gdzieś z przyjaciółmi. Gdy mijają kolejne godziny, a Naomi wciąż nie wraca zaniepokojeni rodzice zawiadamiają policję. Jenny - szczęśliwa matka trojga dzieci i żona cenionego neurochirurga zaczyna tracić grunt...

Książkę czytałam z przerwami, bo nie byłam w stanie znieść główniej bohaterki. Dawno nikt mnie tak nie irytował.
Książka taka sobie, kolejny dramat rodzinny, w którym jedno tragiczne wydarzenie zdziera maski całej rodziny.
Opowieść jak wiele innych, nic nowego, oryginalnego ani błyskotliwego.

Książkę czytałam z przerwami, bo nie byłam w stanie znieść główniej bohaterki. Dawno nikt mnie tak nie irytował.
Książka taka sobie, kolejny dramat rodzinny, w którym jedno tragiczne wydarzenie zdziera maski całej rodziny.
Opowieść jak wiele innych, nic nowego, oryginalnego ani błyskotliwego.

Wciągnęła mnie ta książka. Pokazuje jak dużo złego może wydarzyć się w rodzinie, gdzie brak porozumienia rodziców z dziećmi. Rodzice zajęci pracą, a dzieci czują się niekochane, niezrozumiane i idą własną ścieżką - nie zawsze dobrą.

Wciągnęła mnie ta książka. Pokazuje jak dużo złego może wydarzyć się w rodzinie, gdzie brak porozumienia rodziców z dziećmi. Rodzice zajęci pracą, a dzieci czują się niekochane, niezrozumiane i idą własną ścieżką - nie zawsze dobrą.

25/2020

25/2020

Ta książka jest trochę... dziwna. Opowieść o rodzinie, którą spotyka dramat - znika 15-letnia córka i siostra. Nikt nic nie wie, policja zaczyna jej szukać. Stopniowo wychodzą na jaw kolejne szczegóły, które prowadzą do rozwiązania zagadki. Albo i nie.
Ciut mnie irytowała postać matki, która całkowicie jest zaślepiona swoją wizją wspaniałej rodziny. Tak bardzo, że nie przychodzi jej na myśl, że może ktoś z domowników ma kłopoty, chciałby czegoś innego albo kogoś innego.
Poza tym, zabrakło wg mnie pogłębienia motywacji bohaterów: skąd się zaczęły problemy jednego syna? Skąd, dlaczego takie zachowanie córki? Męża? Czego zabrakło w tym domu, że się rozsypał jak bierki?
W sumie nie wiem, czego mi zabrakło w tej książce. Ale nie mogę lepiej jej ocenić.

Ta książka jest trochę... dziwna. Opowieść o rodzinie, którą spotyka dramat - znika 15-letnia córka i siostra. Nikt nic nie wie, policja zaczyna jej szukać. Stopniowo wychodzą na jaw kolejne szczegóły, które prowadzą do rozwiązania zagadki. Albo i nie.
Ciut mnie irytowała postać matki, która całkowicie jest zaślepiona swoją wizją wspaniałej rodziny. Tak bardzo, że nie...

Tak fajnie się zapowiadało, a tak słabo wyszło...
Wielka szkoda, bo historia mogła być ciekawa. A wyszło nudne opowiadanie, napisane bardzo kiepsko i zniechęcająco.

Tak fajnie się zapowiadało, a tak słabo wyszło...
Wielka szkoda, bo historia mogła być ciekawa. A wyszło nudne opowiadanie, napisane bardzo kiepsko i zniechęcająco.

O szczęśliwej rodzinie, co szczęśliwa nie była, a pozór gonił pozór. Rodzice okazali się być osobami z tła spoglądającymi się z oddali w oczy swoich dzieci. Oni widzieli w nich szczęście, pewność i zdecydowanie, a tam była czarna przestrzeń i poczucie zagubienia. To, że przeźroczysta warstwa katastrofy na trwale rozdzieli te dwa światy było pewne. Pytanie brzmiało tylko kiedy, no i wydarzyło się.

O szczęśliwej rodzinie, co szczęśliwa nie była, a pozór gonił pozór. Rodzice okazali się być osobami z tła spoglądającymi się z oddali w oczy swoich dzieci. Oni widzieli w nich szczęście, pewność i zdecydowanie, a tam była czarna przestrzeń i poczucie zagubienia. To, że przeźroczysta warstwa katastrofy na trwale rozdzieli te dwa światy było pewne. Pytanie brzmiało tylko...

Ta powieść pochłonęła mnie na kilka godzin. Jest w niej to, co lubię - spora dawka emocji, psychologii i temat, czyli trudne relacje rodzice-dzieci.

Ta powieść pochłonęła mnie na kilka godzin. Jest w niej to, co lubię - spora dawka emocji, psychologii i temat, czyli trudne relacje rodzice-dzieci.

Ciekawa dość książka, jednak zaliczenie jej do thrillerów (jak napisane na okładce) to spore nadużycie. Jest to raczej (wg mnie) książka psychologiczna, opisująca psychikę matki/żony w okolicznościach dezintegracji rodziny po zaginięciu córki.
Bardzo jednak fajnie to napisane, pomijając to, jaka główna bohaterka jest. Ktoś z czytających przede mną dosadnie to jakoś nazwał. Ale to też czemuś służyło.
Czy polecam? No jasne!

Ciekawa dość książka, jednak zaliczenie jej do thrillerów (jak napisane na okładce) to spore nadużycie. Jest to raczej (wg mnie) książka psychologiczna, opisująca psychikę matki/żony w okolicznościach dezintegracji rodziny po zaginięciu córki.
Bardzo jednak fajnie to napisane, pomijając to, jaka główna bohaterka jest. Ktoś z czytających przede mną dosadnie to jakoś nazwał....

Owszem, historia warta uwagi. Chcemy wiedzieć, czy Naomi się odnalazła. Ale ksiązke ciężko sie czyta, jest wręcz nużąca.

Owszem, historia warta uwagi. Chcemy wiedzieć, czy Naomi się odnalazła. Ale ksiązke ciężko sie czyta, jest wręcz nużąca.