Błękit

„Błękit” to opowieści snute przez dwóch narratorów: 70-letniej Signe w 2017 r. i Davida w 2041 r. Obie historie regularnie się przeplatają i łączą w zakończeniu. Powieść zwraca uwagę na skutki bezmyślnego niszczenia natury. Historia opowiedziana jest plastycznym językiem, sprawiającym, że czytelnik z zainteresowaniem śledzi losy bohaterów. "Błękit" nie jest jedynie ekologiczną powieścią, mówi też o samotności, rozpaczy, niedojrzałości, sile miłości i buntu, o pragmatyzmie i namiętności, które stoją u podstaw ludzkich wyborów życiowych. Trudno ocenić, dla jakiego czytelnika jest przeznaczona. Mogłaby być czytana czasem przez nastolatka, a czasem przez dorosłego. Dobra lektura w ten aktualny skwarny dzień.

„Błękit” to opowieści snute przez dwóch narratorów: 70-letniej Signe w 2017 r. i Davida w 2041 r. Obie historie regularnie się przeplatają i łączą w zakończeniu. Powieść zwraca uwagę na skutki bezmyślnego niszczenia natury. Historia opowiedziana jest plastycznym językiem, sprawiającym, że czytelnik z zainteresowaniem śledzi losy bohaterów. "Błękit" nie jest jedynie...

Druga część katastroficznej trylogii Mai Lunde. Pierwsza część "Historia pszczół" zdecydowanie bardziej mi się podobała.

Druga część katastroficznej trylogii Mai Lunde. Pierwsza część "Historia pszczół" zdecydowanie bardziej mi się podobała.

Błękit - Maja Lunde - 2,5/5 ✨

Po historii pszczół, po której skończeniu czułam ogromny niedosyt wiedziałam, że prędzej czy później przeczytam błękit, co do którego miałam wielkie nadzieję.

Zachodnia Norwegia rok 2017 tam narratorką jest siedemdziesięcioletnia Signe, drugim narratorem jest David, mąż i ojciec dwójki dzieci we Francji w roku 2041. Dwie tak różne narrację i dwa różne odczucia.

Osobiście Signe mnie bardzo denerwowała, co do Davida miałam o wiele większe pokłady współczucia, empatii i żalu za to jak potoczyły się losy w ich nowej sytuacji.

Książka o naprawdę ważnym temacie jakim jest brak wody, jednak autorka zamiast skupić się na pokazaniu tego, bardziej zwracała uwagę na swoich narratorach. Więcej było opisów ich uczuć i o sprawach typowo obyczajowych, a problem o którym miała być ta historia, poszedł na drugi plan.

Nie mówię, że to zła książka, ale nie była do końca tym czym miała być, wizją przyszłości w której przez głupotę ludzi, świat jaki znamy zostanie na zawsze nieodwracalnie zniszczony.

Co do zakończenia też nie jestem jego fanką, można było napisać to na różne sposoby, ale autorka postanowiła wybrać akurat ten, który do mnie nie przemawia.

Szkoda bo język jak zwykle był wspaniały, więc zrobię trzecie podejście z nadzieją, że tym razem się nie zawiodę.

Błękit - Maja Lunde - 2,5/5 ✨

Po historii pszczół, po której skończeniu czułam ogromny niedosyt wiedziałam, że prędzej czy później przeczytam błękit, co do którego miałam wielkie nadzieję.

Zachodnia Norwegia rok 2017 tam narratorką jest siedemdziesięcioletnia Signe, drugim narratorem jest David, mąż i ojciec dwójki dzieci we Francji w roku 2041. Dwie tak różne narrację i...

Bardzo dobra, choć nie tak dobra jak "Historia pszczół". Mam poczucie, że niektóre wątki zostały porzucone, a niektóre za mało wyjaśnione. Niemniej książka jest poruszająca i przedstawia przerażającą wizję przyszłości i szkód wyrządzanych tu i teraz. Choć właśnie, czy przyszłości, czy już może teraźniejszości?

Bardzo dobra, choć nie tak dobra jak "Historia pszczół". Mam poczucie, że niektóre wątki zostały porzucone, a niektóre za mało wyjaśnione. Niemniej książka jest poruszająca i przedstawia przerażającą wizję przyszłości i szkód wyrządzanych tu i teraz. Choć właśnie, czy przyszłości, czy już może teraźniejszości?

Po "Historii pszczół" spodziewałam się chyba za dużo, bo niestety ale zawiodłam się na tej książce. Przedw wszystkim jak dla mnie mało pogłębiony był ten problem suszy i praku wody na świecie. Na to miało na pewno bardzo dużo czynników a jedyne co dowiadujemy się z książki bezmyślność człowieka. I na pewno jest to 80% przyczyny ale co jeszcze?! Jeśli chodzi o przyszłość, w której tego dostępu do wody nie ma to znowu nie było to pogłębione, bo ludzie robili, żeby te wode mieć, tylko migrowali? Ale dokąd? I jak chceli tego dokonać? No i jakoś dla mnie ta część świata bez wody to tak różowo została napisana, bez paniki, ludzie spokojni, a nawet pomocni, no nie wydaje mi się żeby to była prawdziwa reakcja.
Autorka mocno skupiła się na bohaterach i ich relacjach, mocno opisana była relacja ojciec-córka i kobieta-dawna miłość. I gdzieś w tle to że nie ma wody lub niedbanie o środowisko przez człowieka.
Średnia była ta książka,bo sam pomysł świetny, a wizja świata bez wody przerażająca, ale jakoś brakowało rozwinięcia i pogłębienia tego tematu.

Po "Historii pszczół" spodziewałam się chyba za dużo, bo niestety ale zawiodłam się na tej książce. Przedw wszystkim jak dla mnie mało pogłębiony był ten problem suszy i praku wody na świecie. Na to miało na pewno bardzo dużo czynników a jedyne co dowiadujemy się z książki bezmyślność człowieka. I na pewno jest to 80% przyczyny ale co jeszcze?! Jeśli chodzi o przyszłość, w...

Wstrząsająca. Prowokująca.

Wstrząsająca. Prowokująca.

podobało mi się. Ciekawe historie, mimo, że trochę wiadomo, jak się skończy książka.

podobało mi się. Ciekawe historie, mimo, że trochę wiadomo, jak się skończy książka.

Długo zbierałam się żeby napisać opinię. Dwa lata po przeczytaniu książki mogę śmiało powiedzieć, iż treść książki do dziś siedzi mi w głowie. Wizja świata Maji Lunde wywarła na mnie ogromne wrażenie. Przeczytałam każdą część z kwartetu i to właśnie "Błękit" najbardziej przykuł moją uwagę.

Długo zbierałam się żeby napisać opinię. Dwa lata po przeczytaniu książki mogę śmiało powiedzieć, iż treść książki do dziś siedzi mi w głowie. Wizja świata Maji Lunde wywarła na mnie ogromne wrażenie. Przeczytałam każdą część z kwartetu i to właśnie "Błękit" najbardziej przykuł moją uwagę.

Przerażająca wizja świata pozbawionego opadów deszczu. Życie z dnia na dzień skoncentrowane na poszukiwaniu wody i jedzenia, a z drugiej strony cofamy się do czasu gdy ludzie bezmyślnie niszczyli naturę, nie zdawając sobie sprawy z konsekwencji, jakie będą musiały ponieść przyszłe pokolenia. Bardzo przejmująca lektura, polecam.

Przerażająca wizja świata pozbawionego opadów deszczu. Życie z dnia na dzień skoncentrowane na poszukiwaniu wody i jedzenia, a z drugiej strony cofamy się do czasu gdy ludzie bezmyślnie niszczyli naturę, nie zdawając sobie sprawy z konsekwencji, jakie będą musiały ponieść przyszłe pokolenia. Bardzo przejmująca lektura, polecam.

Uważam, że pomysł był ale niestety zabrakło mu egzekucji. Wątki, które z pozoru gdzieś dążą, prowadzą donikąd. Natomiast zdecydowanie najgorszym zabiegiem jest zastosowanie tutaj zakończenia otwartego, które zostawia czytelnika bardziej skonfundowanego niż przed lekturą.

Uważam, że pomysł był ale niestety zabrakło mu egzekucji. Wątki, które z pozoru gdzieś dążą, prowadzą donikąd. Natomiast zdecydowanie najgorszym zabiegiem jest zastosowanie tutaj zakończenia otwartego, które zostawia czytelnika bardziej skonfundowanego niż przed lekturą.