Choć nie zamierzam przeczytać Adlera & van Dorena "od deski do deski", jest to książka, do której wracałem wielokrotnie i zapewne nie raz jeszcze do niej sięgnę. Rzecz jest o aktywnym, rozumnym czytaniu. Nie jest to jedyna pozycja traktująca o czytaniu (polecam gorąco genialną "Jak rozmawiać o książkach, które się nie czytało"),ale na pewno klasyczna (pierwsze wydanie to bodajże 1940). Możliwe, że poniższa notatka (którą - szczerze mówiąc - robię przede wszystkim dla siebie, bo LC jest dla mnie notatnikiem z lektur) będzie zawierać także odpryski z innych lektur i przemyśleń.

A więc, Drodzy Czytelnicy, jak czytać?
1. Wiedz, po co czytasz (jak brzmi Twoje pytanie, które zadajesz "nieobecnemu nauczycielowi", jakim jest autor)
2. Przeleć i przeskanuj całość (tytuły, rozdziały, blurp) - czy tego szukasz, czy obiecujące?
3. Wyjdź z książki i rozeznaj kontekst. Kim jest autor, w jakim kontekście jego praca powstała, po co ją napisał - może polemicznie? wobec kogo? jakie pytania sobie zadawał? w jakim stopniu autor/ka jest dzieckiem swoich czasów?
4. Czytaj analityczne (różne w zależności od gatunku): np. w naukach społecznych/filozofii rekonstrukcja powiązanych pojęć jest odrębna od tego, co autor chce przekazać, jaka jest teza/hipoteza, argumenty, struktura wywodu, etc. w przypadku powieści sceny i łączniki, środki wyrazu, języki.
5. RÓB NOTATKI w książce, bo czytanie to dialog z autorem. "I contend, quite bluntly, that marking up a book is not an act of mutilation but of love." Notowanie w książce: 1) utrzymują Cię w przytomności, 2) pomagają zapamiętać myśli autora, 3) pomagają zapamiętać Twoje myśli/reakcje/refleksje, które pojawiają się podczas lektury. Mamy więc PODKREŚLANIE POZIOME (ważnych punktów, mocnych zdań),PODKREŚLANIE PIONOWE (dodatkowa waga fragmentu),ASTERIKSY (10-20 w książce, rzeczy super kluczowe, zaznaczane też np. zagięciem rogu kartki),NUMEROWANIE (punktów wywodu),ODNOŚNIKI DO INNYCH STRON wewnątrz książki, ZAZNACZANIE wątków pobocznych, ale inspirujących (do dalszej lektury, etc.),SIGMA do zaznaczenia podsumowań autora... itd. itp. ogranicza Cię tylko Twoja inwencja.
6. "Most of us have been taken in by the notion that speed of reading is a measure of our intelligence. There is no such thing as the right speed for intelligent reading. Some things should be read quickly and effortlessly, and some should be read slowly and even laboriously. The sign of intelligence in reading is the ability to read different things differently according to their worth. In the case of good books, the point is not to see how many of them you can get through, but rather how many can get through you—how many you can make your own. A few friends are better than a thousand acquaintances."
7. Ciekawe: najtrudniejsze do czytania są sztuki teatralne. Czytając je musisz być jak reżyser, który ma do swojej dyspozycji najlepszych aktorów i scenografów :)

Choć nie zamierzam przeczytać Adlera & van Dorena "od deski do deski", jest to książka, do której wracałem wielokrotnie i zapewne nie raz jeszcze do niej sięgnę. Rzecz jest o aktywnym, rozumnym czytaniu. Nie jest to jedyna pozycja traktująca o czytaniu (polecam gorąco genialną "Jak rozmawiać o książkach, które się nie czytało"),ale na pewno klasyczna (pierwsze wydanie to...

"Jak czytać książkę" moglibyśmy ocenić jako pretensjonalną i wręcz snobistyczną pozycję, jeśli próbowalibyśmy jej treści wydedukować z okładki, spisu treści, bądź listy rekomendowanych lektur na samym końcu książki. I bylibyśmy w błędzie. Otóż autorzy owszem, nie patyczkują się z czytelnikiem, ale również podchodzą do tematu przystępnie, cierpliwie i z szczerą nadzieją, że ich porady pomogą. Nic więc dziwnego, że książka jest bestsellerem od jej pierwszego wydania w 1940 roku.
Poleciłabym ją każdemu, ale w szczególności czytelnikom szczerze pragnącym poprawić swoją technikę czytania ze zrozumieniem, ludziom czytającym szeroko pojętą literaturę każdej kategorii, a także tym, których, być może, pojęcie literatury faktu, poezji czy pozycji naukowych przeraża, bo nie mają doświadczenia w sięganiu po takowe teksty.
Oprócz technik jak czytać szybciej, jak dodawać adnotacje (dla niektórych to nie do pojęcia, a jednak polecam!),jakie istnieją poziomy czytania ze zrozumieniem i co czytać, by być "oczytanym", książka przede wszystkim pomogła mi zaakceptować, że do każdego typu książki powinniśmy podchodzić nieco inaczej. Podobały mi się sugestie, by stale kwestionować przesłania autorów w wielu kategoriach literatury faktu (szczególnie filozofii),by do poezji podchodzić inaczej niż do sztuk, jak najlepiej czytać nauki społeczne, dowiemy się jak ważne są tytuły i spisy treści, a nawet jak używać słowników i encyklopedii!
Wspaniała lektura, do której na pewno jeszcze wrócę. Bo nie ma nic złego w czytaniu tej samej książki wiele razy.

"Jak czytać książkę" moglibyśmy ocenić jako pretensjonalną i wręcz snobistyczną pozycję, jeśli próbowalibyśmy jej treści wydedukować z okładki, spisu treści, bądź listy rekomendowanych lektur na samym końcu książki. I bylibyśmy w błędzie. Otóż autorzy owszem, nie patyczkują się z czytelnikiem, ale również podchodzą do tematu przystępnie, cierpliwie i z szczerą nadzieją, że...

Tytuł tej pozycji idealnie odzwierciedla zawartość. Przekazuje jak wynosić wiedzę z książki a nie stawać się coraz lepiej poinformowanym głupcem. Nazywa intuicje odnośnie czytania oraz daje zestaw pomocnych narzędzi (prawie) dla wszystkich gatunków czytadeł.
Beletrystyce poświęca zaletwie kilka procent swojej objętości a skupia się na książkach teoretycznych oraz praktycznych w szerokim tych słów znaczeniu.
Motywem przewodnim tej książki jest przedstawienie czterech poziomów (stopni wtajemniczenia) czytania, gdzie każdy kolejny zawiera umiejętności poprzednich.
Rozwlekłe opisy w pewien sposób były dla mnie nużace, obwiniam tu swoją niecierpliwość, pomimo ciągłej ich spójności z opisywanym tematem. Ksiązka na pewno nie na leży do prostych ze względu na szerokie i jak na nasze czasy trochę archaiczne słownictwo autora, choć spójność logiczna jest zachowana na najwyższym poziomie.
Polecam każdej osobie która która żyje w przeświadczeniu że błyskawiczne czytanie jest metodą na wszystko oraz chce odkryć i nazwać narzędzia dotyczące szeroko rozumianego czytelnictwa

Tytuł tej pozycji idealnie odzwierciedla zawartość. Przekazuje jak wynosić wiedzę z książki a nie stawać się coraz lepiej poinformowanym głupcem. Nazywa intuicje odnośnie czytania oraz daje zestaw pomocnych narzędzi (prawie) dla wszystkich gatunków czytadeł.
Beletrystyce poświęca zaletwie kilka procent swojej objętości a skupia się na książkach teoretycznych oraz...