Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej się nie odzywać. Zamknąć buzię, stulić pysk, ani mru-mru. Całe to gadanie w telewizji o sztuce porozumiewania się i wyrażaniu uczuć to bujda. Nikogo tak naprawdę nie obchodzi, co masz do powiedzenia.

Sztuka bez emocji jest jak ciasto czekoladowe bez cukru. Zaklajstrowuje(...) Następnym razem, kiedy będziesz malowała drzewa, nie myśl o drzewach. Myśl o miłości, nienawiści, radości albo wściekłości, o czymś, co cię porusza, od czego pocą ci się ręce albo zwijają palce stóp. Skup się na tym uczuciu. Gdy ludzie nie wyrażają siebie, umierają po trochu. Nie uwierzyłabyś, ilu dorosłych jest martwych w środku - idą przez życie, nie wiedząc, kim są, i czekają tylko, aż coś załatwi sprawę - zawał, rak albo jakaś ciężarówka. To potwornie przygnębiające.

Nic nie jest cichsze niż śnieg. Niebo wrzeszczy, chcąc wydać go na świat, setka zjaw zwiastujących śmierć ulatuje na skraju zamieci. Lecz gdy śnieg przykrywa ziemię, cichnie ona jak moje serce.

Nigdy nie przyszło mi do głowy, że galeria kiedykolwiek może być zamknięta. Galeria jest zawsze, jak mleko w lodówce czy Bóg.

[David] nie może się zdecydować, czy studiować medycynę czy prawo. Ogólniak traktuje jak drobną niedogodność. Filmik reklamujący krem na pryszcze przed flmem fabularnym życia.

No, Melinda no es linda.

Art without emotion is like chocolate cake without sugar. It makes you gag(...)The next time you work on your trees, don't think about trees. Think about love, or hate, or joy, or rage - whatever makes you feel something, makes your palms sweat or your toes curl. Focus on that feeling. When people don't express themselves, they die one piece at a time. You'd be shocked at how many adults are really dead inside - walking through their days with no idea who they are, just waiting for a heart attack or cancer or a Mack truck to come along and finish the job. It's the saddest thing I know.