Most do Terabithii

Prosto w serce.

PS. Wbrew temu, jak próbowali tę historię sprzedać twórcy filmu (bardzo dobrego),to nie jest fantasy. To poważna książka dla dziesięciolatków o poważnych rzeczach.

Prosto w serce.

PS. Wbrew temu, jak próbowali tę historię sprzedać twórcy filmu (bardzo dobrego),to nie jest fantasy. To poważna książka dla dziesięciolatków o poważnych rzeczach.

Przyjaźń i wyobraźnia - te dwie wartości pięknie zostały ukazane w tej książce. "Być jednym pełnym przyjacielem Leslie, takim jak ona jego - to była prawdziwa satysfakcja".
Jess wychowuje się w domu z czterema siostrami, to na nim spoczywa większość obowiązków. Nikt nie rozumie jego zainteresowań i pasji. W jego życiu wszystko się zmienia, gdy niedaleko wprowadza się Leslie. Mimo trudnego początku między nimi rodzi się piękna przyjaźń.
Terabithia to kraina z ich wyobraźni, którą chętnie wspólnie odwiedzają. Jest ich tajemnicą,  miejscem pełnym śmiechu, rozmów i zabawy. Są jej władcami, dbają o nią i walczą za nią. Tutaj stają się sobie naprawdę bliscy.
Los bywa jednak okrutny, a lina życia zostaje przerwana...
Dla mnie ta książka,  to trochę powrót do przeszłości. Do czasu kiedy całe dnie spędzałam w plenerze, budowałam chatki, bazy i spóźniałam się na kolację. Wtedy najważniejsi byli przyjaciele i czas z nimi spędzony. A wyobraźnia pozwalała nam osiągać niemożliwe.
To historia z "Mojej dziewczyny", przy której płakałam przed telewizorem. Piękna opowieść dla współczesnych dzieci, młodzieży i dorosłych. Bo choć łza w oku się kręci,  niesie ze sobą ogromne piękno.
Szczerze polecam.

Przyjaźń i wyobraźnia - te dwie wartości pięknie zostały ukazane w tej książce. "Być jednym pełnym przyjacielem Leslie, takim jak ona jego - to była prawdziwa satysfakcja".
Jess wychowuje się w domu z czterema siostrami, to na nim spoczywa większość obowiązków. Nikt nie rozumie jego zainteresowań i pasji. W jego życiu wszystko się zmienia, gdy niedaleko wprowadza się...

Piekna, wzruszajaca historia pokazujaca swiat 10 letnich dzieci, ich rozterki, marzenia i fantazje. Ksiazka napisana w cudowny sposob.

Piekna, wzruszajaca historia pokazujaca swiat 10 letnich dzieci, ich rozterki, marzenia i fantazje. Ksiazka napisana w cudowny sposob.

Parę miesięcy temu obejrzałem w całości film “Most do Terabitii”. Mimo dobrych ocen, kiedyś już próbowałem do niego podejść, ale po kilkunastu, może kilkudziesięciu minutach go wyłączyłem, bo wydawał mi się nieciekawy i infantylny. Dopiero gdy niedawno obejrzałem go od początku do końca, doceniłem jego wartość. Toteż, postanowiłem zakupić i przeczytać także książkę.
“Most do Terabitii” opowiada historię chłopca o imieniu Jess, żyjącego w niewielkiej miejscowości. Ma dwie młodsze i dwie starsze siostry. Prowadzą oni niewielkie gospodarstwo, hodują jedną krowę, której mleko wystarcza tylko na ich własne potrzeby. Rodzina ledwo wiąże koniec z końcem. Matka, zajmuje się domem, gospodarstwem i najmłodszym dzieckiem, co pochłania cały jej czas i uwagę. Ojciec pracuje w mieście, do którego musi codziennie dojeżdża, przez co nie ma go całymi dniami. Mimo tego, że Jess nie jest najstarszym z rodzeństwa, tylko on pomaga rodzicom w codziennych obowiązkach. Przez to, że dosyć szybko musiał zająć się sprawami dorosłych, nie ma on za wiele czasu na bycie po prostu dzieckiem. A ma dopiero 10 lat. Wszelkie próby bycia sobą i oddawaniu się swojej pasji, jaką jest malowanie, zarówno w szkole jak i domu są tłumione tak przez przez rodziców jak i rówieśników.
Sytuacja zmienia się, gdy do sąsiadującego domu przeprowadza się bogata rodzina pisarzy. Mają oni jedną córkę Leslie. Jest ona szalenie bystrą dziewczynką. Dobrze się uczy, dużo czyta, ale jest dosyć samotna. Próbuje się zaprzyjaźnić z Jessem już pierwszego dnia, ale on z początku nie chce się zadawać się z dziewczyną, która na dodatek ciągle łamie konwenanse. Ubiera się i jest ostrzyżona na chłopaka. Lubi też bawić się bardziej z chłopakami niż z innymi dziewczętami. Dodatkowo, ku ogólnemu zdziwieniu rówieśników, nie ma telewizora.
Ostatecznie Leslie i Jess stają się sobie bardzo bliscy. Znajdują miejsce w lesie, w którym mogą puścić wodze wyobraźni. Budują tam zamek (czyt. domek na drzewie),a okoliczny las nazywają Terabithią, fantastyczną krainą, którą wspólnie władają jako król i królowa. Relacja ta bardzo Jessa rozwija. Pozwala mu ona spojrzeć na świat z zupełnie innej perspektywy. Kogoś, dla kogo normy społeczne czy religijne przestrzegane w małej społeczności są poddawane krytyce. W poszerzaniu horyzontów pomaga także nauczycielka muzyki, która dopinguje Jessa w rozwijaniu jego zdolności artystycznych, a w której Jess się podkochuje.
Ciekawym aspektem, z którego zdałem sobie sprawę dopiero pisząc tę recenzję, jest przedstawienie bohaterów. Czysto pozytywnymi postaciami są osoby, które przybyły do miasteczka niedawno, czyli Leslie i jej rodzina, oraz nauczycielka muzyki. Pozostali bohaterowie, Jess również, mają dość mocno wyeksponowane wady, np. samolubność Jessa, okrucieństwo kolegów z klasy, zaniedbywanie rodziców czy próżność sióstr Jessa. Myślę, że mógł to być celowy zabieg by pokazać punkt widzenia protagonisty. Pozytywnie przedstawieni są bohaterowie, których lubi i podziwia. Sam ewidentnie też ma sobie sporo do zarzucenia. Przyznam, że nie przepadam za nim, co trochę utrudniało mi czytanie.
Zarówno książka jak i film teoretycznie skierowane są do młodszego odbiorcy. Język jest co prawda prosty, ale poruszane są tu trudne motywy jak znęcanie się, presja społeczna, toksyczne relacje rodzinne, podważanie zasadności wiary chrześcijańskiej, śmierć bliskiej osoby, żałoba i różne jej formy, czy różne oblicza rodzicielstwa. Nie wiem czy te tematy nie są zbyt poważne i przygnębiające dla takiej grupy docelowej. To właśnie z tego powodu przy pierwszym podejściu nie podobał mi się film. Byłem młodszy i patrzyłem na niego dosyć powierzchownie.
Bardzo się cieszę, że poznałem tę historię. Uważam ją za trochę ukryty skarb, bo mimo ekranizacji, z resztą bardzo wiernej książce, to mało się o niej mówi. A szkoda, bo sądzę, że przekaz ma bardzo ważny. Myślę, że jeśli macie już dzieci w wieku szkolnym, to warto przeczytać z nimi tę książkę bądź obejrzeć wspólnie film i je sobie omówić. Ponownie jednak ostrzegam, poruszana tematyka jest trudna, a sama historia ostatecznie jest dość smutna i może i wy uronicie łzę.

Parę miesięcy temu obejrzałem w całości film “Most do Terabitii”. Mimo dobrych ocen, kiedyś już próbowałem do niego podejść, ale po kilkunastu, może kilkudziesięciu minutach go wyłączyłem, bo wydawał mi się nieciekawy i infantylny. Dopiero gdy niedawno obejrzałem go od początku do końca, doceniłem jego wartość. Toteż, postanowiłem zakupić i przeczytać także książkę.
“Most...

Dużo emocji wypełnia tę książkę, a mimo wszystko czuję niedosyt. Spodziewałam się od niej czegoś więcej. Moim zdaniem jest stanowczo za krótka i nie wyczerpuje do końca swojego potencjału. Chętnie przeczytałabym bardziej rozbudowaną historię przyjaźni dwójki głównych bohaterów. Co prawda wydaje mi się, że dzieci mogłyby uronić nad nią łzę, ale mnie, dorosłego czytelnika, za bardzo cała historia nie poruszyła. Byłam zdziwiona zakończeniem, bo się totalnie nie spodziewałam takiego obrotu spraw, ale mimo wszystko autorka mogła włożyć nieco więcej w tę historię. 5/`10

Dużo emocji wypełnia tę książkę, a mimo wszystko czuję niedosyt. Spodziewałam się od niej czegoś więcej. Moim zdaniem jest stanowczo za krótka i nie wyczerpuje do końca swojego potencjału. Chętnie przeczytałabym bardziej rozbudowaną historię przyjaźni dwójki głównych bohaterów. Co prawda wydaje mi się, że dzieci mogłyby uronić nad nią łzę, ale mnie, dorosłego czytelnika, za...

Mam duży sentyment do tej historii, dlatego chwyciłam za książkę. Film jest kompletny, książka zdecydowanie nie (ale i tak poleciała łezka). Mimo wszystko cieszę się, że w końcu ją przeczytałam.

Mam duży sentyment do tej historii, dlatego chwyciłam za książkę. Film jest kompletny, książka zdecydowanie nie (ale i tak poleciała łezka). Mimo wszystko cieszę się, że w końcu ją przeczytałam.

No właśnie- wiele recenzji tutaj mówi: "książka za krótka" i coś w tym jest. Opowieść jest jakby sztywna, sztuczna. Scenariuszowo świetnie - przedstawiono wszystko co powinno zastanowić czytelnika a jest związane z finałowymi scenami - a całość wyszła jak jakieś rozbudowane streszczenie lub szkic autorski do prawdziwej książki...
Jeśli widzicie gdzieś wysokie oceny za to dzieło to moje doświadczenie jest w tej sytuacji jednoznaczne - ktoś ocenia film, a nie książkę. Film jest świetny, a czytanie książki przed filmem w niczym nie przeszkadza (odwrotnej kolejności nie testowałem - ma się tylko jedną szansę :P ).
Ocenę ratuje wzruszająca końcowa scena przy której leją się.... Pass, chciałem powiedzieć że łamie się serce - my mężczyźni pewnych rzeczy nie robimy, a serce można złamać każdemu...

No właśnie- wiele recenzji tutaj mówi: "książka za krótka" i coś w tym jest. Opowieść jest jakby sztywna, sztuczna. Scenariuszowo świetnie - przedstawiono wszystko co powinno zastanowić czytelnika a jest związane z finałowymi scenami - a całość wyszła jak jakieś rozbudowane streszczenie lub szkic autorski do prawdziwej książki...
Jeśli widzicie gdzieś wysokie oceny za to...

Smutek

Smutek

Książka dla dzieci i dla młodszej młodzieży. Piękna i smutna historia o życiu na peryferiach społeczności, odrzuceniu, budowaniu przyjaźni, odkrywaniu siebie i śmierci. Katherine Paterson w niezwykle wrażliwy sposób pokazała, jak traumatycznym przeżyciem jest śmierć przyjaciela, szczególnie w wieku młodzieńczym.
Bardzo wzruszająca i potrzebna lektura.

Książka dla dzieci i dla młodszej młodzieży. Piękna i smutna historia o życiu na peryferiach społeczności, odrzuceniu, budowaniu przyjaźni, odkrywaniu siebie i śmierci. Katherine Paterson w niezwykle wrażliwy sposób pokazała, jak traumatycznym przeżyciem jest śmierć przyjaciela, szczególnie w wieku młodzieńczym.
Bardzo wzruszająca i potrzebna lektura.

Przepiękna książka o pięknej,wyjątkowej przyjaźni dwójce prawdziwych przyjaciół.
Kocham tę książkę jest cudna!!!!

Przepiękna książka o pięknej,wyjątkowej przyjaźni dwójce prawdziwych przyjaciół.
Kocham tę książkę jest cudna!!!!