Wstęp do wykładów o Heglu, mimo tego co może sugerować tytuł, jest czymś więcej niż prostym odczytaniem Fenomenologii Ducha (i cząstkowo Encyklopedii i Nauki logiki) w formie wykładów. Jakkolwiek taka lektura jest możliwa i czytelnik może w bardzo przystępny sposób zrozumieć myśl Hegla, to nie oddaje to złożoności podjętego przez autora odczytania ponownie absolutnego idealizmu (to prawie tak samo bluźniercze by było, jak powiedzenie że Tomasz z Akwinu tylko odczytał Arystotelesa znowu).
Kojève czerpiąc z filozofii pracy i ekonomii marksistowskiej, a także fenomenologii egzystencjalnej Bytu i czasu Martina Heideggera dokonuje rozbudowanej interpretacji egzystencjalnej i antropologicznej. "Osadza" Hegla w XX wieku. Lektura taka pozostaje niesamowicie świeża i pokazuje czytelnikowi znaczenie heglizmu we współczesnym świecie. Wprowadzając koncepcje wiecznego powrotu, Kojève ratuje system heglowski przed paradoksami związanymi z Końcem historii lub ciągłej negacji (mogącej ostatecznie doprowadzić do anihilacji jak w myśli Bataille'a). Książka jest może być więc postrzegana jako bardziej przedstawienie poglądów autora (a niekoniecznie wyłącznie Hegla),próba "aktualizacji" heglizmu, czego autor próbował dokonać w swoich późniejszych pracach (czego nie udało mu się ostatecznie przez brak czasu spowodowany karierą polityczną w EWG).
Mimo to ciężko nie docenić tej fenomenalnej interpretacji która nadal może nas wiele nauczyć wiele o życiu w świecie, w którym osiągnęliśmy już Mądrość.
I może to właśnie ten wiek będzie wiekiem heglowskim, jak twierdzi słoweński filozof Slavoj Žižek.
Pożyjemy, poczekamy na sowę Minerwy i zobaczymy :)

Wstęp do wykładów o Heglu, mimo tego co może sugerować tytuł, jest czymś więcej niż prostym odczytaniem Fenomenologii Ducha (i cząstkowo Encyklopedii i Nauki logiki) w formie wykładów. Jakkolwiek taka lektura jest możliwa i czytelnik może w bardzo przystępny sposób zrozumieć myśl Hegla, to nie oddaje to złożoności podjętego przez autora odczytania ponownie absolutnego...