Trzeba dla przyjaciół narażać nawet życie swoje, chociażby ten postępek miał nie być oceniony.

Istnieje legenda, że miłość zaprowadziła ład w chaosie i tak świat stworzyła. To stworzenie ponawia się w każdym żywo czującym sercu.

Dary podawane lekką ręką bogaczy stają się ciężarem na sercu dla biednych!

Porównywałem ją z ptaszkiem w niewoli, jakim sam byłem, którego wypuszczono z klatki, aby z podwiązanymi skrzydełkami użył wolności na bożym świecie.

Ludzie zdarli najpiękniejsze obrazy mego serca, a ja mimo to nie gniewam się na nich.

Szczęśliwszy ten, kto nigdy raju nie oglądał, niż ten, który w nim przebywał i wyszedł z niego, aby już nigdy doń nie wrócić.

Niech serce moje będzie sobie rozdarte! Wszakże motyl trzepoczący się na szpilce najpiękniej połyskuje! Rzeka, jeżeli kaskadą ze skał spada i w pianę się rozpryskuje, wydaje się tym piękniejsza! Takie jest przeznaczenie poety! Życie tylko krótkim marzeniem.

Tak mało znałem jeszcze świat, w wielu rzeczach byłem dzieckiem, chwytałem więc pierwszą lepszą dłoń, którą mi przyjaźnie podano, i za jeden uścisk ręki oddawałem całe zaufanie.

(...) każda rzecz, od nasionka rośliny do nieśmiertelnej duszy naszej jest cudem, a jednak człowiek nie chce temu wierzyć.

(...) ludzie rzadko mają łzy dla cudzych cierpień, jeżeli te nie budzą podobnych w ich własnej piersi. Jesteśmy wszyscy nawet w największych troskach i boleściach samolubni.

Jedno "nie" byłoby może, jak się okaże później, cały mój los zmieniło. Owe cztery dni podróży skróciły mi życie młodzieńcze o sześć lat - i człowiek nazywa się wolnym? Prawda, że możemy chwytać wątki przed nami rozpostarte, lecz nie widzimy, jak są powikłane.