Jak na warunki czasów gdy powstawała, jest to dość rzetelna książka historyczna, oparta na imponującej rozległością i wnikliwością kwerendzie źródłowej – imponującej tym bardziej, że dokonanej przez niespecjalistę. Pierwsze trzy rozdziały są swoistym wstępem, głównie o charakterze anegdotyczno-osobistym. Dalsza część książki to już typowa narracja historyczna; mniej więcej połowę objętości zajmuje opis historii Puszczy od czasów prehistorycznych do wybuchu II wojny światowej, drugą zaś połowę wydarzenia ostatniej wojny: przebijanie się przez Puszczę armii „Poznań” i „Pomorze”, konspiracja, natarcie na lotnisko bielańskie w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego i późniejszą pomoc dla powstańczej Warszawy, „rzeczpospolitą kampinoską” i wreszcie rozbicie Grupy „Kampinos” w bitwie pod Jaktorowem.

Niestety, autorka wyraźnie kluczy we fragmentach gdy przychodzi jej pisać o grupie stołpecko-nalibockiej AK, o której oczywiście czytelnik nie dowie się z książki skąd i dlaczego przybyła do Puszczy. Z uporem godnym lepszej sprawy autorka nazywa też jednostki RONA stacjonujące w Truskawiu i dopuszczające się tam zbrodni na mieszkańcach „własowcami”, ale to też chyba taka PRL-owska maniera. To tylko dwa zniekształcenia, które wychwyciłem w pracy jako laik. Może być ich jednak więcej.

Dla mnie książka ma przede wszystkim zbyt wąski zakres; szczerze pisząc, liczyłem na opisanie folkloru i kultury ludowej mieszkańców Puszczy. Zagadnienia te są badane współcześnie nawet przez studentów antropologii i były przedmiotem uwagi polskich krajoznawców co najmniej od czasu powstania Instytutu Agronomii w Marymoncie i wypraw prof. Wojciecha Jastrzębowskiego, opracowania zapewne zatem istnieją i istniały też w czasach gdy Maria Kann pisała swoją pozycję. A jednak autorka ogranicza się do wywodu czysto historycznego, dodatkowo koncentrując się głównie na czasach sobie najbliższych, pomija zaś etnografię, legendy, przyrodoznawstwo etc. Wielka szkoda, bo to wszak najciekawsza część wiedzy o Puszczy.

Jak na warunki czasów gdy powstawała, jest to dość rzetelna książka historyczna, oparta na imponującej rozległością i wnikliwością kwerendzie źródłowej – imponującej tym bardziej, że dokonanej przez niespecjalistę. Pierwsze trzy rozdziały są swoistym wstępem, głównie o charakterze anegdotyczno-osobistym. Dalsza część książki to już typowa narracja historyczna; mniej więcej...