Dziękuję. 13 piątek okazał się dniem szczęśliwym:-)

Dziękuję. 13 piątek okazał się dniem szczęśliwym:-)

Bardzo dziękuję. Bardzo miły prezent urodzinowy sprawiliście mi tym wyróżnieniem, Szanowne LubimyCzytac. Gratuluję wszystkim, którzy wzięli udział w konkursie, bo takie ćwiczenia z wyobraźni to ciekawy sposób spędzania czasu. ;)
Wiele interesujących pomysłów na fanfiki przewinęło się wśród odpowiedzi.

Bardzo dziękuję. Bardzo miły prezent urodzinowy sprawiliście mi tym wyróżnieniem, Szanowne LubimyCzytac. Gratuluję wszystkim, którzy wzięli udział w konkursie, bo takie ćwiczenia z wyobraźni to ciekawy sposób spędzania czasu. ;)
Wiele interesujących pomysłów na fanfiki przewinęło się wśród odpowiedzi.

Gratulacje. Taka czarodziejska maszyna do pisania kojarzy mi się z zaczarowaną dorożką :)

Gratulacje. Taka czarodziejska maszyna do pisania kojarzy mi się z zaczarowaną dorożką :)

Nagrody otrzymują:
smakuje-jak-kurczak
RuusuTumma
Dorota
Kasia
Badhbh

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:
smakuje-jak-kurczak
RuusuTumma
Dorota
Kasia
Badhbh

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w piątek.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy w piątek.

Chciałabym zmienić karty historii, nieco pomieszać w przeszłości świata, co miałoby zapewne duży wpływ na teraźniejsze czasy.
Wykluczyłabym wojny, a ludzi uczyła życia w pokoju i szacunku do siebie. Pomyślałabym też nad zmianą niektórych praw religii - by nie przeszkadzały one sobie nawzajem, a ich głównym przesłaniem było dążenie do sprawiedliwości i uczciwości względem siebie.
O wiele więcej miejsca w księgach historycznych poświęciłabym na opisanie cudownych wynalazków, które odmieniają od najdawniejszych lat życie człowieka, czyniąc je prostszym.
Ponadto rozszerzyłabym wiedzę ludzi na temat etyki i moralności. Dużo więcej miejsca pozostawiłabym też dla szeroko rozumianej sztuki, bo to ona buduje wrażliwość u naszej populacji.

Chciałabym zmienić karty historii, nieco pomieszać w przeszłości świata, co miałoby zapewne duży wpływ na teraźniejsze czasy.
Wykluczyłabym wojny, a ludzi uczyła życia w pokoju i szacunku do siebie. Pomyślałabym też nad zmianą niektórych praw religii - by nie przeszkadzały one sobie nawzajem, a ich głównym przesłaniem było dążenie do sprawiedliwości i uczciwości względem...

Książką, której zakończenie z przyjemnością bym zmienił, jest kochany przez wszystkie nastolatki „Zmierzch”.
Mógłbym teraz mówić o tym, jak bardzo ubolewam nad faktem, iż Bella nie została wampirzycą w tamtym momencie. Jednak nie to mnie martwi. Najbardziej rozczarowującą kwestią zakończenia, jest fakt, że nie znalazł się tam łowca wampirów Blade.
Osobiście nie przepadam za całą serią książek o wampirach, które zamiast palić się i umierać w agonii w świetle słonecznym, błyszczą się jak psu... oczy. Jednak wybaczyłbym Stephenie Meyer tą zbrodnię, jaką jest stworzenie tej historii, gdyby tylko na końcu opisała ona krwawą walkę pomiędzy wampirami a bezwzględnym zabójcą ich gatunku.
Wybaczyłbym jej, gdyby tylko na końcu znalazła się scena mordu całej rodziny Cullenów, których głowy latałyby we wszystkie strony oddzielone od ciała, podczas gdy Bella i Edward gruchaliby jak gołąbki, nie zdając sobie sprawy, co się dzieje teraz na balu. I wreszcie, gdy wróciliby już na imprezę, czekałby tam na nich czarnoskóry pogromca tych wynaturzonych istot, by posłać na tamten świat ostatniego z nich. W końcowej scenie Blade przebiłby Edwardowi serce mieczem, a Edward mógłby tylko spojrzeć w zimne jak lód oczy swojego oprawcy.
O takim właśnie „Zmierzchu” marzę. Czy proszę o wiele?

Książką, której zakończenie z przyjemnością bym zmienił, jest kochany przez wszystkie nastolatki „Zmierzch”.
Mógłbym teraz mówić o tym, jak bardzo ubolewam nad faktem, iż Bella nie została wampirzycą w tamtym momencie. Jednak nie to mnie martwi. Najbardziej rozczarowującą kwestią zakończenia, jest fakt, że nie znalazł się tam łowca wampirów Blade.
Osobiście nie przepadam...

Zawsze chciałam zmienić zakończenie "Przeminęło z wiatrem" M. Mitchell! Zakończenie, kiedy Rett odchodzi i zostawia za sobą płaczącą Scarlett w pustym domu, zawsze wydawało mi się niesprawiedliwe. To prawda, że Scarlett porządnie namieszała. Zachowywała się wobec Retta, swojej córki i innych bliskich osób, po prostu okropnie! Zmarnowała miłość zakochanego w niej mężczyzny, zaniedbywała dzieci, uwodziła męża innej kobiety. To tylko niektóre jej grzechy. Do innych można dodać również: morderstwo, małżeństwo dla pieniędzy z narzeczonym własnej siostry, przyzwolenie na okrutne traktowanie pracujących dla niej ludzi. Jednak nie potrafię nie współczuć i nie podziwiać Scarlett, która doświadczyła wiele zła, straciła prawie wszystko, a mimo to potrafiła przeżyć głód i wojnę, zadbać o rodzinę i przyjaciół, przywrócić dawną świetność ukochanej farmie. Podczas gdy inne piękność Południa załamywały białe ręce "damy" i umierały z głodu, Scarlett potrafiła zakasać rękawy i stawić czoła ciężkiej codziennej pracy. Scarlett jest postacią tragiczną, ponieważ tyle lat spędza zaślepiona miłością do niewłaściwego mężczyzny. Kiedy w końcu odkrywa, że kocha swojego męża, ten postanawia od niej odejść. Chciałabym, żeby w nowym zakończeniu książki, Rett udzielił Scarlett lekcji, że miłość należy szanować, w przeciwnym razie, jeżeli zostanie zaniedbana, może przeminąć. Nie potrafię pogodzić się z obecnym zakończeniem, ponieważ chciałabym wierzyć, że miłość Retta do Scarlett jest wystarczająco silna, żeby wybaczyć jej wszystkie błędy, które popełniła i przetrwać najcięższe nawet chwile. Czy nie taka powinna być miłość?

Zawsze chciałam zmienić zakończenie "Przeminęło z wiatrem" M. Mitchell! Zakończenie, kiedy Rett odchodzi i zostawia za sobą płaczącą Scarlett w pustym domu, zawsze wydawało mi się niesprawiedliwe. To prawda, że Scarlett porządnie namieszała. Zachowywała się wobec Retta, swojej córki i innych bliskich osób, po prostu okropnie! Zmarnowała miłość zakochanego w niej mężczyzny,...

Harry Potter i Insygnia Śmierci[bookLink]161301|Harry Potter i Insygnia Śmierci[/bookLink]

Zapadł się w ciemność. Umierał…

Ostry ból z wnętrza czaszki wyrwał go z krainy umarłych. Uchylił ociężałe powieki. Poczuł, jak mocne światło pali oczy żywym ogniem. Zamknął je pospiesznie. Zamrugał.
- Co do cholery…
- Dzień dobry, Severusie.
Nie musiał odwracać głowy. Dobrze znał ten głos.
- Malfoy. Nawet po śmierci nie dajesz mi spokoju?
- Muszę Cię rozczarować, drogi przyjacielu. Żyjesz.
- Wyjaśnisz mi, jak do tego doszło?
- Też się stęskniłem. Sam pomyśl…
Severus z trudem próbował skupić rozbiegane myśli.
- Nagini! Pytałeś mnie o eliksir na jej jad. Skąd..? Kiedy mi go podałeś?
- To akurat nie było trudne. Wystarczyło podsunąć ci szklaneczkę czegoś mocniejszego.
- Ale… skąd wiedziałeś, że to właśnie Nagini…?
- Mała sugestia podsunięta ukochanej szwagierce. Nigdy nie była zbyt rozgarnięta, jeśli chodzi o stosunki międzyludzkie. Ani przez moment nie skojarzyła mnie z Tobą.
- Wojna?
- Wygraliśmy. To znaczy… Potter wygrał. Bo my musimy się ukrywać.
- Ukrywać? Czemu Ty…
- Po wojnie zostałem skazany. Uciekłem z konwoju do Azkabanu. Co tam, brytyjski klimat i tak niezbyt mi służył.
- A Narcyza?
- Uciekła.
- Draco?
- Zabrała go.
- Przykro mi…
- Nie ma sprawy. Była lepszą matką niż ja ojcem.
- Nie prawda. Ostatecznie, to ze względu na Ciebie złożyłem przysięgę. Gdzie my w ogóle jesteśmy?
- Podobno od dzieciństwa chciałeś zobaczyć pandy.
Severus spojrzał na przyjaciela. Roześmiał się.

Harry Potter i Insygnia Śmierci[bookLink]161301|Harry Potter i Insygnia Śmierci[/bookLink]

Zapadł się w ciemność. Umierał…

Ostry ból z wnętrza czaszki wyrwał go z krainy umarłych. Uchylił ociężałe powieki. Poczuł, jak mocne światło pali oczy żywym ogniem. Zamknął je pospiesznie. Zamrugał.
- Co do cholery…
- Dzień dobry, Severusie.
Nie musiał odwracać głowy. Dobrze znał...

Jeśli chodzi o rozczarowujące zakończenie, wybór może być tylko jeden.
W tym niewielkim elaboracie, chciałabym poruszyć temat zbrodni popełnionej Hannibalu. Poruszyć temat zbrodni, jaką popełnił na niej sam autor Thomas Harris.
Zakończenie tak wspaniałych książek związkiem/romansem Lectera i Clarice napawa mnie smutkiem, połączonym z żalem i złością, jak można było zrobić coś tak strasznego.
Pisanie o "związku opartym na penetracji Starling" jest wręcz profanacją osoby dr Lectera. Odbiera to całkowicie klimat książki o Hannibalu-Kanibalu. Mam wrażenie, że przez opisanie ich związku i miłości, Hannibal Lecter stał się takim impotentem w świecie psychopatycznych, seryjnych morderców.
Gdybym mogła zmienić to zakończenie, zrobiłabym to z przyjemnością, można powiedzieć, że nawet z obowiązkiem, by inni nie musieli cierpieć takich katuszy jak ja, gdy kończyłam przygodę z genialnymi książkami Thomasa Harrisa.
Marzy mi się koniec, w którym Lecter ucieka ze Stanów i wraca w rodzinne strony, by tam kontynuować swoją morderczą działalność. Koniec, w którym Clarice, zajmując się innymi psychopatami i seryjnymi mordercami, jest ogarnięta zawodową (i tylko zawodową!) obsesją na punkcie Hannibala Lectera.

Jeśli chodzi o rozczarowujące zakończenie, wybór może być tylko jeden.
W tym niewielkim elaboracie, chciałabym poruszyć temat zbrodni popełnionej Hannibalu. Poruszyć temat zbrodni, jaką popełnił na niej sam autor Thomas Harris.
Zakończenie tak wspaniałych książek związkiem/romansem Lectera i Clarice napawa mnie smutkiem, połączonym z żalem i złością, jak można było zrobić...