Istne sole trzeźwiące dla rutyny czytelniczej. Nie dość, że koncepty wysoce abstrakcyjne, to i tekst naszpikowany symbolami, odwołaniami do wydarzeń i postaci historycznych, a nawet do znajomych autora. Czułam się kompletną ignorantką studiując komentarze jeszcze przed przeczytaniem rozdziału. Ekscentryczna wyobraźnia Alfreda Jarry'ego oszałamia, zachwyca barwny XIX-wieczny styl tłumaczenia Jana Gondowicza, a jego erudycja, której efektem są komentarze, rzuca na kolana. Lektura zdecydowanie warta poświęconego czasu, choć w sumie to było trochę poniżające doświadczenie.

Istne sole trzeźwiące dla rutyny czytelniczej. Nie dość, że koncepty wysoce abstrakcyjne, to i tekst naszpikowany symbolami, odwołaniami do wydarzeń i postaci historycznych, a nawet do znajomych autora. Czułam się kompletną ignorantką studiując komentarze jeszcze przed przeczytaniem rozdziału. Ekscentryczna wyobraźnia Alfreda Jarry'ego oszałamia, zachwyca barwny XIX-wieczny...

Jest to jedna z najbardziej pokręconych książek, jakie w życiu czytałem obok "Nagiego lunchu". Tyle że Nagi lunch się nie liczy, bo pisany był strumieniem świadomości i sam w sobie miał być bezsensowny. Patafizyka natomiast aspiruje dużo wyżej. Nie jest bynajmniej stekiem bezsensownych wymiocin, choć momentami może się wydawać, że tak jest. Jest to powieść bardzo logiczna jak na sposób, w jaki została napisana. Po słabiutkich "Odwiedzinach Amora" nie spodziewałem się takiego wstrząsu. Oceniam Patafizykę na 10 gwiazdek, ale bynajmniej nie dlatego, że mi się niewiadomo jak spodobała. Dostaje ode mnie dziesiątkę, bo po prostu na to zasługuje. Nigdy w życiu nie czytałem czegoś choćby w 60% podobnego. Patafizyka jest nowatorska. Język jakim została opisana jest niesamowity. Wielkie ukłony należą się tłumaczowi, panu Janowi Gondowiczowi. Wydawać by się mogło, że dokonał niemożliwego.

P.S (rada skierowana do wszystkich tych, którzy chcą przeczytać Patafizykę) Kiedy będziecie ją czytać i najdzie was chęć cofnięcia się, bo będzie się wam wydawać że nie rozumiecie wszystkich treści, nie róbcie tego, bo nie ma sensu wracać kilka linijek, by dojść do wniosku że dalej się nic nie wyłapuje! "Czyny i myśli..." to książka która oddziaływuje tylko w czasie teraźniejszym. To książka "tu i teraz", którą należy rozkoszować się w samym momencie czytania. Niewiele z niej wyniesiecie, choćbyście chcieli. Tu nie ma nic do wynoszenia i tak naprawdę niewiele do rozumienia. Pozdrawiam!

Jest to jedna z najbardziej pokręconych książek, jakie w życiu czytałem obok "Nagiego lunchu". Tyle że Nagi lunch się nie liczy, bo pisany był strumieniem świadomości i sam w sobie miał być bezsensowny. Patafizyka natomiast aspiruje dużo wyżej. Nie jest bynajmniej stekiem bezsensownych wymiocin, choć momentami może się wydawać, że tak jest. Jest to powieść bardzo logiczna...