Komiks lepszy niż niejedna książka. Bardzo dobrze skonstruowane postaci. Końcowe sceny naprawdę piękne i dające do myślenia. Motywy Zweiga są wyraźne przedstawione, a para głównych bohaterów budzi sympatię. Inspiruje do głębszego zapoznania z tym wrażliwym pisarzem.

Komiks lepszy niż niejedna książka. Bardzo dobrze skonstruowane postaci. Końcowe sceny naprawdę piękne i dające do myślenia. Motywy Zweiga są wyraźne przedstawione, a para głównych bohaterów budzi sympatię. Inspiruje do głębszego zapoznania z tym wrażliwym pisarzem.

Komiks, będący adaptację książki francuskiego pisarza, Laurenta Seksika. Niestety, bez szans na jej wydanie w Polsce, jeśli Institut Française nie przyzna grantu na przekład. Szkoda. Ale Laurent Seksik to także autor scenariusza komiksu, a zatem niczym Renee Goscinny jest i pisarzem i scenarzystą komiksowym.
Album przedstawia tak naprawdę ostatnie miesiące życia Stefana Zweiga u boku jego kolejnej, młodszej od niego o 30 lat żony Lotte. Rozpoczyna się na statku płynącym z neutralnych jeszcze Stanów Zjednoczonych do Rio. Stefan Zweig jest tam rozpoznawany jako pisarz, ale i jako … Żyd, którym się nie czuł aż do czasów nazizmu. I przyzna to każdy czytelnik jego powieści.
W Brazylii wybitny austriacki pisarz zakończył m.in. swoje wspomnienia, wydane pod tytułem „Świat wczorajszy” oraz pracował nad fabularyzowanymi biografiami, m.in. Balzaka.
Ale przede wszystkim szukał sensu życia w świecie, w który zło wygrywało z dobrem, zdobywając kolejne jego bastiony (tu – Singapur). Każdej dobrej informacji towarzyszyła inna – tragiczna. Także mikroświat nie okazał się tak przyjazny, jak spodziewali się Stefan i Lotte.
Nawet takie atrakcje Brazylii, jak Rio i karnawał w nim nie potrafiły pomóc pisarzowi znaleźć sens życia. Dziś każdy domorosły czytelnik rozpoznałby u Zweiga kliniczny przypadek depresji. Ale wówczas? W kraju, gdzie nie ma miejsca dla ludzi smutnych? Nawet wśród warstw wykształconych. Bardzo smutna treść komiksu, podobnie jak zapewne książki. Przywodzi na myśl powieści Zweiga (np. „Niecierpliwość serca”, „Dziewczyna z poczty”) autora bardzo popularnego we Francji (stąd biografia i komiks - szkoda, ze nie u nas).
Warstwa graficzna w pełni odpowiada treści. Kreska jest realistyczna, ale delikatna. Kolory „brazylijskie”, adekwatne do opisywanych w książce miejsc i jakby nakładane akwarelami. Kadry przedstawiające stany psychiczne (psychologiczne) obojga małżonków bardzo trafnie skomponowane. Jednym słowem gratka dla miłośników twórczości Stefana Zweiga, do których zalicza się piszący te słowa, tym bardziej, że nie ma szans na lekturę po polsku książkowego oryginału.
Przeczytane w ramach wyzwania sierpniowego – komiks.

Komiks, będący adaptację książki francuskiego pisarza, Laurenta Seksika. Niestety, bez szans na jej wydanie w Polsce, jeśli Institut Française nie przyzna grantu na przekład. Szkoda. Ale Laurent Seksik to także autor scenariusza komiksu, a zatem niczym Renee Goscinny jest i pisarzem i scenarzystą komiksowym.
Album przedstawia tak naprawdę ostatnie miesiące życia Stefana...

Cieszę się, że ten piękny komiks ma też swoją polską wersję. Sięgając po adaptację powieści autorstwa Laurent Seksika, zrobiłam pierwszy mały krok by zapoznać się z twórczościa dwóch pisarzy, znanych mi do tej pory tylko z nazwiska; Stefana Zweiga i Laurent Seksika.

Ta poruszajaca historia, przepięknie narysowana przez utalentowanego Guillaume Sorela, jest prawdziwą ucztą dla oczu. Ostatnie jej strony są szczególnie wzruszające.

http://edytalectures.blogspot.fr/2016/04/les-derniers-jours-de-stefan-zweig.html

Cieszę się, że ten piękny komiks ma też swoją polską wersję. Sięgając po adaptację powieści autorstwa Laurent Seksika, zrobiłam pierwszy mały krok by zapoznać się z twórczościa dwóch pisarzy, znanych mi do tej pory tylko z nazwiska; Stefana Zweiga i Laurent Seksika.

Ta poruszajaca historia, przepięknie narysowana przez utalentowanego Guillaume Sorela, jest prawdziwą ucztą...

Wzruszający i smutny komiks. Bardzo eleganckie rysunki. Prosty scenariusz ale jest to dla mnie pozytyw.

Wzruszający i smutny komiks. Bardzo eleganckie rysunki. Prosty scenariusz ale jest to dla mnie pozytyw.

Wspaniały, piękny komiks! Mistrzostwo.

Wspaniały, piękny komiks! Mistrzostwo.

Scenarzysta Laurent Seksik, chciał unaocznić, iż przywiązanie do minionego czasu oraz rozpamiętywanie przeszłości, było jednym z głównych powodów narastającego przygnębienia Stefana Zweiga. Można zauważyć podczas lektury, że Lotte chciała zacząć od nowa, natomiast u Stefana z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień depresja się pogłębiała. Jego czarnowidztwo udzieliło się żonie. A ostateczna decyzja, aby popełnić samobójstwo, wydaje się posiadać uzasadnienie. Od pewnego momentu czytelnik nie ma wątpliwości, w jakim kierunku rozwija się akcja i jak musi się ona zakończyć. Zresztą Ostatnie dni… to komiks biograficzny, oparty na faktach, dlatego uważam, że wcale nie spoileruję. Ponieważ nie o finał, nie o pointę w tym albumie chodzi. Od samego początku ona jest znana z życiorysu Stefana Zweiga. Główne pytanie, na które starają się odpowiedzieć autorzy brzmi: czy i w jakich okolicznościach można uznać samobójstwo za czyn moralnie uzasadniony? Dla mnie ten komiks jest właśnie o tym.

- - -
całość tu:
http://dybuk.wordpress.com/2013/06/17/ostatnie-dni-stefana-zweiga/

Scenarzysta Laurent Seksik, chciał unaocznić, iż przywiązanie do minionego czasu oraz rozpamiętywanie przeszłości, było jednym z głównych powodów narastającego przygnębienia Stefana Zweiga. Można zauważyć podczas lektury, że Lotte chciała zacząć od nowa, natomiast u Stefana z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień depresja się pogłębiała. Jego czarnowidztwo udzieliło się...