Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy znacie Cieszka? Zdeněk Svěrák w dwóch książkach opisuje ucieszki Cieszka - małego synka ogrodnika. Cieszko dorastał pomiędzy główkami sałaty, kalarepami i ogórkami. (...) był to chłopiec bardzo ciekaw świata: każdego ranka, gdy tylko się obudził, od razu zastanawiał się, co też mu się dziś przydarzy. A do tego zawsze się cieszył, kiedy choć trochę było z czego.* Każdy rozdział to jeden dzień z życia Cieszka, który z otwartymi ramionami przyjmuje wszystko, co mu się przydarza. Któregoś ranka pan ogrodnik wyjrzał przez okno i powiedział: - Leje jak z cebra. Cieszko usiadł w swoim łóżeczku z podnoszoną siatką i wykrzyknął: - Hura! Dzisiaj będziemy mieli lanie! - Nie mówi się lanie, tylko deszcz - chciał go pouczyć tatuś. Ale Cieszko już chwycił miotłę i tą miotła zręcznie ściągnął z wieszaka swój mały płaszcz od deszczu, wiszący obok dużego, który jest taty, i tego średniego, maminego, pędem wskoczył w kaloszki, które stały obok dużych kaloszy taty i średnich kaloszy mamy, naciągnął na głowę kaptur i wybiegł na dwór.* Książki "Ucieszki Cieszka" i "Nowe ucieszki Cieszka" skierowane są do młodszych dzieci, ale i starsi mogliby się czegoś od Cieszka nauczyć. Świetnie nadają się do głośnego czytania, na przykład tuż przed zaśnięciem. Wyobraźcie to sobie (a potem sprawdźcie): Przedszkolak przytulony do mamy / taty, z otwartą buzią słuchający o pogodnym pociesznym Cieszku, który rano wstaje uśmiechnięty, każdego wieczora się uśmiecha, a czasem uśmiecha się nawet przez sen. Oczywiście - jak przystało na bohatera książek dla dzieci - Cieszko ma przygody. Takie zwykłe, z życia wzięte, które niejednemu wydałyby się codziennością. Ale niecodzienne przygody też miewa ;-) A w razie kłopotów ma pomysły i po prostu działa! - Ten nasz chłopak śpi jak suseł - powiedział tatuś i otworzył okno, żeby puścić na tego śpiocha chłodny powiew świeżego powietrza. A kiedy otwierał okno, ktoś wyrwał mu je z ręki. To był właśnie ten wiatr od ścierniska. - To dopiero wariacki wiatr! - powiedział tatuś, kręcąc głową. I to wystarczyło: Cieszko jeszcze nigdy nie widział wariackiego wiatru, więc czym prędzej wyskoczył z łóżeczka, żeby taka okazja nie przeszła mu koło nosa.* Cieszko wszystko przyjmuje tak zwyczajnie, tak naiwnie, jak tylko dziecko potrafi. I wszystko go cieszy: targ, bal ogrodników, wyścig dżdżownic, nauka gwizdania, wielka kalarepa, rozmowy z wężem (ogrodowym). Razem z koleżanką Katarzynką wyprawiają urodziny psu, uczą się jeździć na łyżwach. Ale Cieszko nie tylko się uśmiecha, gdy trzeba to działa! Na przykład, kiedy w drogę wchodzi mu czarny charakter - łobuziak** Hugo. Po więcej informacji musicie... zajrzeć do książek :-) Zwłaszcza, jeśli macie w pobliżu przedszkolaka ;-) Mojej córce-nastolatce bardziej podobał się tom pierwszy "Ucieszki Cieszka" . W moim odczuciu tom drugi napisany jest (i zilustrowany) z większym rozmachem i fantazją :-) https://bajdocja.blogspot.com/2018/04/czy-znacie-cieszka.html