Chrześcijaństwo w wydaniu amerykańskim.

Na podstawie opisu wydaje się, że ta książka to romans.
Nic bardziej mylnego. Romans to tylko wątek poboczny.
Najważniejszy jest tu opis wielu okoliczności, które mu towarzyszą.
Główne postacie dramatu to Profesor, jego egzotyczna żona Blue - domniemana morderczyni kaznodziei Małego Sama - ojca Adama, który wdaje się w romans z żoną Profesora - Blue.
Skomplikowane koło, które się zamyka.
Każdy poszukuje prawdy i stara się dociec motywów postępowania swego i innych uczestników dramatu.

Gina B. Nahai to bardzo ciekawa pisarka. Urodzona w Teheranie, wykształcona w Szwajcarii i USA, gdzie obecnie mieszka. Poliglotka z wielokulturowym wychowaniem i światopoglądem. Tę różnorodność i egzotykę czuć w tej powieści.

Amerykański sposób na wiarę to rzecz zupełnie odmienna kulturowo i światopoglądowo od naszej - europejskiej. Tego fenomenu chyba nie da się wytłumaczyć ani zrozumieć.
Łączenie wyznania wiary z odpornością na jad węży i piciem trucizny to chyba nie dla ludzi Europy.

Dość cienka książka, która ma w sobie taką odmienność, że autorkę zapamiętam w nadziei na przyszłą lekturę. Trochę psychologii, sporo wiadomości o życiu amerykańskiej górniczej biedoty w rejonie Appalachów, bardzo ciekawie opowiedziana historia Blue pochodzącej z Kurdystanu. Choć wydaje się, że to spora rozbieżność tematyczna, to wszystkie wątki są fajnie splecione.
O amerykańskiej religijności już pisałam. Cóż dodać. Polecam choćby ze względu na jej odmienność.

Chrześcijaństwo w wydaniu amerykańskim.

Na podstawie opisu wydaje się, że ta książka to romans.
Nic bardziej mylnego. Romans to tylko wątek poboczny.
Najważniejszy jest tu opis wielu okoliczności, które mu towarzyszą.
Główne postacie dramatu to Profesor, jego egzotyczna żona Blue - domniemana morderczyni kaznodziei Małego Sama - ojca Adama, który wdaje się w romans z...

Książka o niemożności ostatecznego oderwania się od swoich korzeni, o niemożności ucieczki przed swoim i rodzinnym bagażem doświadczeń. O wierze, która pozwala przezwyciężyć jad węża, płomienie i picie trucizny, a jednak nie pozwala być przykładnym ojcem i porządnym człowiekiem. Opowieść o wyobcowaniu i próbie ucieczki przed samym sobą, która w rzeczywistości jest poruszaniem się na oślep po labiryncie bez wyjścia. Poetycka, melancholijna, warta przeczytania.

Książka o niemożności ostatecznego oderwania się od swoich korzeni, o niemożności ucieczki przed swoim i rodzinnym bagażem doświadczeń. O wierze, która pozwala przezwyciężyć jad węża, płomienie i picie trucizny, a jednak nie pozwala być przykładnym ojcem i porządnym człowiekiem. Opowieść o wyobcowaniu i próbie ucieczki przed samym sobą, która w rzeczywistości jest...

Mówi się czasem , że za dużo wina zabija smak mięsa. W tej książce brak pewnej wrażliwości,i mało rozwiniętej wyobraźni autorki zabiło we mnie chęć na dokończenie książki. No możecie się ze mną sprzeczać, ale nie dałabym jej nikomu na prezent ani nie zabrała się do niej drugi raz.

Mówi się czasem , że za dużo wina zabija smak mięsa. W tej książce brak pewnej wrażliwości,i mało rozwiniętej wyobraźni autorki zabiło we mnie chęć na dokończenie książki. No możecie się ze mną sprzeczać, ale nie dałabym jej nikomu na prezent ani nie zabrała się do niej drugi raz.

Przyzna się bez bicia - na początku myślałam, że to romans. Przeczytałam fragment z tyłu książki i już wyrobiłam sobie o niej zdanie. A to był błąd;-)
Okazało się, że 'Niedzielna cisza' to dobrze napisana historia o osobach, które chcąc uciec przed przeszłością, muszą się z nią po jakimś czasie zmierzyć - Adam, Blue czy Profesor to najważniejsi bohaterowie, o których warto napisać. Oprócz tego mamy interesujący wątek wiary i tego, jak można wpływać na ludzi, jak robił to Mały Sam.
Zamiast gołębi na okładce dałabym węże - od razu widać, że projektant nawet nie zerknął do książki.
I tak zostałam pozytywnie zaskoczona. Oby tak częściej mi się zdarzało.

Przyzna się bez bicia - na początku myślałam, że to romans. Przeczytałam fragment z tyłu książki i już wyrobiłam sobie o niej zdanie. A to był błąd;-)
Okazało się, że 'Niedzielna cisza' to dobrze napisana historia o osobach, które chcąc uciec przed przeszłością, muszą się z nią po jakimś czasie zmierzyć - Adam, Blue czy Profesor to najważniejsi bohaterowie, o których warto...

Po "Pawim krzyku" i "Księżycu i aniele" kolejna książka autorki, którą przeczytałam z przyjemnością.
Książka o przeznaczeniu i miłości.

Po "Pawim krzyku" i "Księżycu i aniele" kolejna książka autorki, którą przeczytałam z przyjemnością.
Książka o przeznaczeniu i miłości.

Skomplikowana i kontrowersyjna.

Skomplikowana i kontrowersyjna.

Dość cienka niestety książka, która ma w sobie to coś. Odrobinę psychologiczna, fajne wątki, ciekawie napisana. Polecam.

Dość cienka niestety książka, która ma w sobie to coś. Odrobinę psychologiczna, fajne wątki, ciekawie napisana. Polecam.

Ciekawa książka o wyborach własnych i tych, na które nie mieliśmy wpływu, ale które wpływają na nasze życie. Jednocześnie pokazuje kultury, na które nie trafilibyśmy w inny sposób. Polecam.

Ciekawa książka o wyborach własnych i tych, na które nie mieliśmy wpływu, ale które wpływają na nasze życie. Jednocześnie pokazuje kultury, na które nie trafilibyśmy w inny sposób. Polecam.