Bardzo dobrze oddana - uznanie dla Autora, amerykańskiego pisarza- historia oblężenia Warszawy podczas Powstania Warszawskiego. Z topografią miasta, utrzymywaniem, a potem utratą poszczególnych dzielnic stolicy przez dzielnych, ofiarnych powstańców, żołnierzy AK, kobiecy zespół minerek, chłopców (Królik, Ryś),którzy byli jeszcze dziećmi.
Przerażający klimat tamtego, mrocznego czasu: dantejskie sceny walk i potyczek z okrutnym wrogiem, bezlitosnym nawet wtedy, gdy chodzi o niszczenie szpitali, zabijanie chorych i lekarzy. Czas, kiedy podarowanie broni nie jest gorszącym gestem.
Katastrofalna sytuacja polskiej stolicy ( brak żywności, wody, leków, broni) z górami gruzów po kamienicach i zabytkach, stosami poległych.
Ponad Warszawą unosiły się czerwone płomienie ognia i siwoczarny dym zgliszcz. A po drugiej stronie Wisły znajdowało się tysiące sowieckich żołnierzy Armii Czerwonej, którzy nie zamierzali przyjść z pomocą mieszkańcom i powstańcom. Tragizm osamotnionego Miasta doskonale zobrazował w swym wierszu poeta i pieśniarz, Władimir Wysocki. Wzywali pomocy,
błagali o broń,
a nasi sztabowcy
zatrzymali front.
Chcieliśmy przez Wisłę
z marszu, jak się da ...
i płakali wszyscy
słysząc wciąż:
"Nielzia! "
Opis Powstania jest wstępem do narracji o rozkazie katyńskim dotyczącym rozstrzelania polskich oficerów. Takowy istniał naprawdę, był podpisany osobiście przez Stalina!
O zdobycie kopii tego dokumentu - niezbędnego dla Polski, jej powojennego statusu - będzie walczyć garstka bohaterów. Zmierzą się z wrogiem gorszym niż hitlerowska Rzesza, bo ze Związkiem Sowieckim i jego tajną policją, NKWD.

Wątek historyczny powieści splata się z miłosnym, a prawda z literacką fikcją.
Interesujące rozmowy, ożywione wspomnienia, dynamizm akcji.
Dobrze się czyta, z przejęciem serca. Szata graficzna książki dobrana do jej treści jest atrakcyjna i zarazem wymowna.

Bardzo dobrze oddana - uznanie dla Autora, amerykańskiego pisarza- historia oblężenia Warszawy podczas Powstania Warszawskiego. Z topografią miasta, utrzymywaniem, a potem utratą poszczególnych dzielnic stolicy przez dzielnych, ofiarnych powstańców, żołnierzy AK, kobiecy zespół minerek, chłopców (Królik, Ryś),którzy byli jeszcze dziećmi.
Przerażający klimat tamtego,...

„Rozkaz katyński” to bardzo amerykańska powieść: szlachetny bohater samotnie walczący przeciw nawale wrogów, by pomścić swoich bliskich, odważna dziewczyna, która się w nim zakochuje i która jest kroplą drążącą skałę jego serca, a do tego niebezpieczna misja, od której wiele zależy i przez którą ginie wielu niewinnych, ale on i ona zrobią wszystko, by ją wypełnić. Taką fabułę można osadzić w każdym miejscu i czasie. Douglas W. Jacobson wybrał Polskę.

W rozgorączkowanej powstaniem Warszawie spotyka się dwójka ludzi: Wilk i Konduktorka. On jest Amerykaninem polskiego pochodzenia, komandosem SOE, człowiekiem od zadań specjalnych dowództwa AK. Ona przewozi tajne informacje z Krakowa do Warszawy. Od pierwszego dramatycznego spotkania ciągnie ich ku sobie, a ich smutne przeszłości mają więcej punktów wspólnych niż oboje przypuszczają. Dlatego koniec powstania nie jest końcem ich historii, która jest ściśle związana z zawieruchą w kraju.

Czytałam „Rozkaz katyński” z ogromnym zainteresowaniem. Rozczulały mnie ckliwe opisy Warszawy i Krakowa, z wypiekami na polikach śledziłam koleje losu Adama i Natalii, wrażenie robiła na mnie brawura Królika i niecierpliwie przewracałam kolejne strony, by odkryć tajemnicę rozkazu katyńskiego. Przyznaję, były momenty, że miałam łzy w oczach. Jestem pod ogromnym wrażeniem pracy wykonanej przez autora książki. I myślę, że ogromne brawa należą się też wymienionej przez pisarza w „Podziękowaniach” Krystynie Rytel – jak sugestywnie musiała opowiadać Jacobsen’owi o okupacji Polski i Powstaniu Warszawskim! Serdecznie polecam tę powieść, w której jest wszystko, o czym zawsze chciałam czytać w tego typu książkach, podane bez zbędnego sosu martyrologii.

„Rozkaz katyński” to bardzo amerykańska powieść: szlachetny bohater samotnie walczący przeciw nawale wrogów, by pomścić swoich bliskich, odważna dziewczyna, która się w nim zakochuje i która jest kroplą drążącą skałę jego serca, a do tego niebezpieczna misja, od której wiele zależy i przez którą ginie wielu niewinnych, ale on i ona zrobią wszystko, by ją wypełnić. Taką...

Podeszłam do tej "Rozkazu katyńskiego" sceptycznie, gdy zobaczyłam, że autorem jest Amerykanin. Z doświadczenia wiem, że polskie realia wojenne w amerykańskich powieściach nie zawsze pokrywają się z prawdą historyczną (czego przykładem są książki Pam Jenoff).

A tu - miła niespodzianka!
"Rozkaz..." okazał się naprawdę bardzo dobrze skonstruowaną historyczną powieścią sensacyjno-szpiegowską. Akcja niezmiennie trzyma czytelnika w napięciu i to do tego stopnia, że trudno oderwać się od lektury.
Całkiem nieźle opisane zostało Powstanie Warszawskie, chociaż w niektórych fragmentach autor tłumaczy pewne sprawy zbyt łopatologicznie jak dla polskiego odbiorcy.
Nieco razić może patos, który pojawia się i w narracji, i w wypowiedziach bohaterów, ale to wzniosłość typowa dla amerykańskiego podejścia do patriotyzmu. Trzeba do tego przywyknąć podczas czytania i tyle.

Fabuła "Rozkazu..." jest brawurowa, ale prawdopodobna. Przekonująco pokazane jest polskie podziemie, w którym oprócz szlachetnych charakterów pojawiają się ludzie z wadami, co szczególnie uwypuklone jest w części dotyczącej Powstania Warszawskiego.
Sporo miejsca autor poświęcił sowieckiej okupacji i powojennej czerwonej pladze oraz zakulisowym rozgrywkom między aliantami i Rosjanami.
Wszystkie te wydarzenia śledzi się z zapartym tchem, więc i czyta się powieść szybko oraz z przyjemnością.
Polecam nie tylko miłośnikom sensacji.

Podeszłam do tej "Rozkazu katyńskiego" sceptycznie, gdy zobaczyłam, że autorem jest Amerykanin. Z doświadczenia wiem, że polskie realia wojenne w amerykańskich powieściach nie zawsze pokrywają się z prawdą historyczną (czego przykładem są książki Pam Jenoff).

A tu - miła niespodzianka!
"Rozkaz..." okazał się naprawdę bardzo dobrze skonstruowaną historyczną powieścią...

Bardzo byłam ciekawa jak Amerykanin przedstawi tak bolesny a zarazem kontrowersyjny rozdział z historii Polski - czy to w ogóle ma szansę być wiarygodne?Zwłaszcza, że książka ma podtytuł - Polskie dramaty oczami amerykańskiego autora.
Jakiś czas temu obejrzałam mini serial "Ojcowie i matki" emitowany w TVP - gdzie II wojna światowa była przedstawiona z punktu widzenia Niemców. Obraz jak dla mnie bardzo naciągany, sztuczny i mało wiarygodny. Powiem szczerze, że po lekturze książki Jacobsona spodziewałam się podobnych odczuć, ale ciekawość zwyciężyła i jak się okazało całe szczęście. Bo ta sensacyjna powieść historyczna jest jedną z lepszych tego typu jakie czytałam, poświęconych temu okresowi w historii Polski.
Oczywiście są momenty podczas lektury, kiedy wiadomo, że książka docelowo nie jest przeznaczona dla Polaków - jak chociażby wyjaśnienia, gdzie leży Ustka i co to za miasto - ale tym niemniej książkę czytało się bardzo dobrze i jak się okazało bardzo mocno wciągnęła mnie w fabułę.
Brak tutaj także dość typowego dla polskich autorów patetyzmu i martyrologii, co bardzo męczy w powieściach dotyczących II wojny światowej. Akcja dzieje się szybko, owszem zawiera dużo brutalnych, czy raczej należałoby napisać rzeczywistych elementów historii tamtych dni, upadającego powstania, rozczarowania polityką ZSRR, jednak wszystko to podane jest w sposób normalny, bez nadmiernych rozważań i dywagacji. Tak w sam raz na dobrze napisaną powieść sensacyjną.

Sam główny bohater - Adam Nowak - i jego losy w ciągu dwóch wojennych lat to wątek bardzo ciekawy i trzeba przyznać pomysłowy. Bo to, ze będzie on walczył w szeregach AK, weźmie udział w Powstaniu Warszawskim było przewidywalne, ale już jego ucieczka i zadanie jakie przed nim postawiono po zawieszeniu broni to już bardzo dobry pomysł autora i ciekawe rozwiązanie, żeby Adama sprowadzić z powrotem do Polski.
Nie jestem historykiem, więc ciężko mi tutaj oceniać warstwę historyczną tej powieści i odwzorowanie realiów, ale na tyle, na ile znam historie wydaje się to dość rzetelne i zarazem realne.
Może samo zakończenie pozostawia pewien niedosyt i oczekiwałoby się innego, ale to też prawo autora, żeby zakończyć zgodnie ze swoim zamysłem.
Nie ukrywam, że chętnie przeczytałabym jakąś kontynuację dalszych losów Adama i Natalii, bo jestem ciekawa czym jeszcze Jacobson mógłby mnie zaskoczyć.

Bardzo byłam ciekawa jak Amerykanin przedstawi tak bolesny a zarazem kontrowersyjny rozdział z historii Polski - czy to w ogóle ma szansę być wiarygodne?Zwłaszcza, że książka ma podtytuł - Polskie dramaty oczami amerykańskiego autora.
Jakiś czas temu obejrzałam mini serial "Ojcowie i matki" emitowany w TVP - gdzie II wojna światowa była przedstawiona z punktu widzenia...

Akcja wciąga. Oczywiście nie można powiedzieć o tego typu książkach, że ktoś się z tego historii nauczy, bo wiele sytuacji jest wymyślonych, ale prawdopodobnych. Dobrze napisana, wartka akcja, ciekawy pomysł.

Akcja wciąga. Oczywiście nie można powiedzieć o tego typu książkach, że ktoś się z tego historii nauczy, bo wiele sytuacji jest wymyślonych, ale prawdopodobnych. Dobrze napisana, wartka akcja, ciekawy pomysł.

Książka wciągająca, dobrze się czyta mimo kilku błędów językowych, jakie się w niej znalazły:) Zaskakujące zakończenie to dodatkowy walor powieści.

Książka wciągająca, dobrze się czyta mimo kilku błędów językowych, jakie się w niej znalazły:) Zaskakujące zakończenie to dodatkowy walor powieści.