Polski malarz, teoretyk sztuki, pedagog. Jeden z pionierów sztuki nowoczesnej w Polsce. Studiował w moskiewskim Wchutiemasie (1918-1919),był współpracownikiem K. Malewicza. Od 1920 kierował szkołą artystyczną w Smoleńsku. Od 1922 w Polsce - przebywał najpierw w Wilnie, a od 1932 mieszkał w Łodzi. Członek grup Blok i Praesens, współzałożyciel awangardowej grupy literacko-artystycznej a.r. i pisma Forma.

W 1928 sformułował teorię unizmu, zgodnie z którą obraz jest "jednozgodnym działaniem wszystkich swych części", "jednoznacznością wyrazu linii i koloru". Do 1934 powstało wiele dzieł unistycznych - monochromatycznych, złożonych z drobnych falistych form o zróżnicowanej fakturze. Strzemiński był inicjatorem kolekcji sztuki nowoczesnej w muzeum w Łodzi, 1945-1950 wykładał w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkole Plastycznej. Poza malarstwem i teorią zajmował się typografią, urbanistyką i architekturą.

Niektóre dzieła: Kompozycja architektoniczna 9c (1919),Pejzaż łódzki (1931),Kompozycja abstrakcyjna (1933),Pejzaż morski (około 1934),Kompozycja unistyczna 14 (1934),cykl Deportacje (1940),Kobieta w oknie (1948). Główne prace teoretyczne: Unizm w malarstwie (1928),Teoria widzenia (1958).