Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Barrault Jean Louis (1910-1994),francuski aktor, reżyser, dyrektor teatru. W latach 1931-1935 aktor Théâtre Atelier w Paryżu, w 1935 debiutował jako reżyser pantomimicznym spektaklem na motywach powieści Kiedy umieram W. Faulknera. Następne spektakle: Numancja wg M. Cervantesa Saavedry (1937) i Głód wg K. Hamsuna (1939) ustawiły go w rzędzie najwybitniejszych reżyserów młodej generacji.
W okresie 1940-1946 aktor i reżyser w Comedie Française, gdzie reżyserował m.in. Fedrę J.B. Racine’a (1940) oraz "arcydzieło stulecia", Atłasowy trzewiczek P. Claudela (1943 i kilkakrotnie później, m.in. 1980). W 1946 wraz z żoną, aktorką M. Renaud, założył zespół La Compagnie Renaud-Barrault (istniejący do 1956) i był jego dyrektorem, a od 1959 do 1968 także dyrektorem teatru Odéon, przemianowanego na Théâtre de France, reżyserował tam – Złotą głowę P. Claudela (1959). Był jednym z najbardziej zasłużonych działaczy Teatru Narodów (Théâtre des Nations),przyczynił się też do wznowienia funkcjonowania tej instytucji w 1975. Po opuszczeniu teatru Odéon reaktywował działalność swojego zespołu, w którym wystawił m.in. serię widowisk teatralnych przedstawiających portrety pisarzy: Rabelais (1968),Jarry sur la Butte (1970),Ainsi parlait Zarathoustra wg F. Nietzschego (1974),Harold i Maud Higginsa z M. Renaud (1973),Ptaki wg Arystofanesa (1985). Stworzył wybitne kreacje teatralne, np. Hamleta w dramacie W. Shakespeare’a (1946),Józefa K. w Procesie wg F. Kafki (1947). Był jednym z najwybitniejszych współczesnych reżyserów, pozostawił po sobie wiele prac teoretycznych, np. Reflexions sur le théâtre (1949),Nouvelles reflexions sur le théâtre (1959),Wspomnienia dla jutra (1972, wydanie polskie 1977). Zagrał m.in. w filmach: Śmieszny dramat (1937) i Komedianci (1943) M. Carné, Le testament du doctor Cordelier (1959, reż. J. Renoir),Noc w Varennes (1982, reż. E. Scola).