Biedna Helen siedzi samotnie w ostatniej ławce kościoła i ledwo się trzyma. Doktor Olivier, a zarazem drużba pana młodego ma tak rycerskie usposobienie, że gdyby nie obowiązek względem pary młodej, to chętnie służyłby jej ramieniem.
Ale co się odwlecze, to można nadrobić  w damskiej toalecie, na weselu :)
Właśnie tam Olivier wyważa drzwi, by uchronić nieznajomą od załamania i porywa ją na parkiet, a potem robi z niej osobistą asystentkę, bo jak się okazuje, Helen jest pielęgniarką.
Podobało mi się, przy odrobinie wysiłku mogłaby powstać z tego książka z prawdziwego zdarzenia.
Dowiedziałam się, że łatwo pomylić diabetyka z pijanym oraz czym jest tracheotomia.

Biedna Helen siedzi samotnie w ostatniej ławce kościoła i ledwo się trzyma. Doktor Olivier, a zarazem drużba pana młodego ma tak rycerskie usposobienie, że gdyby nie obowiązek względem pary młodej, to chętnie służyłby jej ramieniem.
Ale co się odwlecze, to można nadrobić  w damskiej toalecie, na weselu :)
Właśnie tam Olivier wyważa drzwi, by uchronić nieznajomą od załamania...

Nie, po prostu nie. To kolejna książka tej autorki, która jest całkiem obiecująca i zawodzi. Dialogi są straszne, sztuczne i nadęte. Kto w każdym zdaniu powtarza imię rozmówcy?

Nie, po prostu nie. To kolejna książka tej autorki, która jest całkiem obiecująca i zawodzi. Dialogi są straszne, sztuczne i nadęte. Kto w każdym zdaniu powtarza imię rozmówcy?