Przedziwne rzeczy mają w tej mojej bibliotece. Gdzieś pod stertą komiksów w dziale dla dzieci znalazłem takie oto dziełko. Staroć dość leciwy bo, patrząc na pożółkły papier, którego druk sięga lat 80, nie trudno spodziewać się wszystkiego. No cóż, ząb czasu już dość mocno nadgryzł ten komiksik. Pierwszy, króciutki na podstawie opowiadania Oskara Wilde`a, którego znam z Portretu Doriana Greya. Tutaj autor przedstawia historię pewnego upiora w rezydencji, którego nowi właściciele się nie boją. Kreska nawet ładna, ciężko coś więcej napisać, bo szybciej to się kończy niż człowiek się zdąży zastanowić co o tym myśleć. No i na pierwszej stronie goły biust. Byłbym zapomniał, okładka bardzo mnie przyciągnęła do komiksu, ale jak to zwykle bywa, jest w zupełnie innej stylistyce, niż zawartość.

Reszta to już dłuższy western na podstawie powieści innego autora. Również rysownik jest inny i tutaj mam mieszane uczucia, bo styl średnio przypadł mi do gustu. Sposób prowadzenia akcji jest trochę zbyt chaotyczny, przez co w połowie się zgubiłem. Za dużo naraz jest wprowadzonych postaci i autor szybko brnie do finału, zamiast to trochę rozciągnąć. Mamy tutaj pościg, aby uwolnić ojca, strzelaniny, saloony, budowę tamy i elektrowni. Czuć klimat, ale kreska zbyt już trąci myszką i ciężko się to czyta w dzisiejszych czasach.

Przedziwne rzeczy mają w tej mojej bibliotece. Gdzieś pod stertą komiksów w dziale dla dzieci znalazłem takie oto dziełko. Staroć dość leciwy bo, patrząc na pożółkły papier, którego druk sięga lat 80, nie trudno spodziewać się wszystkiego. No cóż, ząb czasu już dość mocno nadgryzł ten komiksik. Pierwszy, króciutki na podstawie opowiadania Oskara Wilde`a, którego znam z...

„Duch z Canterville” spoglądał na mnie z litością w antykwariacie. Jego, nietypowy aktualnie, rozmiar i bijący z daleka klimat lat 80. bardzo mnie nęcił. Gdy zobaczyłam dopisek z nazwiskiem Wilde, skusiłam się. Pod tym dziełem podpisał się jeszcze węgierski autor. Wszystko to stało się egzotycznym koktajlem. Pierwsza historia jest bardzo krótka. Na pocieszenie w zeszycie znajduje się druga opowieść. „Krew z tygrysa” ma już mniej bajkową kreskę, a historię można szybko opisać jako revenge western.

Niestety, nie jest to chyba komiks dla dorosłych (pomimo nagiej kobiety już na pierwszej stronie). Obie historie – „Duch z Canterville” i „Krew z tygrysa” są dość infantylne i naiwne. Zeszyt chyba również nie przetrwał próby czasu, podejrzewam, że posiada dla niektórych wartość sentymentalną. Okładka, za to, ładnie prezentuje się na półce.

„Duch z Canterville” spoglądał na mnie z litością w antykwariacie. Jego, nietypowy aktualnie, rozmiar i bijący z daleka klimat lat 80. bardzo mnie nęcił. Gdy zobaczyłam dopisek z nazwiskiem Wilde, skusiłam się. Pod tym dziełem podpisał się jeszcze węgierski autor. Wszystko to stało się egzotycznym koktajlem. Pierwsza historia jest bardzo krótka. Na pocieszenie w zeszycie...

Ha, jeden z komiksów mego dzieciństwa. Kupiła mi go babcia. Widać nie wiedziała, że czym skorupka za młodu...

Ha, jeden z komiksów mego dzieciństwa. Kupiła mi go babcia. Widać nie wiedziała, że czym skorupka za młodu...

Ukochany komiks z dziecinstwa

Ukochany komiks z dziecinstwa