-
ArtykułyNie żyje Alice Munro – pisarka, noblistka i mistrzyni krótkiej formyEwa Cieślik3
-
ArtykułyPierwszy zwiastun drugiego sezonu „Władcy Pierścieni: Pierścieni Władzy” i nie tylkoLubimyCzytać3
-
ArtykułyKocia Szajka na ratunek Reksiowi, czyli o ósmym tomie przygód futrzastych bohaterówAnna Sierant2
-
ArtykułyAutorka „Girl in Pieces” odwiedzi Polskę! Kathleen Glasgow na Targach Książki i Mediów VIVELO 2024LubimyCzytać1
Cytaty z tagiem "spokoj" [55]
[ + Dodaj cytat]Noc. Gwiazdy i księżyc beznamiętne, niewzruszone, wieczne. Ich niewzruszoność spływa po trosze na mnie. Przynoszą pociechę. Dzięki nim smutek człowieczy nie jest tak głęboki i dojmujący. Na księżyc i gwiazdy przenoszę nieco mojej dawnej wiary w Boga i uświadamiam sobie, że spokój zdobywamy, godząc się ze śmiercią. Życie jest krótkie. Cierpienie ma swój kres.
Nie wiem, czy to moja szczególna cecha, lecz rzadko czuję coś prócz szczęścia, będąc w pokoju zmarłego, jeśli tylko nie towarzyszy mi oszalały z bólu czy rozpaczający żałobnik." - Nelly Dean
Coś się zmieniło na jego twarzy. Wyglądał starzej, spokojniej, smutniej i nagle nie mogłam sobie przypomnieć, jaki był jeszcze kilka chwil temu. Każde z nas poniosło stratę – to była najprawdziwsza prawda. Nic innego się nie liczyło.
To nie ja ulegam nałogowi, to moje ciało.
(...) podonie jak niektóre pierwiastki chemiczne, będące tak niespokojne, gdy są w stanie czystym, zachłannie czepiają się jakiejś innej substancji, zdolnej zapewnic mi spokój.
Julien Benda
Kraków miał, i do dzisiaj ma, w sobie - pomimo turystycznego zgiełku i związanej z tym nieuchronnej komercji - aurę nastroju, który powoduje w człowieku rodzaj spowolnienia, zadumy i spokoju. O ile Warszawa kojarzy się Polakom z pośpiechem, gonitwą, zadyszką podczas wyścigu szczurów, drobnomieszczańskim blichtrem, rozrzutnością i nowobogackim zadęciem, o tyle Kraków z pewną ślamazarnością, z tradycją, pielęgnacją arystokratycznych upodobań, skąpstwem, historią i przede wszystkim z kulturą.
A jednak powracała doń, ze smętnym szeptem, fala słodkich pokus życia, które zawsze od siebie odpychał- utracony ocean. "Czyżby to wszystko było jednak takie bliskie?..." Dopiero teraz zorientował się, że odsuwał na później, ku starości- na "kiedy będzie czas"- wszystko, co umila życie człowieka. Jak gdyby naprawdę któregoś dnia można było znaleźć ów czas, jak gdyby naprawdę u kresu żywota można było zdobyć ów wymarzony, błogosławiony spokój. Ale spokoju nie ma.
a daleko w tle osad nieba zatonął w miejscu, gdzie cała boleść słowa "jestem" rozpływa się w błękitnym spokoju.
Powiedział głośno.
- Ocean.
Czy myśli pan, że ludzie jej pokroju istotnie są szczęśliwi na tamtym świecie, proszę pana? Wiele bym dała, by to wiedzieć." - Nelly Dean
Czy pan wie, jak wygląda las o świcie? I jelenie, które uciekają przed cieniem samolotu? I ta cała ziemia, która jest jeszcze pełna spokoju, snu i ładu, a pan patrzy na to z góry i nie może uwierzyć, że tutaj dzieje się tyle zła.