-
ArtykułyWeź udział w akcji recenzenckiej i wygraj książkę Julii Biel „Times New Romans”LubimyCzytać1
-
ArtykułySpotkaj Terry’ego Hayesa. Autor kultowego „Pielgrzyma” już w maju odwiedzi PolskęLubimyCzytać2
-
Artykuły[QUIZ] Te fakty o pisarzach znają tylko literaccy eksperciKonrad Wrzesiński18
-
ArtykułyWznowienie, na które warto było czekaćInegrette0
Cytaty z tagiem "rzemiosło" [11]
[ + Dodaj cytat]Jest coś głęboko satysfakcjonującego w nadawaniu czemuś kształtu własnymi rękami. Rzetelne rzemiosło jest jak pieśń obleczona w ciało. To akt stworzenia.
I tak ja widzę przyszłą w Polsce sztukę,
Jako chorągiew na prac ludzkich wieży,
Nie jak zabawkę ani jak naukę,
Lecz jak najwyższe z rzemiosł apostoła
I jak najniższą modlitwę anioła.
(...) nie przypuszczałem, żeby Emil, taki zręczny człowiek, musiał uciekać się do fantazjowania. Człowiek, który z taką zręcznością obchodzi się z materią.
[Wczorajszy loczek na twojej dzisiejszej szyi] s.133.
Pisanie to rzemiosło, którego trzeba się wyuczyć, ale nie sposób go nikogo nauczyć.
Ludzie, którzy nic innego robić nie potrafią, powinni robić ludzi, a pozostali winni dbać o ich kulturę i pomyślność. Ja to tak rozumiem, ale istnieje mnóstwo amatorów, którzy chętnie łączą te dwa rzemiosła.
Sztuka życia jest sztuką, a nie rzemiosłem, pewnie właśnie dlatego, że nie ma racjonalnej instrukcji jak żyć, podobnie jak nie ma racjonalnej instrukcji, jak stworzyć dzieło sztuki.
Każde rzemiosło stanowi kolektywny i anonimowy odpowiednik jednej z dwunastu prac Heraklesa, tych pantechnicznych wyczynów bohaterskich, których sens polegał bez wątpienia na udowodnieniu, że w naturze człowieka - w tym wypadku pół-boga - leży radzenie sobie z zadaniami pozornie nierozwiązywalnymi. Stąd kto nie chce znać rzemieślników, ten powinien milczeć także o bohaterach.
W czarach nie ma „kopiuj/wklej”. Każde zaklęcie to robota rzemieślnicza.
s.98.
...Patrz, pokazywał mi dziadzio w dzieciństwie - przezroczysto-błękitna ważka, trzciny, słońce nad jesiorem - patrz, jaki ważka ma idealny kadłub, ludzką ręką nigdy w życiu takiego nie skonstruujesz! W starych rzeczach można jeszcze rozpoznać ten zachwyt, który brzmiał wtedy w głosie dziadzia - radość zbliżenia człowieka do doskonałości żywych form. Radość pokonania chaosu. Kiedy wszystkie te rzeczy ostatecznie powymierają, rozsypią się, przeprowadzą z antykwariatów do magazynów specjalnych w muzeach, wraz z nimi zniknie z naszego życia również ta radość. Wtedy ostatecznie znajdziemy się w wydestylowanej, martwej przestrzeni, wypełnionej zupełnie innymi rzeczami, ergonomicznymi i anonimowymi jak strzykawki jednorazowe. I co nam wtedy pozostaniue, jak nie pożerać własne gówno i krzyczeć, że Bóg umarł?...
(...) moje credo to rzemiosło, remiosło i jeszcze raz rzemiosło. Mówienie o wielkich sprawach, o tym że zbawiam świat, że ja się mierzę z Bogiem, kosmosem - to zostawmy grafomanom.
[Wojciech Kilar, kompozytor] s.271.