-
ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
-
Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński15
Cytaty z tagiem "dziecko" [1 255]
[ + Dodaj cytat]Drugi problem z wypowiedziami o tym, co jest dobre, mądre oraz ładne, jest taki, że dziecku brak w nich jasności.
Na pamięć, podobnie jak na historię, nie mamy wpływu. Objawia się ona w nieuporządkowany sposób. Kaskadowo przepływa przez pokolenia w postaci serii nieracjonalnych lęków, tajemniczych ran, dziwnych nawyków. Dziecko przyswaja sobie te lęki i nawyki, nie wiedząc, że są one pamięcią.
Czy wiesz, że zmartwienia są jak pomidory? Nie oznacza to, że możesz je zjeść. Zmartwienia są jak pomidory, bo gdy zwracasz na nie uwagę i pielęgnujesz je w sobie, sprawiasz, że zaczynają rosnąć jak pomidory.
Wyobraź sobie kilka litrów mleka. Mleko w kartonie nie zajmuje dużo miejsca. Możesz postawić je na blacie albo włożyć do lodówki i zająć się swoimi sprawami. Następnie wyobraź sobie, że mleko wylało się podłogę i stało się wielką kałużą , w którą będziesz wchodził. Jednym słowem: bałagan!. To samo dotyczy lęku. Jeśli nie znajdziemy dla niego miejsca, lęk zacznie się rozprzestrzeniać, a wtedy zlekceważenie go stanie się prawie niemożliwe.
Pomyśl o lęku pisanym wielką literą. Nie myśl o nim jako o nieodłącznej cząstce twojego dziecka, lecz jako osobnej jednostce z własną tożsamością.
Gargulec położył głowę na jej kolanach. I tak otoczeni przez płonące krzewy, potwór i dziecko, szlochali w swoich ramionach.
Spieranie się ze swoimi zmartwieniami jest czymś dobrym, bo sprawia, że czujesz się sielniejszy. A gdy ty czujesz się silniejszy, twoje zmartwienie słabnie.
Ukochana osoba może cię podtrzymywać, wspierać cię tak mocno, byś stał na nogach. Może przejąć połowę ciężaru. Kiedy jesteś z dzieckiem, to zawsze ty podtrzymujesz i dźwigasz (s.51).
Między pierwszą rewolucją rosyjską a pierwszym konfliktem światowym, w piętnaście lat po śmierci Mallarmego i w momencie, kiedy Daniel de Fontanin odkrywał les nourritures terrestres, człowiek dziewiętnastowieczny narzucał wnukowi poglądy aktualne za Ludwika Filipa. Tym, powiadają, tłumaczy się szablon chłopski: ojciec idzie w pole, pozostawiając syna w rękach dziadków. Wyruszałem w drogę z handicapem lat osiemdziesięciu.