Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko tą książkę ocenić całościowo, gdyż jest to zbiór opowiadań wielu autorów. Z tego co wyczytałem we wstępie, te opowiadania pochodzą z jakiegoś konkursu (nie będę się zagłębiać w szczegóły). Są tu opowiadania lepsze i gorsze. Dennych na szczęście nie ma. Chociaż jedno, konkretnie "Kriodestrukcja", takie się z początku wydaje. Na końcu jednak okazuje się, że jest to świetny hejt na greenpeace'owców, wegetarian, wegan, itd. Szczególnie muszę tu wspomnieć o trzech opowiadaniach (dwa nagrodzone przez kapitułę konkursu II miejscem, a jedno wyróżnione). Najpierw "Dziesiąta" Marka Palutkiewicza (wyróżnienie). Według mnie, jedno z najlepszych opowiadań w tej książce. Świetnie napisane, wspaniała historia i tylko (albo aż) jeden minus - pomysł żywcem zerżnięty z Dana Browna. Przeniesiony tylko w Polskie realia. Taka polska mini wersja "Kodu Leonarda Da Vinci". Mimo tego jednak, na miejscu kapituły tego konkursu, dałbym drugie miejsce. Kolejne - "Ziarno niepewności" Wojciecha Zaręby (II miejsce). Rzecz o najpopularniejszej chyba teorii spiskowej, którą nazwać można Ogólną Spiskową Teorią Dziejów. Masoni, Bank Watykański, zamach na JFK, itd. Nawet ciekawie napisane, historia trzyma się kupy, poza jednym małym szczegółem, który, z zaciekłością i uwagą purysty, wychwyciłem. John Fitzgerald Kennedy, "lewacki prezydent" (to cytat z opowiadania),w zamach na którego mieliby rzekomo maczać komuniści "bo to się wszystko łączy". Komuniści mieliby zabijać lewaka? No tu mi coś nie pasuje (a na pewno się nie łączy). Tak czy inaczej, również jedno z najlepszych opowiadań. I doszliśmy do drugiego z opowiadań wyróżnionych drugim miejscem - "Patrz!" Marcina Szelągowskiego. Według mnie, to nawet nie zasługuje na wyróżnienie. No dobra, być może popełniłem błąd pisząc, że nie ma tu dennych opowiadań. To jest - i to bardzo. Jest ono o tajemniczych "Nich", którzy mają czujne oko na każdego obywatela, np. podglądają ludzi za pomocą telewizorów. Kontrola absolutna (coś jak Abstergo w Assassin's Creed). Jednak sama fabuła jest tragiczna. Gdyby wyrzucić "Ich", pozostaje nam krótka opowieść, jak to pewien gość sobie mieszka spokojnie, a później do sąsiedztwa wprowadza się dziewczyna, która zostaje aresztowana, ale później się znów spotykają, "przygoda" w kuchni, zakochują się, a na końcu, w obawie przed "Nimi", on wydłubuje sobie oczy. Fascynujące... 9tak, to sarkazm). Dno. Pierwszego miejsca kapituła konkursu nie przyznała. Ja dałbym je "Hasta Siempre" Luizy Paluchiewicz. Jakoby to Che przeżył i umarł dopiero w 2012 roku. Jakoś mnie to opowiadanie urzekło. Świetnie napisane, prosta historia i... no coś w tym jest. Podsumowując - dla miłośników teorii spiskowych ta książka jest ciekawym doświadczeniem, a dla pozostałych... no cóż, ciężko mi stwierdzić, gdyż zaliczam się do tych pierwszych ;-). Jedno denne opowiadanie (które jednak polecam przeczytać, aby wyrobić sobie o nim własne zdanie). Ogólnie, polecam.