Czarodziejska Maszyno, mamy sporo do roboty, by naprawić to, co Sophie Hannah zepsuła w zakończeniu "Inicjałów zbrodni".

Zacznijmy od całego... alfabetu przewinień.

Niby z pozoru wszystko jest jak za starych dobrych lat Agathy Christie, ale jednak nie do końca... Trochę czasu upłynęło, mamy XXI wiek, więc i historia musi być zawiła podwójnie... Co owocuje tym, że zakończenie bije rekord rozwlekłości ocierając się o granicę 100 stron (sic!).

Zagłębiając się coraz bardziej w historię, napotykamy irytujących świadków, którzy chcąc pomóc Poirotowi rozwiązać zagadkę, opowiadają zmyśloną historię morderstwa. Ale kiedy zostają przyłapani na kłamstwie, przyparci do muru obiecują opowiedzieć całą prawdę i znowu uraczają nas kolejną kłamliwą powiastką! Doprawdy, zero szacunku dla detektywa, a już nie mówiąc o czytelniku...

Zbyt często zmienia się narrator, raz jest nim Poirot, raz jego kolega Catchpool, potem Jenny - główna podejrzana, która snując swoje opowiastki, zawiera w nich kolejne opowiadania, co niebezpiecznie zbliża nas do powieści szkatułkowej.

I to ciągłe przemieszczanie się w różne miejsca...

I na koniec - bezsensowne morderstwo podczas wielkiego przemówienia Poirota - kiedy to ginie kobieta od ciosu nożem w samo serce...

Ale plan naprawczy już kiełkuje w mojej głowie. Przecież można prościej, bez bezczelnych kłamstw świadków, bez irracjonalnego morderstwa.
Wiem, że można!

Maszyna milcząco potakiwała... A moje palce zawisły nieruchomo nad literą P...
P jak Poirot.

Czarodziejska Maszyno, mamy sporo do roboty, by naprawić to, co Sophie Hannah zepsuła w zakończeniu "Inicjałów zbrodni".

Zacznijmy od całego... alfabetu przewinień.

Niby z pozoru wszystko jest jak za starych dobrych lat Agathy Christie, ale jednak nie do końca... Trochę czasu upłynęło, mamy XXI wiek, więc i historia musi być zawiła podwójnie... Co owocuje tym, że...

Kamienie na szaniec. Książka o prawdziwych ludziach, ale wzruszałaby równie mocno, nawet gdyby była fikcją. Wiem, że używając magicznej maszyny zabrałbym z tej powieści to co najlepsze, czyli wzruszający moment śmierci tego samego dnia dwojga przyjaciół, którzy poświęcili się całym sobą dla ojczyzny oraz śmierć Zośki, który poradził sobie z odejściem najbliższych i nadal walczył - dla nich i dla wszystkich. Magiczną maszyną napisałabym zakończenie mniej wzruszające, bo szczęśliwe. Przeżyliby wszyscy trzej i zobaczyliby Polskę taką o jaką walczyli.

Kamienie na szaniec. Książka o prawdziwych ludziach, ale wzruszałaby równie mocno, nawet gdyby była fikcją. Wiem, że używając magicznej maszyny zabrałbym z tej powieści to co najlepsze, czyli wzruszający moment śmierci tego samego dnia dwojga przyjaciół, którzy poświęcili się całym sobą dla ojczyzny oraz śmierć Zośki, który poradził sobie z odejściem najbliższych i nadal...

Zmieniłabym zakończenie książki "Ogród kości" Tess Gerritsen. Na końcu główni bohaterowie byliby razem. Kochaliby się, wyjechali na wieś, mieli gromadkę dzieci i żyli długo i szczęśliwie :) takie zakończenie im się należy i byłam wręcz zła, że takiego autorka nie napisała...

Zmieniłabym zakończenie książki "Ogród kości" Tess Gerritsen. Na końcu główni bohaterowie byliby razem. Kochaliby się, wyjechali na wieś, mieli gromadkę dzieci i żyli długo i szczęśliwie :) takie zakończenie im się należy i byłam wręcz zła, że takiego autorka nie napisała...

Magiczna maszyna jest w stanie zmienić zakończenie jednej książki. Tylko jednej, a więc trzeba wybrać dobrze. Powoduje to, że jej zakończenie zmieni się na takie, jakie bym sobie życzył ja - właściciel maszyny.
Dlatego właśnie czuję, że spoczywa na mnie szczególny obowiązek.
Biografia jest dziełem, które przedstawia nam życie wybitnej osoby. Takiej osoby, o której chcemy dowiedzieć się, gdzie się urodziła, poznać jej dzieciństwo, młodość, przeżyć razem z nią pierwsze sukcesy i porażki. Chcemy wiedzieć jak przebiegało jej życie, co robiła, by wejść na sam szczyt, jak radziła sobie ze sławą i problemami. Chcemy spostrzec, że za tym wielkim artystą, naukowcem czy politykiem tak naprawdę kryje się człowiek. I to człowiek taki jak my - pełny strachów, wątpliwości i obaw.
Mając magiczną maszynę zmieniłbym zakończenie książki pt. „Pokój pełen luster. Biografia Jimiego Hendrixa”. Każdy, kto zna tego artystę wie, że skończył on swoje życie wcześnie. Zdecydowanie za wcześnie. 18 września 1970 r. straciliśmy artystę, który wywrócił do góry nogami cały muzyczny i gitarowy świat. Mógłby wywracać go po dziś dzień.
Tę książkę zakończyłbym słowami w stylu: „mimo swojego wieku, planuje kolejną trasę i pracuje nad nową płytą. Sto lat, panie Hendrix!”
Czy zmiana zakończenia tej - koniec końców - smutnej książki zmieni rzeczywistość? Myślę, że mając takie narzędzie jak to warto zaryzykować. Wszakże może magiczna maszyna ma większą siłę, niż o jaką ją podejrzewamy?

Magiczna maszyna jest w stanie zmienić zakończenie jednej książki. Tylko jednej, a więc trzeba wybrać dobrze. Powoduje to, że jej zakończenie zmieni się na takie, jakie bym sobie życzył ja - właściciel maszyny.
Dlatego właśnie czuję, że spoczywa na mnie szczególny obowiązek.
Biografia jest dziełem, które przedstawia nam życie wybitnej osoby. Takiej osoby, o której chcemy...

Gwiazd naszych wina[bookLink]162306|Gwiazd naszych wina[/bookLink]
Niektórym może to się wydać dziwne, ale chciałabym zmienić zakończenie książki "Gwiazd naszych wina". Chciałabym, aby skończyła się jak "Cios udręki" - urwała się w połowie zdania, zostawiła otwarte zakończenie. Może to nieco upiorne, może dziwne, ale na pewno książka stała się ciekawsza, utkwiłaby w pamięci. Poza tym dobrze wiemy, że książki pt. "Cios udręki" nigdy nie było - a ja chciałabym ją przeczytać, poczuć się jak Hazel, z milionami pytań, czytającą w kółko i w kółka to samo, mając nadzieję, że tym razem odkryję to, co stało się dalej. To byłoby coś!

Gwiazd naszych wina[bookLink]162306|Gwiazd naszych wina[/bookLink]
Niektórym może to się wydać dziwne, ale chciałabym zmienić zakończenie książki "Gwiazd naszych wina". Chciałabym, aby skończyła się jak "Cios udręki" - urwała się w połowie zdania, zostawiła otwarte zakończenie. Może to nieco upiorne, może dziwne, ale na pewno książka stała się ciekawsza, utkwiłaby w...

 [bookCover]162306|Gwiazd naszych wina[/bookCover]

Stanowczo chciałabym zmienić ostatnią część sagi o Wiedźminie. Cahir, Regis, Milva, Angouleme...zupełnie nie zasłużyli na taki los jaki ich spotkał. Nie wiem co Sapkowski chciał osiągnąć uśmiercając najlepsze postacie (może zabrakło mu na nie pomysłu?), ale mnie osobiście absolutnie się to nie podoba. Bohaterowie byli świetnie napisani, mogli sobie żyć dalej a nie zginąć w bezsensownej rąbance. No i ta końcówka. Geralt i Yen umarli, nie umarli czy jednak umarli? Pozostawienie książki z otwartym zakończeniem jest co prawda popularnym zabiegiem, ale w tym przypadku, sama nie wiem, bardzo mnie to zirytowało. Mogliby sobie żyć długo i niezbyt szczęśliwie (jak to w ich przypadku pewnie by było ), ale jednak żyć(?).

Stanowczo chciałabym zmienić ostatnią część sagi o Wiedźminie. Cahir, Regis, Milva, Angouleme...zupełnie nie zasłużyli na taki los jaki ich spotkał. Nie wiem co Sapkowski chciał osiągnąć uśmiercając najlepsze postacie (może zabrakło mu na nie pomysłu?), ale mnie osobiście absolutnie się to nie podoba. Bohaterowie byli świetnie napisani, mogli sobie żyć dalej a nie zginąć w...

Jak zawsze niepokorna. Nienasycona. Maszyna, która zmienia zakończenie książek - to dla mnie zbyt mało. Zmiana świata przedstawionego i tak może odbywać się w mojej głowie; w końcu na co mam wyobraźnię? Cóż, skoro to darowany koń...uciekłabym się do zmiany "Mein Kampf". Sama mam gęsią skórkę na myśl, jak potoczyłyby się wówczas losy świata. Bo chyba nie gorzej, prawda?

Jak zawsze niepokorna. Nienasycona. Maszyna, która zmienia zakończenie książek - to dla mnie zbyt mało. Zmiana świata przedstawionego i tak może odbywać się w mojej głowie; w końcu na co mam wyobraźnię? Cóż, skoro to darowany koń...uciekłabym się do zmiany "Mein Kampf". Sama mam gęsią skórkę na myśl, jak potoczyłyby się wówczas losy świata. Bo chyba nie gorzej,...

Zdecydowanie zmieniłabym "50 twarzy Greya" książka przeszłaby 100% tuning. Porządna korekta i redakcja zmiana wielu wątków i osobowości głównych bohaterów. Anastasia nie byłaby tak naiwnie głupia a Grey cóż jemu też przydałoby się kilka poprawek :D Dodałabym bogatszy wątek kryminalny do tego Anastasia nie byłaby taka niewinna a miałaby swoją tajemnicę zwiazana z jej przeszloscia- dziecinstwem. Po takim tuningu ksiazka moglaby byc o wiele ciekawsza niz jest obecnie

Zdecydowanie zmieniłabym "50 twarzy Greya" książka przeszłaby 100% tuning. Porządna korekta i redakcja zmiana wielu wątków i osobowości głównych bohaterów. Anastasia nie byłaby tak naiwnie głupia a Grey cóż jemu też przydałoby się kilka poprawek :D Dodałabym bogatszy wątek kryminalny do tego Anastasia nie byłaby taka niewinna a miałaby swoją tajemnicę zwiazana z jej...

Ach... co to byłoby za szczęście mieć taką magiczną maszynę do pisania?
Pierwsze, co przyszło mi do głowy po przeczytaniu tematu konkursu, to tytuł wzruszającej, przepełnionej poczuciem humoru powieści Deana Koontza pt."Wielkie małe życie. Wspomnienia o radosnym psie". Jest to swego rodzaju pamiętnik, w którym autor wspomina Trixie, psa rasy Golden Retriever, który zmienił ich spojrzenie na świat, radości z najzwyklejszych chwil. Koontz pisze, że Trixie była niezwykle inteligentną istotą, jest przekonany, że nie była zwyczajnym psem, była darem Boga. Nauczyła go bliskości, pokory,zdumienia. Myślę, że każdy właściciel czworonoga rozumie uczucia pisarza, który opisuję suczkę jako członka rodziny, istotę myślącą, która też ma uczucia, poczucie humoru, intuicję.
Powieść ta zostanie na długo w moim sercu, tej książki nie da się zapomnieć, jednak mimo to chciałabym zmienić bieg wydarzeń, który prowadzi do nieuchronnej śmierci. To musiało się wydarzyć, nic nie dzieje się bez przyczyny, tego chciał Bóg, lecz wstrząsnęła mną śmierć tego cudownego psa i chciałabym,żeby ta powieść, pisana przez życie, skończyła się inaczej.

Ach... co to byłoby za szczęście mieć taką magiczną maszynę do pisania?
Pierwsze, co przyszło mi do głowy po przeczytaniu tematu konkursu, to tytuł wzruszającej, przepełnionej poczuciem humoru powieści Deana Koontza pt."Wielkie małe życie. Wspomnienia o radosnym psie". Jest to swego rodzaju pamiętnik, w którym autor wspomina Trixie, psa rasy Golden Retriever, który zmienił...

Magiczna maszyna, która zmienia książki. Hmm... A czy może zmieniać książki, które autor... wciąż pisze?
Moje życia. Książka mojego życia.
5 minut temu dowiedziałam się, że po 5 latach prawa na jednej z najlepszych publicznych uczelni zarabiam mniej, niż sekretarka w mojej firmie.
Marazm, niedowierzanie, gorzki smak w ustach.
Czy ta maszyna napisze mi nową biografię? Oby.
Pora zasiąść więc do pisania...

Magiczna maszyna, która zmienia książki. Hmm... A czy może zmieniać książki, które autor... wciąż pisze?
Moje życia. Książka mojego życia.
5 minut temu dowiedziałam się, że po 5 latach prawa na jednej z najlepszych publicznych uczelni zarabiam mniej, niż sekretarka w mojej firmie.
Marazm, niedowierzanie, gorzki smak w ustach.
Czy ta maszyna napisze mi nową biografię? Oby.
...