Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W dzieciństwie nauczyłem się całować chleb i książki

Są książki, które otwierają drzwi przed swoimi czytelnikami, drzwi w głowie, o których nie mieli wcześniej pojęcia.

Ze wszystkich, którzy pisali o Luandzie, tylko Kapuściński dostrzegł drewniane miasto. Mieli je pod nosem, ale potrzebowali oczu, żeby je zobaczyć.

Całkiem możliwe, że Calvino wcale nie jest człowiekiem ale planetą, czymś w rodzaju Solaris ze wspaniałej powieści Stanisława Lema.

...Ciekawe, dlaczego zgliszcza niemieckich miast doprowadziły do pojawienia się takich postaci, jak Grass, Böll i Lenz, a brytyjskie zgliszcza zaowocowały jedynie parkingami?

Musicie zdecydować, ile jest wart pisarz, jaką wartość przedstawia sobą człowiek, który wymyśla dla was historie i w waszym imieniu spiera się ze światem.

... i chyba jedna z najprzyjemniejszych cech wolności literackich emigrantów polega na tym, że można sobie świadomie wybrać rodziców. Do moich zaliczają się - Gogol, Cervantes, Kafka, Melville, Machado de Assis. Wielojęzyczny ród, z którym się mierzę i do którego przynależnością byłbym zaszczycony.

Słowo „translacja” w znaczeniu tłumaczenia pochodzi od łacińskiego wyrażenia „przenosić”. Jako przeniesieni na drugi koniec świata jesteśmy ludźmi przełożonymi, przetłumaczonymi. Zwykle zakłada się, że w przekładzie zawsze coś się gubi, ja zaś zawzięcie obstaję przy tym, że niekiedy także coś się zyskuje.

Otóż ze wszystkich wilczych dołów znajdujących się na naszej drodze największą i najgorszą pułapką jest przyswojenie mentalności getta.

Największym pragnieniem Salima jest znalezienie tego, co nazywa znaczeniem, dlatego pod sam koniec marnego żywota zaczyna opisywać siebie w nadziei, że dzięki temu dotrze do znaczenia, z którego wydarzenia wieku dojrzałego go wydrenowały.

Ilekroć na świecie zamykano mały pokój literatury, prędzej czy póżniej z hukiem waliły się mury domu.