Dziękuję bardzo :)

Dziękuję bardzo :)

Bardzo mi miło, gratuluję pozostałym laureatom 🙂.

Bardzo mi miło, gratuluję pozostałym laureatom 🙂.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Niki151
monik
Arecki
Beata-Chiara
KKK

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Niki151
monik
Arecki
Beata-Chiara
KKK

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Byłabym kolorem szarym. Po pierwsze - bardzo uniwersalny. Po drugie - nie wychyla się na tle innych. Po trzecie - mało zauważalny, prawie niewidoczny. Czyli dokładny ogólny opis mojej osoby.

Byłabym kolorem szarym. Po pierwsze - bardzo uniwersalny. Po drugie - nie wychyla się na tle innych. Po trzecie - mało zauważalny, prawie niewidoczny. Czyli dokładny ogólny opis mojej osoby.

mój kolor to żółty.
Kolor ciepły, radosny i pozytywny. Pobudza do działa, nastraja pozytywnym myśleniem i kieruje emocję na same pozytywne strony - radość, śmiech, optymizm, zachwyt z życia. Jest to barwa Słońca, którego tak pragniemy w zimie, bez żółtego koloru ciepłego słoneczka jest nam zimni, smutno i źle. Kolor żółty zachęca do bycia dobrym, współczucia, dzielenia się, pomagania i kontaktu z innym człowiek. Żółty jest wrażliwy i delikatny, ale dodaję energii do działania i wywołuję radość życia.
Taka jestem - Jestem kolorem żółtym

mój kolor to żółty.
Kolor ciepły, radosny i pozytywny. Pobudza do działa, nastraja pozytywnym myśleniem i kieruje emocję na same pozytywne strony - radość, śmiech, optymizm, zachwyt z życia. Jest to barwa Słońca, którego tak pragniemy w zimie, bez żółtego koloru ciepłego słoneczka jest nam zimni, smutno i źle. Kolor żółty zachęca do bycia dobrym, współczucia, dzielenia...

Byłabym szarością ponieważ nie lubię zwracać na siebie uwagi. Mogłabym cicho przycupnąć, wysłuchać opinii bez zabierania głosu jednak wyrabiają sobie własne zdanie w danym temacie. Jest to bezpieczne, ktoś kto milczy i stroni od wypowiadania opinii, ma mniej możliwości by komuś się narazić, a ja lubię spokój w swoim życiu i egzystencję wśród ludzi bez wojen i słownych potyczek.

Byłabym szarością ponieważ nie lubię zwracać na siebie uwagi. Mogłabym cicho przycupnąć, wysłuchać opinii bez zabierania głosu jednak wyrabiają sobie własne zdanie w danym temacie. Jest to bezpieczne, ktoś kto milczy i stroni od wypowiadania opinii, ma mniej możliwości by komuś się narazić, a ja lubię spokój w swoim życiu i egzystencję wśród ludzi bez wojen i słownych potyczek.

Nie muszę w ogóle zastanawiać się nad odpowiedzią, bo ja też jestem synestetykiem. Jeśli chodzi o moje imię - ono jest żółte. Nie wiem dlaczego. Tak po prostu jest. Jeśli natomiast myślę o sobie jako o postaci - widzę siebie w kolorze ciepłego brązu, choć moja skróra jest bardzo jasna. Nie ma na to wytłumaczenia i nigdy go nie szukałam. Tak jak liście większości roślin są zielone: widzimy to od dziecka, to rzeczywistość, która nas otacza. Dopiero w szkole dowiadujemy się dlaczego tak jest. Sami z siebie wcześniej rzadko się nad tym zastanawiamy: dlaczego zielone, a nie np. różowe?
Tak samo jest z synestetykami. Ja widzę słowa, pojęcia i liczby w różnych kolorach i zawsze w tych samych. Niezależnie od tego kiedy byście mnie o to zapytali - gdy miałam pięć lat, dziś, czy kiedy będę staruszką. Jedynka zawsze będzie błękitna, a piątek zielony. I nie wiem dlaczego.
Bardzo, baaardzo długo byłam święcie przekonana, że to zupełnie normalne. Że wszyscy tak mają. Przez prawie 30 lat mojego życia do głowy mi nie przyszło, że ktoś może tego nie "widzieć", nie odczuwać tak jak ja. Teraz już wiem, że jest to cecha wyjątkowa, rzadko spotykana. Niektórzy mówią: przypadłość? Wada? A mnie trudno wyobrazić sobie wasz szary, bezbarwny świat! :)

Nie muszę w ogóle zastanawiać się nad odpowiedzią, bo ja też jestem synestetykiem. Jeśli chodzi o moje imię - ono jest żółte. Nie wiem dlaczego. Tak po prostu jest. Jeśli natomiast myślę o sobie jako o postaci - widzę siebie w kolorze ciepłego brązu, choć moja skróra jest bardzo jasna. Nie ma na to wytłumaczenia i nigdy go nie szukałam. Tak jak liście większości roślin są...

Byłabym kolorem czerwonym. Prawdę mówiąc nie lubię tego koloru ale uważam, że świetnie oddaje to jaka jestem. Zarówno charakter jak i sposób bycia mam zdecydowanie czerwony. Wybuchy gniewu, czy napady złości to u mnie nic niezwykłego i mam nadzieję, że wszyscy z mojego otoczenia już się do tego przyzwyczaili. Wszystko lubię robić szybko i chcę mieć na już.Często zmieniam zdanie, raz się śmieję, raz płaczę, a najczęściej krzyczę i nie mogę usiedzieć na miejscu. Jednym słowem eksplozja!

Byłabym kolorem czerwonym. Prawdę mówiąc nie lubię tego koloru ale uważam, że świetnie oddaje to jaka jestem. Zarówno charakter jak i sposób bycia mam zdecydowanie czerwony. Wybuchy gniewu, czy napady złości to u mnie nic niezwykłego i mam nadzieję, że wszyscy z mojego otoczenia już się do tego przyzwyczaili. Wszystko lubię robić szybko i chcę mieć na już.Często zmieniam...

Ale że tylko jeden? Jestem kobietą - to tak się nie da. Jestem różnym kolorem w zależności od dnia i godziny a raczej od humoru i stanu hormonów w danym momencie. Taki zwykły dzień pracujący - jestem szara: zmęczona, bo rano budzik zadzwonił zbyt wcześnie a w pracy trzeba być poukładaną i dokładną. W weekendy i wolne jestem niebieska - bo kocham te odcienie, mam więcej energii, szaleję ze sprzątaniem i gotowanie, czytam lub gdzieś wyjeżdżam. Od czasu do czasu jestem kolorem granatowym (ukochanym do ubioru tak na co dzień): kiedy trzeba się elegancko wystroić i założyć obcas (3cm to też przecież obcas). A w te złe dni jestem bura: cokolwiek to za kolor, ale jak człowiek jest zgnieciony i wypluty za pewne tak wygląda. Jedyny ciepły odcień w mojej palecie to furia: piękna, ognista czerwień. A że jestem emocjonalna to z szarości czy niebieskiego w czerwień mogę się przemienić w sekundę.
Nie, stanowczo jednym kolorem to ja nie jestem :)

Ale że tylko jeden? Jestem kobietą - to tak się nie da. Jestem różnym kolorem w zależności od dnia i godziny a raczej od humoru i stanu hormonów w danym momencie. Taki zwykły dzień pracujący - jestem szara: zmęczona, bo rano budzik zadzwonił zbyt wcześnie a w pracy trzeba być poukładaną i dokładną. W weekendy i wolne jestem niebieska - bo kocham te odcienie, mam więcej...