Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Król, który włada popiołami, nadal jest królem.

Kupiony sojusz wciąż jest sojuszem.

- Nigdzie nie ma dla mnie miejsca - powiedziała Corayne drżącym głosem.
Ku jej zaskoczeniu Sorasa się uśmiechnęła.
- Jest wielu takich jak ty - odparła. A nigdzie to zawsze gdzieś.
- To głupie.
- Cóż, jeśli nie należysz do miejsca, być może należymy do siebie? My, którzy nigdzie nie pasujemy?

Sama nadzieja to pewna droga do porażki.

Tylko mężczyźni potrafią mówić przez cały dzień i nadal uważać, że milczą.

Morze pokona nawet góry, wystarczy dać mu czas.

Nie, ci którzy żyją wiecznie, nie przejmują się straconym czasem. Nawet jeśli powinni.

Ze mną, Corayne. Zostań ze mną.

Nie mamy wpływu na to, kim się rodzimy, Corayne. Możemy tylko podążać ścieżką, którą rozwinął przed nami los.

- Zaprawdę nie masz serca, Amhara - warknął.
- Dziękuję - odparła i znów go ukłuła.

Skórzane lejce skrzypnęły mu w dłoniach, jakby lada chwila miały pęknąć. Chciał je rozedrzeć, chciał poczuć, jak pęka coś innego niż jego serce.

Śmiertelnicy podnosili się i upadali jak łany pszenicy. Królestwa rodziły się i umierały. [...] Po co wyciągać rękę po coś, co zniknie, nim zdążymy je pochwycić?

Giermek będzie maszerował, walczył i dźwigał, dopóki nie upadnie. Dopóki ktoś nie pozwoli mu się zatrzymać i być odrobinę mniej silnym.

- Wątpię, by zniedołężniała staruszka próbowała mnie otruć.
- Staruchy mają więcej powodów do zabijania niż większość ludzi.

Nie należy ignorować strachu, tylko go kontrolować.