Ciężko jest mi jednoznacznie ocenić tą książkę. Bo z jednej strony: pan Maj nie jest porywającym pisarzem, sama historia też nie jest przeładowana akcją. Z drugiej - to jest prawdziwa historia ukazująca, jak niewiele znaczy jeden człowiek w obliczu wojny.
Nie znajdziemy tu scen walk. Bo i Julian Maj był lekarzem wojskowym, nie liniowym żołnierzem. Mamy sporo opisów tułaczki po świecie, gdzie wojna jest tej tułaczki przyczyną i jest gdzieś w tle, ale nie wysuwa się na pierwszy plan. Mamy opis życia przed wojną, mamy opis budowania od zera szpitala po wojnie. I to jest jak najbardziej ciekawe, przez to, jak bardzo jest prawdziwe. Z drugiej strony - dużo tu wyliczanek nazwisk ludzi, których autor chciał w ten sposób uhonorować, ale niestety - nie mogąc połączyć nazwisk z konkretnymi osobami prześlizgiwałem się wzrokiem po tych listach nie zapamiętując z nich nic. Samej akcji też jest niewiele. Trochę spostrzeżeń autora o odwiedzonych miejscach, trochę scenek obyczajowych. Po prostu życie.

Czy warto przeczytać? Jeśli chcesz się dowiedzieć, jak wyglądało życie przed, w trakcie i zaraz po II Wojnie Światowej - jak najbardziej, choć nie będzie to łatwa i przyjemna lektura. Jeśli oczekujesz akcji - odpuść.

Ciężko jest mi jednoznacznie ocenić tą książkę. Bo z jednej strony: pan Maj nie jest porywającym pisarzem, sama historia też nie jest przeładowana akcją. Z drugiej - to jest prawdziwa historia ukazująca, jak niewiele znaczy jeden człowiek w obliczu wojny.
Nie znajdziemy tu scen walk. Bo i Julian Maj był lekarzem wojskowym, nie liniowym żołnierzem. Mamy sporo opisów tułaczki...