Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie nie są popsuci, a zadaniem specjalisty nie jest ich naprawa. Istnieją jednak osoby, które potrafią uczynić świat trochę lepszym, a ludzi ciut szczęśliwszymi.

Zdarza się wam czasem mówić, że jesteście czymś zachwyceni, gdy tak naprawdę macie ochotę serdecznie się porzygać?

Ludzie zasługują na coś lepszego.

Jestem w połowie korytarza, gdy słyszę charakterystyczny wystrzał. Korek od szampana. Potwierdzenie. Niemal uginają się pode mną kolana. Serce bije mi jak szalone. Czuje to w całym ciele, cos jak porażenie prądem, a jednak świat zamiast przyspieszyć, zwalnia. Nerwy ma napięte jak postronki, ale ciało nie chce z nimi współpracować. W ustach czyje smak popiołu, zapachy stają się słabsze. I nie jestem w stanie wymyślić bodaj jednej metafory, która oddawałaby mój stan...

W jednej chwili z moje ciała odpływa cała energia. Kolana uginają się pode mną, serce zaczyna tłuc się w piersi, a wilgotna od potu dłoń niemal ześlizguje się z klamki. Oddycham, mam jednak wrażenie, że powietrze nie docira do płuc.