-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński36
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant5
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
-
ArtykułyWyzwanie czytelnicze Lubimyczytać. Temat na maj 2024Anna Sierant970
Cytaty z tagiem "miłość własna" [10]
[ + Dodaj cytat]
- Kocha pan ludzi?
Riescnicyn uśmiechnął się niedbale, z wyrazem intelektualnej przewagi i odrzekł:
- Wszak sam jestem człowiekiem.
- A więc sam siebie kocha pan? - zapytała znowu Helena
Wzruszył wąskimi ramionami, sarkastycznie uśmiechnął się i powiedział nieszczerze uprzejmym tonem:
- Ludzie pani nie dogadzają? Czymże to, śmiem zapytać?
Widać było, że czuje się dotknięty w imieniu innych, że Helena dopuszcza możliwość niekochania ich.
- Czy można kochac ludzi? - zapytała Helena.
-Dlaczego by nie? - odpowiedział pytaniem Riescnicyn.
- Oni sami siebie nie kochają - rzekła chłodno Helena- nie mają zresztą za co. Nie pojmują, że jedno tylko godne jest miłości - piękno. O pięknie mają pojęcie tak wulgarne, że wstyd mi, że przyszłam na ten świat. Nie chce mi się tu żyć!
- A jednak pani tu żyje! - rzekł Riescnicyn.
Piekno
Ludzie próbują kochać innych, nie uświadamiając sobie, że nie kochają siebie. Nie możesz dzielić się tym, czego nie masz. Możesz dawać innym jedynie to, co znajdujesz w sobie.
Dla każdej z nas najważniejszą osobą na świecie jesteśmy my same. To pani jest tą osobą, z którą musi pani przeżyć całe życie. Pani jest swoim własnym towarzystwem i swoją dumą. Niezależność, wiara w siebie nie ma nic wspólnego z egoizmem.
-Czego chcesz właściwie ode mnie? Albo lepiej: po coś mnie zbudził? - zapytał inżynier, skrobiąc się mocno w szyję pod swoją koźlą bródką z tym spoufaleniem, z jakim po przebudzeniu odnosimy się do własnego ciała.
bez miłości własnej niemożliwa jest też miłość bliźniego, że nienawiść do samego siebie jest tym samym ci skrajny egoizm i płodzi w końcu tę samą okrutną samotność i rozpacz.
A gdy w jednej krwi i jednej duszy żyje dwóch śmiertelnych wrogów, wówczas życie jest niedobre.
Możliwe, że nie jesteśmy w stanie kochać właśnie dlatego, że pragniemy być kochani, to jest dlatego, że domagamy się czegoś (miłości) od tego drugiego, zamiast podchodzić do niego bez żadnych wymagań i pragnąć wyłącznie jego obecności.
Patrzy na ciebie bez żalu i bez zazdrości, patrzy na ciebie z miłością i jest to miłość własna, jak każda miłość rodzicielska. Żaden z was tego nie wie, ale miłość do owoców swych lędźwi jest miłością własną, siebie samych kochacie w waszych dzieciach, chociaż wydaje wam się, że to najszlachetniejsza z miłości, a to czysty egoizm.
[...] miłość własna jest jak drzemiąca żmija - nadepnąć na nią nie zabiwszy od razu, to rzecz niebezpieczna.
Miłość własna nie posiada transcendentalnego wymiaru, który jest istotą miłości do drugiego człowieka – zdolności dostrzeżenia prawdziwej wartości i zachwytu nad wewnętrznym pięknem ukochanej osoby.