Urodziłem się 1 stycznia 1930 roku w Warzęchewce, pow. Włocławek. Szkołę średnią ukończyłem we Włocławku (Gimnazjum Ziemi Kujawskiej, 1946-50).
Studia odbyłem na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Łomonosowa w Moskwie (1950 – 1955). Praca dyplomowa dotyczyła pojęcia prawa w filozofii Hegla. Doktoryzowałem się w roku 1960 na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie na podstawie rozprawy pt. „Treść poznawcza wrażeń zmysłowych. Spór o jakości zmysłowe w filozofii marksistowskiej“ (promotor prof. dr hab. Narcyz Łubnicki). Przewód habilitacyjny przed Rad Wydziału Humanistycznego UMCS (1962) przeprowadzono na podstawie rozprawy pt. „Problemy i pseudoproblemy“. Recenzentami byli profesorowie: Narcyz Łubnicki, Adam Schaff, Władysław Krajewski.Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskałem w roku 1971, a profesora zwyczajnego w roku 1976.
Od roku 1955 pracowałem (i pracuję obecnie) w UMCS jako: starszy asystent (do r. 1960),adiunkt (do 1963),docent (do 1971),profesor nadzwyczajny (do 1976) i profesor zwyczajny. W okresie pracy w UMCS odbyłem studia uzupełniające we Francji (dwukrotne półroczne stypendium Rządu Francuskiego: 1961, 1975) oraz w Stanach Zjednoczonych (dziesięciomiesięczne stypendium Fundacji Forda 1968/69).
Pełniłem funkcje: kierownika Zakładu Filozofii Akademii Medycznej w Lublinie (1963-68),kierownika Zakładu Teorii Poznania UMCS (1963-68),kierownika Zakładu Filozofii Marksistowskiej UMCS(1969-90) oraz kierownika Zakładu Ontologii i Teorii Poznania UMCS (od r. 1990). Byłem prodziekanem Wydziału Humanistycznego UMCS (1963-65),dyrektorem Instytutu Nauk Pedagogicznych i Filozoficznych UMCS (1969-1971),dyrektorem Międzyuczelnianego Instytutu Filozofii i Socjologii UMCS (1971-77) oraz rektorem UMCS (1987-1990). Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, w którym pełniłem funkcje: wiceprezesa Lubelskiego Oddziału (1969-77),prezesa tego Oddziału (1977-82),wiceprezesa Zarządu Głównego (1980-1990). Członek Komitetu Nauk Filozoficznych PAN (1976 – 96). Członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do spraw Kadr Naukowych przy Prezesie Rady Ministrów (1974-1990) i Członek Prezydium tej Komisji (1977-1979). Członek Centralnej Komisji do spraw Stopni Naukowych i Tytułu Naukowego (1993-96).
Uczestniczyłem w sympozjach, konferencjach i kongresach międzynarodowych, m. in.: w Światowym Kongresie Filozoficznym w Warnie (1974),Düsseldorfie (1978),Brighton (1988),Bostonie (1998),w sympozjum nt. Filozofii L. Flecka (Hamburg, 1980),w filozoficznych spotkaniach polsko-amerykańskich (Monachium, 1976; Warszawa, 1978; Bellagio, 1980). W latach 1951 – 90 byłem członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (członkiem KC w latach 1986-90). Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym. Rady Pastwa 1986-90. W roku 2000 przeszedłem na emeryturę, ale w dalszym ciągu jestem zatrudniony w UMCS (na stałe) na pełnym etacie.
Nagrody: wiele nagród Ministra Edukacji, Nagroda I Wydziału Polskiej Akademii Nauk w roku 1981 za książkę „Człowiek jako podmiot działania i poznawania“ (1979). Książka ta była tak uznana za Książką Roku 1979.
Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975),Krzyż Oficerski OOP (1984),Krzyż Komandorski OOP (2004).
Moje zainteresowania naukowe dotyczą teorii poznania, metodologii nauk empirycznych, antropologii filozoficznej oraz aksjologii. Sposób traktowania problematyki filozoficznej we wszystkich tych dziedzinach jest wyraźnie zdeterminowany przez metodologię Marksowską, którą staram się łączyć z rygorami filozofii pozytywistycznej.
Działalność poznawczą człowieka (wszelką jego działalność symboliczną) traktuję jako jedną z faz (jeden z kanałów) więzi człowieka z ludzkim światem; kanałem za drugim, podstawowym tych więzi jest działalność przedmiotowo-praktyczna. Wszelką ludzką działalność traktuję jako przedmiotowo upośrednioną. Obie formy (oba kanały) więzi człowieka z jego światem (więź praktyczno-rzeczowa i symboliczno-informacyjna) s ze sobą splecione na wszystkich poziomach ludzkiej aktywności (od poziomu maczugi do poziomu reaktora atomowego): znakowości więc trzeba szukać na najniższym poziomie ludzkiej aktywności praktycznej, rzeczowości (substancjalności) zaś szuka trzeba na poziomie najwyższym, najlżejszym, np. językowym. Działalność czysto poznawcza/czysto symboliczna jest zawsze dla mnie tylko pozorem. Każde poznanie jest – w konsekwencji – materialnie kosztowne. Z tą tezą wie się pojmowanie doświadczenia leżącego u podstaw wszelkiego poznania – autentycznym źródłem wiedzy i mądrości ludzkiej jest doświadczenie bolesne („Ból, lęk, cierpienie“, Wyd. UMCS, Lublin 1997).
Z tego też punktu widzenia analizuję istotę i funkcje ludzkiego rozumu. Zasadniczą funkcję rozumu upatruję w porządkowaniu świata znaków (świata lekkiego). Materią tej aktywności jest nieporządek/chaos, treścią ograniczanie chaosu. („Rozum między chaosem a Dniem Siódmym porządku“, Wyd. UMCS, Lublin 1997).
Podstawową przesłanką moich rozważań aksjologicznych jest teza o jedności świata wartości: świata wartości użytkowych i ponadużytkowych, przyziemnych i wzniosłych, negatywnych („Za“) i pozytywnych („Dobra“),sakralnych oraz infernalnych.
Tytuł książki wprowadza w błąd czytelnika. Marksizm nie ma żadnych problemów a wszyscy inni chuja się znają - tak przynajmniej wynika z lektury. Marksizm w wykonaniu Cackowskiego jest w stanie chyba wyłącznie wchodzić w dyskusje z teizmem katolickim, a i to tylko tak średnio. Politowanie budzi 50 stron polemiki z Wyszyńskim i Wojtyłą na temat "katolickiej doktryny pracy" (a w zasadzie to czemu "trud" pracy jest przez nich źle pojmowany) podczas kiedy samemu pojęciu pracy w ujęciu marksistowskim poświęca się może 15. A wtrącanie cytatów z Lenina do rozdziałów o epistemologii wprawia w zażenowanie.
Ps. A, no i ta krytyka "eklektyków" już w samym wstępie, którzy sami wybierają sobie co chcą z różnych nurtów filozofii. I mówi to apologeta filozofii wymyślonej przez jednego typa (plus uwagi od sponsora Engelsa),który na pewno - no nie ma takiej opcji - nic nigdy od innych nie zapożyczał. No chyba, że marksizm to filozofia objawiona?
Patronat LC
2001
1997
1995
1989
1987
1986
1973
1965
1962Filozofia marksistowska. Wybrane problemy Zdzisław Cackowski
Tytuł książki wprowadza w błąd czytelnika. Marksizm nie ma żadnych problemów a wszyscy inni chuja się znają - tak przynajmniej wynika z lektury. Marksizm w wykonaniu Cackowskiego jest w stanie chyba wyłącznie wchodzić w dyskusje z teizmem katolickim, a i to tylko tak średnio. Politowanie budzi 50 stron polemiki z Wyszyńskim i Wojtyłą na temat "katolickiej doktryny pracy" (a w zasadzie to czemu "trud" pracy jest przez nich źle pojmowany) podczas kiedy samemu pojęciu pracy w ujęciu marksistowskim poświęca się może 15. A wtrącanie cytatów z Lenina do rozdziałów o epistemologii wprawia w zażenowanie. Ps. A, no i ta krytyka "eklektyków" już w samym wstępie, którzy sami wybierają sobie co chcą z różnych nurtów filozofii. I mówi to apologeta filozofii wymyślonej przez jednego typa (plus uwagi od sponsora Engelsa),który na pewno - no nie ma takiej opcji - nic nigdy od innych nie zapożyczał. No chyba, że marksizm to filozofia objawiona?
