„Śmierć w ogrodzie” to typowy, klasyczny kryminał. Od razu jednak zacznę, że mi niestety nie przypadł on do gustu, strasznie zmęczył mnie czytaniem i skończyłam go właściwie tylko dlatego, że potrzebny mi był do wyzwania w jakim biorę udział.

Akcja książki dotyczy wydarzeń jakie miały miejsce w 1925. Główną bohaterką jest Diana Pollexfen, która zaprasza na swoje urodziny znajomych. Podczas owego weekendu dochodzi jednak do śmierci jej męża George’a. Okazuje się, że przyczyną zgonu było zażycie trucizny jaką stała się mieszanka chemikaliów fotograficznych i whisky. Podejrzenia padają od razu na żonę, ponieważ to jej pasją była fotografia. Diana zostaje, więc oskarżona o morderstwo. Od razu na początku książki dowiadujemy się, że wyrok był uniewinniający. Jednak i tak nikt ze znajomych, ani osób wokół Diany nie wierzy w jej niewinność.

Z drugiej strony mamy Helenę, która została spadkobierczynią spadku po Dianie -swojej stryjecznej babce. W rzeczach po babce Helena znajduje pamiętniki jakie ta pisała właściwie przez całe życie. Dowiaduje się także, że babka została w przeszłości oskarżona o morderstwo męża. Sama zaczyna mieć wątpliwości czy w takiej sytuacji chciałaby przyjąć ów spadek. Dlatego chce poznać prawdę czy Diana rzeczywiście popełniła morderstwo. Zaczyna więc prowadzić swoje prywatne śledztwo. W między czasie boryka się także z problemami w swoim życiu osobistym. Głównym z nich, jaki spędza jej sen z powiek jest romans z Robertem, szanowanym politykiem, który jest niestety żonaty…

Bohaterowie książki wydali mi się papierowi i trudno było mi ich poznać głębiej. Chociaż muszę przyznać, że same przemyślenia i analizy tutaj zaprezentowane są dogłębne i dość dobrze opracowane. Dla mnie jednak wszystkich bohaterów było zbyt dużo i trudno mi było ich spamiętać, polubić, poznać bardziej.

Sam pomysł na fabułę książki jest ciekawy i interesujący. Jednak sposób jej przekazania jest dla mnie już mniej absorbujący. Za dużo tutaj dla mnie opisów, przemyśleń, pokrętnych myśli. Dlatego też czytało mi się bardzo mozolnie. Oj dawno już nie czytałam książki tak długo…

„Śmierć w ogrodzie” to typowy, klasyczny kryminał. Od razu jednak zacznę, że mi niestety nie przypadł on do gustu, strasznie zmęczył mnie czytaniem i skończyłam go właściwie tylko dlatego, że potrzebny mi był do wyzwania w jakim biorę udział.

Akcja książki dotyczy wydarzeń jakie miały miejsce w 1925. Główną bohaterką jest Diana Pollexfen, która zaprasza na swoje urodziny...

Dla mnie porównanie tej książki z twórczością Agathy Christie to jest po prostu nie do pomyślenia. A dlatego, że książka jest denna, nudna i na maksa właśnie przewidywalna. Kompletnie w niej się nic nie dzieje i dla mnie nie jest to typowy kryminał a raczej zwykłe opowiadanie. Ogólnie autorka pisze lekko i książkę w miarę szybko się czyta jednak ja te 313 stron przeczytałam w dwa dni bo nie chciałam jej odkładać na półkę ponieważ nie sięgnęła bym po nią kolejny raz. Nudna, przewidywalna i zbyt dużo dennych opisów które nic nie wnoszą. Przejście z lat 1925 na teraźniejsze bez sensu (bo się pogubiłam na początku),wyjaśnienie morderstwa ironiczne, a wątek romansu Heleny z Robertem mało istotny chyba że powiążemy tutaj samobójstwo jego żony gdzie wątek miał nawiązywać do śmierci męża tytułowej bohaterki Diany Pollexfen. Ja nigdy nie uważam że przeczytanie książki to stracony czas jednak po kolejne powieści tejże autorki nie sięgnę - chyba że przypadkiem :)

Dla mnie porównanie tej książki z twórczością Agathy Christie to jest po prostu nie do pomyślenia. A dlatego, że książka jest denna, nudna i na maksa właśnie przewidywalna. Kompletnie w niej się nic nie dzieje i dla mnie nie jest to typowy kryminał a raczej zwykłe opowiadanie. Ogólnie autorka pisze lekko i książkę w miarę szybko się czyta jednak ja te 313 stron przeczytałam...

Nie jest ta książka "mistrzowskim przykładem klasycznej powieści kryminalnej". Ale jest bardzo fajną, nieco obyczajową powieścią, niebanalną, ale też nie niosącą swoją treścią jakichś górnolotnych treści. Ot, taka średnia.
Mi zaczęła podobać się tak dopiero gdzieś od 80-90 strony.
Ciekawy jest ten wątek morderstwa z przeszłości, ale przykuwa uwagę również motyw współczesny, związany z romansem Heleny z Robertem, człowiekiem wysoko postawionym, politykiem. Ich związek, czego można się spodziewać praktycznie od początku, z góry skazany jest na niepowodzenie, choć trwał aż 8 lat...
Polecam wszystkim, którzy lubią takie "ciepłe", wysublimowane powieści.

Nie jest ta książka "mistrzowskim przykładem klasycznej powieści kryminalnej". Ale jest bardzo fajną, nieco obyczajową powieścią, niebanalną, ale też nie niosącą swoją treścią jakichś górnolotnych treści. Ot, taka średnia.
Mi zaczęła podobać się tak dopiero gdzieś od 80-90 strony.
Ciekawy jest ten wątek morderstwa z przeszłości, ale przykuwa uwagę również motyw...

21/2013

21/2013

Ocena o jeden wyżej, ponieważ książka jest trochę głębsza niż te, które czytałem do tej pory, chodzi o wnikliwość, przemyślenia, analizy.

Ocena o jeden wyżej, ponieważ książka jest trochę głębsza niż te, które czytałem do tej pory, chodzi o wnikliwość, przemyślenia, analizy.

Tajemnice, przeszłość splata się z teraźniejszością...
Ciekawa pozycja

Tajemnice, przeszłość splata się z teraźniejszością...
Ciekawa pozycja