-
ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
-
Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
-
Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Cytaty z tagiem "zludzenie" [124]
[ + Dodaj cytat]Pamiętam, jak spojrzałem na to zdjęcie i zdałem sobie sprawę, że fotografie nie są prawdziwe. Nie zawierają kontekstu, tylko złudzenie, że pokazujesz wycinek życia, ale życie nie składa się z wycinków, jest płynne. Zdjęcia są jak fikcja literacka. Uwielbiałem to w nich. Wszyscy myślą, że fotografie pokazują prawdę, ale w rzeczywistości są tylko bardzo przekonującym kłamstwem".
Nieraz bowiem sen, złudzenie, marzenie bywa prawdą wyższą i doskonalszą niż to, co nam podsuwa pamięć, świadomość i rozum badawczy.
... wielu ludzi, może nawet większość, przez całe życie czepia się kolejnych złudzeń, żyje od iluzji do iluzji, i w pewnym sensie to pozwala im żyć. Co tylko utwierdza mnie w przekonaniu że warto mieć złudzenia.
Wszystkie rzeczy, które pojawiają się na tym świecie, są złudzeniem. Jeżeli dostrzeżesz wszystkie pojawiające się rzeczy jako te, które nigdy nie pojawiły się, wtedy urzeczywistnisz swoją prawdziwą naturę.
Sens życia polega bądź co bądź na odwracaniu uwagi, tworzeniu złudzeń, co trzymałoby nas z dala od nicości, która niewiele się różni od przepaści oraz wilczych dołów - a tych też trzeba unikać. Gdyby nie odwracanie uwagi, mielibyśmy wokół siebie jedynie smętne pustkowie.
Złudzeniem jest sądzić, że więcej aktywności oznacza więcej wolności.
Udowodnię Ci, że istnieją dwa równoległe światy. W każdym z nich przeżyjesz miłość, śmierć, radość oraz ból. Uczucia i myśli przenikają się wzajemnie w niezależnych rzeczywistościach. Który świat jest prawdziwy?
W świecie pozbawionym nagle złudzeń i świateł człowiek czuje się obcy. Wygnanie jest nieodwołalne skoro braknie wspomnienia utraconej ojczyzny albo nadziei na ziemię obiecaną. Ta niezgodność pomiędzy człowiekiem a jego życiem, pomiędzy aktorem a dekoracją, jest właśnie poczuciem absurdu.
Gdy król puszczy zajrzał do wnętrza studni, zaryczał wściekle, bowiem własne odbicie w wodzie wziął za drugiego lwa, a echo swego ryku za ryk nieprzyjaciela. Bez namysłu rzucił się w głąb studni i utonął.
Dobro i zło łączą się w nas ściśle, że czasem jedno może przybierać postać drugiego.