Meandry miłości

Spodziewałam się klasycznego romansu historycznego osadzonego w realiach polskich kresów, a dostałam coś co mogłoby być pięknym początkiem sagi (chętnie poczytałabym o losach dzieci Heleny i... No właśnie. Kogo?). Interesujące i niejednoznaczne postaci, główna bohaterka pięknie dojrzewa na naszych oczach, plastyczne ale nieprzesadnie długie opisy przyrody. Oczywiście jest i romans, a właściwie kilka. Wciągająca lektura. Polecam.

Spodziewałam się klasycznego romansu historycznego osadzonego w realiach polskich kresów, a dostałam coś co mogłoby być pięknym początkiem sagi (chętnie poczytałabym o losach dzieci Heleny i... No właśnie. Kogo?). Interesujące i niejednoznaczne postaci, główna bohaterka pięknie dojrzewa na naszych oczach, plastyczne ale nieprzesadnie długie opisy przyrody. Oczywiście jest i...

Kiedy zaczęłam słuchać "Meandrów miłości" powieść zdawała mi się nudna. Ot tkliwa opowieść o XIX-wiecznej "pustej" szlachciance, której jedynym celem jest poznanie przystojnego kandydata na męża. Ale zbieg nieszczęśliwych zdarzeń sprawia, że Helena Tarczyńska staje na wysokości zadnia, staje się głową rodziny, której już nie bale w głowie, ale ratowanie rodzinnego majątku.

Kiedy zaczęłam słuchać "Meandrów miłości" powieść zdawała mi się nudna. Ot tkliwa opowieść o XIX-wiecznej "pustej" szlachciance, której jedynym celem jest poznanie przystojnego kandydata na męża. Ale zbieg nieszczęśliwych zdarzeń sprawia, że Helena Tarczyńska staje na wysokości zadnia, staje się głową rodziny, której już nie bale w głowie, ale ratowanie rodzinnego...

Poleciła mi tę książkę Pani w bibliotece i jak spojrzałam na okładkę to nie byłam do końca przekonana, ale jak to mówią - nie oceniaj książki po okładce. Na początku ciężko mi się było połapać kto jest kim, ale z każdą kolejną stroną było tylko lepiej. Naprawdę dobrze się to czytało, w kilku momentach byłam bardzo zaskoczona zwrotem akcji. Polecam, bo naprawdę warto.

Poleciła mi tę książkę Pani w bibliotece i jak spojrzałam na okładkę to nie byłam do końca przekonana, ale jak to mówią - nie oceniaj książki po okładce. Na początku ciężko mi się było połapać kto jest kim, ale z każdą kolejną stroną było tylko lepiej. Naprawdę dobrze się to czytało, w kilku momentach byłam bardzo zaskoczona zwrotem akcji. Polecam, bo naprawdę warto.

Do książki tej przybierałam się trzy razy. Najdalej dotarłam do 50 strony i się poddałam. Nawet nie byłam ciekawa aby przeczytać sam koniec. Czasem lubię prosto i bezpośrednio napisane historie ale w tym przypadku to nie zagrało, przynajmniej dla mnie. Historia mnie nie wciągnęła i tyle.

Do książki tej przybierałam się trzy razy. Najdalej dotarłam do 50 strony i się poddałam. Nawet nie byłam ciekawa aby przeczytać sam koniec. Czasem lubię prosto i bezpośrednio napisane historie ale w tym przypadku to nie zagrało, przynajmniej dla mnie. Historia mnie nie wciągnęła i tyle.

Kiedyś już miałam w rękach tą książkę, ale po kilku stronach ją odłożyłam. Tym razem odłożyłam ją dopiero po przeczytaniu całości :)
Lubię takie "kostiumowe" powieści, a w tej dzieje się dużo, nieoczekiwane zwroty akcji, barwne postaci - okazuje się, że wcale nie tak łatwo było utrzymać dobre imię szlacheckiego rodu, a Helena (choć w tamtych czasach kobieta była uważana za "słabą" płeć) poradziła sobie znakomicie wbrew męskiej dominacji. Polecam

Kiedyś już miałam w rękach tą książkę, ale po kilku stronach ją odłożyłam. Tym razem odłożyłam ją dopiero po przeczytaniu całości :)
Lubię takie "kostiumowe" powieści, a w tej dzieje się dużo, nieoczekiwane zwroty akcji, barwne postaci - okazuje się, że wcale nie tak łatwo było utrzymać dobre imię szlacheckiego rodu, a Helena (choć w tamtych czasach kobieta była uważana za...

Urzekająca powieść o czasach, w których miłość odmieniała ludzkie dusze. Pięknej szlachciance Helenie Tarczyńskiej jedynie bale i zabawa w głowie, ale wkrótce los wystawi ją na próbę... Piękną szlachciankę Helenę Tarczyńską zaprzątają wyłącznie myśli o nadchodzącym balu i sukni specjalnie na tę okazję sprowadzonej z Paryża. Przeznaczenie stawia jednak na jej drodze atrakcyjnego, nieco tajemniczego i smutnego doktora. Kandydatów do ręki Heleny jest więcej, włącznie z hrabią z Krakowa i owdowiałym właścicielem sąsiedniego majątku, ponurym Witoldem Kuźmianem. Ale zanim Helena usłyszy bicie weselnych dzwonów, będzie musiała dorosnąć, przywrócić wielkość rodzinnej fortunie i zwalczyć niejedną przeciwność losu.

Urzekająca powieść o czasach, w których miłość odmieniała ludzkie dusze. Pięknej szlachciance Helenie Tarczyńskiej jedynie bale i zabawa w głowie, ale wkrótce los wystawi ją na próbę... Piękną szlachciankę Helenę Tarczyńską zaprzątają wyłącznie myśli o nadchodzącym balu i sukni specjalnie na tę okazję sprowadzonej z Paryża. Przeznaczenie stawia jednak na jej drodze...

Niezwykle przyjemna książka przenosząca nas w XIX -wieczne realia na kresy. Ukazuje życie tamtejszej szlachty. Na tym tle rozgrywają się perypetie miłosne Heleny (i nie tylko). Autorka przedstawiła je w bardzo wciągający, ciekawy sposób. Z reguły w romansie jest tak, że od początku książki wiadomo kto z kim będzie. A tutaj szczerze powiedziawszy przed długi czas nie miałam pojęcia z kim ostatecznie zwiąże się główna bohaterka. Bardzo, bardzo dobrze mi się czytało powieść i szczerze ją polecam wszystkim miłośnikom powieści "kostiumowych"

Niezwykle przyjemna książka przenosząca nas w XIX -wieczne realia na kresy. Ukazuje życie tamtejszej szlachty. Na tym tle rozgrywają się perypetie miłosne Heleny (i nie tylko). Autorka przedstawiła je w bardzo wciągający, ciekawy sposób. Z reguły w romansie jest tak, że od początku książki wiadomo kto z kim będzie. A tutaj szczerze powiedziawszy przed długi czas nie miałam...

„Meandry miłości” Kasi Bulicz-Kasprzak to romans historyczny w rodzimym wydaniu. W porównaniu do zagranicznych wypada bardziej swojsko i wiarygodnie. Mniej w nim zmysłowości, więcej subtelności i realizmu.

Najmłodsza córka państwa Tarczyńskich – Helena usiłuje wykreować swoje życie na wzór romansów czytanych po kryjomu w panieńskim pokoju. Snuje dziecinne marzenia o wielkiej, romantycznej miłości. Przeróżne wydarzenia oraz rodzinne tragedie sprawią, że dziewczyna wraz z upływem czasu wydorośleje, inaczej spojrzy na otaczający ją świat i ludzi – jak się okaże, nie zawsze bliskich, życzliwych czy też uczciwych.

W powieści podobało mi się to, że bohaterowie nie są raz na zawsze określeni. Zmieniają się, a tym samym zmienia się postrzeganie danej postaci przez czytelnika. Autorka co jakiś czas dorzuca informacje, wikła bohaterów w różne sytuacje i wychodzą na jaw ich prawdziwe oblicza. Ktoś, kogo się lubiło, okazuje się w rzeczywistości skrajną egoistką. A osoba, która swoimi postępowaniem budziła politowanie lub niesmak, wychodzi obronną ręką i świeci przykładem dobroci. Koniec tej powieści też wcale nie jest oczywisty. Myślałam, że autorka wykorzysta utarte schematy, tymczasem zwiodła mnie kilka razy. Choć wyprowadzona w pole, uśmiechnęłam się, czytając ostatnie strony powieści. Zaś ostatni akapit podsumowałam w myślach niezwykle odkrywczą puentą: „I dobrze”. ;)

„Meandry miłości” Kasi Bulicz-Kasprzak to romans historyczny w rodzimym wydaniu. W porównaniu do zagranicznych wypada bardziej swojsko i wiarygodnie. Mniej w nim zmysłowości, więcej subtelności i realizmu.

Najmłodsza córka państwa Tarczyńskich – Helena usiłuje wykreować swoje życie na wzór romansów czytanych po kryjomu w panieńskim pokoju. Snuje dziecinne marzenia o...

Jakże żałuję, że w Polsce nie ma tradycji pisania historycznych romansów. Parę powieści Renaty Czarneckiej nie jest w stanie zaspokoić moich czytelniczych apetytów, a dowodem na to , że w tym gatunku można przemycić celne uwagi o życiu w ogóle jest powieść Meandry Miłości”. Nastrojowa opowieść o rodzie Tarczyńskich mieszkających w majątku wśród litewskich lasów. Senior rodu Henryk Tarczyński jest osobą hojną, szanowaną, miłośnikiem polowania i innych szlacheckich uciech, ale z głową rządzi majątkiem i nawet w czasie rozbiorów ich gospodarstwo dobrze prosperuje. Jak zwykle jego spadkobierca Henryk junior jest utracjuszem i hulaką, któremu całe życie pobłażano i nie nauczył się brać odpowiedzialności za swoje czyny, czym przypomina mi Zbyszka Dulskiego.
Zresztą nawiązań do innych dzieł literackich jest więcej, chociażby ukłon w stronę E.M. Fostera i jego „Pokoju z widokiem”.
Stylizacja językowa nadzwyczaj się autorce udała. Fabuła też spełnia oczekiwania czytelnicze bo meandrów i zawirowań uczuciowych w życiu głównej bohaterki Heleny jest mnóstwo. Jesteśmy świadkami, jak z głupiego kobieciątka rojącego sobie o wielkiej miłości rodem z romansów podsuwanych przez guwernantkę Florę ( może nawiązanie do J. Austen Northanger Abbey, gdzie wyśmiewana jest fascynacja panny Moreland powieścią gotycką) wyrasta na trzeźwo myśląca głowę osieroconej rodziny. Jest i komedia, i farsa, i dramat, a jej zauroczenie lekarzem Janem to stan przejściowy, gdyż po kilku latach jako świadoma swoich uczuć kobieta wybiera innego partnera. Jest też o przyjaźni damsko-męskiej, homoseksualnej skłonności jej kuzyna, grożącym rodzinie skandalu i nieślubnym dziecku Henryka, które przygarnęła i uznała za swoje rzutka Flora, która szybko wydała się za aptekarza.
Polecam na pluchę za oknem, nieustabilizowaną pogodę- to idealna na ferie lektura.

Jakże żałuję, że w Polsce nie ma tradycji pisania historycznych romansów. Parę powieści Renaty Czarneckiej nie jest w stanie zaspokoić moich czytelniczych apetytów, a dowodem na to , że w tym gatunku można przemycić celne uwagi o życiu w ogóle jest powieść Meandry Miłości”. Nastrojowa opowieść o rodzie Tarczyńskich mieszkających w majątku wśród litewskich lasów. Senior...

Książka w cudownym klimacie z przełomu XIX i XX wieku. Rewelacyjnie "ulepiona" główna bohaterka. Absolutnie do zaczytania się :)

Książka w cudownym klimacie z przełomu XIX i XX wieku. Rewelacyjnie "ulepiona" główna bohaterka. Absolutnie do zaczytania się :)