Ciekawam, czy as12 potrafu coś więcej niż małpie wklejanie tego samego tekstu pod różnymi książkami o zbliżonej tematyce? Operowanie kliszami i bełkot.

Ciekawam, czy as12 potrafu coś więcej niż małpie wklejanie tego samego tekstu pod różnymi książkami o zbliżonej tematyce? Operowanie kliszami i bełkot.

Do książki nie dotarłam, nad czym nie ubolewam. Wystarczyło to, co gość napisał w „Złotej epoce chrześcijaństwa”, wszystko, co robiła Izabela było ze wszech miar słuszne, zatem powołanie inkwizycji także. Uważający inaczej „muszą spróbować wyjaśnić, dlaczego tak dobra, uczciwa i sprawiedliwa kobieta mogła powołać do życia tę instytucję i wspierać ją, jeżeli rzeczywiście była aż takim złem, jak się powszechnie uważa. Hiszpańska Inkwizycja zwyciężyła; zrealizowała cele, które postawiła przed nią królowa. Kiedy w całej niemal Europie szalały wojny religijne, Hiszpania pozostała oazą pokoju. Wszędzie tam, gdzie dochodziło do sporów związanych z oskarżeniami o herezję i praktykowanie czarów, wkraczała Inkwizycja i rozstrzygała je, zanim stały się zagrożeniem dla Kościoła i kraju. Celem autora nie jest usprawiedliwianie palenia na stosie ani stosowania tortur. Kościół i Izabela zgadzali się na jedno i na drugie, a nie powinni byli dawać na to przyzwolenia. Pamiętajmy wszakże: były to rzeczy złe, niemniej jednak w tamtych czasach powszechne i zwyczajne, przeciwko którym praktycznie nikt nawet nie występował. Istnieją dowody na to, że kiedy Torquemada pełnił urząd Wielkiego Inkwizytora (1483–98),Inkwizycja bardzo rzadko stosowała tortury. W przeciwieństwie do tego, co głosi legenda, Torquemada nie był potworem, lecz sprawiedliwym, pobożnym człowiekiem i skrupulatnym administratorem, który niezwykle poważnie traktował swoje powinności zarówno wobec oskarżycieli, jak i oskarżonych; najprawdopodobniej to on właśnie stworzył procedury, dzięki którym trybunały inkwizycyjne wydawały uczciwe wyroki i cieszyły się niemal powszechnym szacunkiem. Powierzenie mu tego stanowiska przez Izabelę okazało się jedną z jej najtrafniejszych nominacji.” (s. 617)

Do książki nie dotarłam, nad czym nie ubolewam. Wystarczyło to, co gość napisał w „Złotej epoce chrześcijaństwa”, wszystko, co robiła Izabela było ze wszech miar słuszne, zatem powołanie inkwizycji także. Uważający inaczej „muszą spróbować wyjaśnić, dlaczego tak dobra, uczciwa i sprawiedliwa kobieta mogła powołać do życia tę instytucję i wspierać ją, jeżeli rzeczywiście...

Opowieść o niezwykłej Królowej. Wielka osobowość i charyzma, poświęcenie i oddanie pozwoliły na stworzenie niekwestionowanej potęgi, jaką stała się Hiszpania, za czasów jej panowania. Świetnie napisana książka historyczna, warto przeczytać.

Opowieść o niezwykłej Królowej. Wielka osobowość i charyzma, poświęcenie i oddanie pozwoliły na stworzenie niekwestionowanej potęgi, jaką stała się Hiszpania, za czasów jej panowania. Świetnie napisana książka historyczna, warto przeczytać.

Izabela Katolicka. Królowa Hiszpanii, to moje pierwsze zetknięcie się z historią tego kraju. Ale muszę przyznać, że nie zawiodłam się. Jest to biografia Izabeli Kastylijskiej, która doprowadziła do zjednoczenia Hiszpanii. Umacniała wiarę katolicką. Kroczyla przez życie wraz z Bogiem, dużo się modliła. Nie dziwne więc, że jej biografią zajął się pisarz katolicki, Warren H. Carroll. Jak dla mnie plusem jest wprowadzenie czytelnika w sytuację polityczną na terenie krain Hiszpanii dużo wcześniej przed rządami Izabeli. W rozdziale 1 cofamy się aż do roku 711. Super książka dla miłośników historii.

Izabela Katolicka. Królowa Hiszpanii, to moje pierwsze zetknięcie się z historią tego kraju. Ale muszę przyznać, że nie zawiodłam się. Jest to biografia Izabeli Kastylijskiej, która doprowadziła do zjednoczenia Hiszpanii. Umacniała wiarę katolicką. Kroczyla przez życie wraz z Bogiem, dużo się modliła. Nie dziwne więc, że jej biografią zajął się pisarz katolicki, Warren H....