Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szukanie wspomnienia przypomina próbę patrzenia przez mgłę. Człowiek jest pewien, że ono się tam znajduje, ale nie ma pojęcia, czy jest przyjazne, czy przerażające, czy w ogóle należy do tego świata.

Patrzenie jak własne wspomnienia uciekają z umysłu musi być przerażające, a jednak Mary potrafiła znaleźć w tym humor. Katie poczuła nagłą falę sympatii do starszej pani i interesująco przeciwny atak furii w stosunku do mamy.

Katie wolałaby, żeby mama na nią spojrzała. Chciałaby, by spojrzały sobie w oczy i zrozumiały, że doszły do końca pewnej drogi i muszą zacząć od nowa. Z drugiej strony, może jednak łatwiej jest, gdy nie patrzy na ciebie osoba, której podajesz właśnie na tacy historię swojego życia.

Uczucia Katie oscylowały między wyrzutami sumienia a wściekłością. Wolała wściekłość, bo przypominała chwytanie się wiosła, kiedy człowiek wypadł za burtę. Dawała jej poczucie bezpieczeństwa i pewności, a Katie lubiła czuć pewność, że wszystko będzie dobrze. Rodzice nie powinni wychodzić z domu tylko dlatego, że ktoś na nich nakrzyczał. Powinni wytrzymać to i znacznie więcej, na tym chyba polegało rodzicielstwo?

Zawsze za wszelką cenę starała się unikać ryzyka. Bo dlaczego miałaby tego nie robić? Przecież mama od dziecka ją ostrzegała. Tyle że unikając niebezpieczeństw, człowiek skazuje się na samotność.