Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Porgy" to opowiadanie z rodzaju "biednemu to zawsze wiatr w oczy", jakiego nie powstydziłby się żaden z naszych pozytywistycznych pisarzy. Jest więc Porgy - beznogi Murzyn, utrzymujący się z żebractwa. Wbrew pozorom, jest to źródło stałego dochodu. Porgy ma słabość do hazardu - uwielbia grać w kości, ale umie je zaklinać i prawie zawsze wygrywa. Nie, nie jest oszustem. Jest dość szorstki w obyciu i małomówny, ale to dlatego, że jego kalectwo uniemożliwia mu normalne funkcjonowanie i posiadanie kobiety... Porgy mieszka w Zaułku Wąsatego Suma. Jest to stary pałac, przerobiony teraz na murzyńskie getto. Niesamowita jest ta społeczność z Zaułka. Niby każdy jest osobny, ale trzymają się razem, razem się smucą i razem świętują, gdy zdarza się coś dobrego. No i kryją jedno drugiego, gdy biały pojawi się na horyzoncie, obojętne, czy chce skrzywdzić, czy pomóc. Inna sprawa, że biali bardzo wykorzystują Murzynów i traktują ich jak debili. A Murzyni tak właśnie się przy nich zachowują - udają tępych, taki mechanizm obronny. Troszkę mi przeszkadzało, że autor pokazując sposób myślenia, mówienia i działania całej murzyńskiej społeczności, przedstawia ich, jakby byli na poziomie intelektualnym dziecka. Może to miało tłumaczyć tą ich potulność, gdy dotyka ich jawna niesprawiedliwość? Bess jest narkomanką i alkoholiczką, kobietą mordercy Crowna. Gdy Crown po zabiciu jednego z mieszkańców Zaułka uciekł przed policją, Bess zamieszkała z Porgym...I dobrze im było razem, bardzo dobrze. Każde z nich zrzuciło skorupę, w której się chowało przed światem. Ale czy człowiek, który przywykł do burzy jest w stanie długo wytrwać w spokoju, zwłaszcza, gdy przeszłość się o niego upomina? Nawet miłość i osierocone dziecko nie są w stanie powstrzymać dawnych demonów. Postacią, która urzekła mnie w tym opowiadaniu jest kucharka Maria. Jest to taka życiowa kobita - kiedy trzeba pogłaszcze, pocieszy, kiedy trzeba walne cegłą (dosłownie). Ona wie, co jest dobre, co złe. I czuwa nad mieszkańcami Zaułka, by ich nie spotkała krzywda, oczywiście na tyle, na ile może. I chciałabym jeszcze podziękować autorowi za jedną istotną rzecz - gdy nadciągnął huragan i powódź zalała Zaułek, ocalił konia i kozła. Podejrzewam, że nasi pisarze poszliby po całości. Czy polecam "Porgy'ego"? Niekoniecznie. Ale jeżeli komuś wpadnie w ręce ta mała książeczka, niech da jej szansę.