Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem, naprawdę nie wiem co się ze mną dzieje, ale podoba mi się wszystko, co ma na sobie słynne logo My Little Pony. Generacja czwarta - Friendship is magic zawładnęła moim sercem i wyobraźnią na długo, a serial i komiks to nieliczne dzieła, które potrafią mnie tak szczerze zachwycić, a równocześnie od początku do końca budzić gigantyczną przyjemność. Wszystkim, ale to wszystkim polecam wkręcić się w serial, który dobre wrażenie zrobiłby nawet na największych sceptykach, o ile tylko dali by mu szansę. Świetna fabuła, doskonała kreska i nietuzinkowy humor czynią z każdego odcinka prawdziwą rozkosz dla zmysłów i umysłu, a komiks podąża tą drogą. Historia przedstawiona w komiksie odbiega nieco od kanonu stworzonego w serialu, niech nikogo to jednak nie przerazi. Scenariusz komiksu został obmyślony tak dobrze, że z powodzeniem mógłby służyć za rozbudowany odcinek. Mimo to, ogólne wrażenie, jak i poszczególne fragmenty dzieła sprawiają wrażenie, jakby były tworzone z myślą o starszych czytelnikach. Więcej niż połowa kadrów jest bowiem spowita w czerni, mrok jest także widoczny w samej fabule i to w ilości, której próżno by szukać gdzieś poza świetnymi komiksami ze stajni IDW. Żebyście jednak mieli jakieśkolwiek pojęcie o tym co ja tu u licha wpisuję, najpierw mały, doprawdy szczątkowy opis wydarzeń: Twilight Sparkle od tygodnia męczą straszne koszmary. Pewnego dnia na spacerze wpada na swe przyjaciółki (główne bohaterki serialu, tzw. Mane6: Twilight Sparkle, Rainbow Dash, Fluttershy, Applejack, Rarity, oraz Pinkie Pie),które jakimś diabelskim zbiegiem okoliczności śnią się bardzo podobne sny. Żeby to zbadać, organizują one wspólne nocowanie, w czasie którego mroczna moc porywa Rarity i unosi ją na księżyc. Szybko zostaje zorganizowana akcja ratunkowa, w czasie której przyjaźń bohaterek zostaną poddana próbie. Czytelnik zaś zostanie solidnie dokarmiony morałami (ale nie przesadzonymi, tylko zręcznie powkładanymi w odpowiednie miejsca),epickimi pojedynkami w duchu serialu - czyli więcej jest walk i rozterek duchowych, niż fizycznych. A także tym słynnym humorem, który w tym przeciekawym medium, jakim jest komiks, pozwala twórcom wejść na nowy poziom wykorzystywania obrazu i słownictwa do pobudzenia emocji u siedzącego akcję. Jest więc i komizm sytuacyjny, jak i słowny, odbierany przez nas głównie dzięki perfekcyjnym rysunkom - głównej, obok koncepcji sile komiksu. Polecam jak nie wiadomo co - pierwszy raz od czasu skończenia "Na zachodzie bez zmian" poczułem się tak wzruszony przez jakieś dzieło literackie. Na wielki plus muszę także zaliczyć powagę i wielkość roli, jaką w tym numerze miał do odegrania smok Spike - jedna z najbardziej niepozornych, a zarazem najbardziej lubianych postaci całego cyklu - rozdziały z jego udziałem miażdżą, podobnie jak te z Pinkie Pie, ale to już klasyka. Pędem do empiku po to cudo.