Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po przeczytaniu ok 200 stron - skapitulowałam... Książka na pewno nieprzeciętnie wartościowa dla historyków i badaczy zajmujących się tą problematyką, jednak dla zwykłego czytelnika - bardzo, bardzo ciężka. Wręcz nie do przeczytania. "Kronika getta warszawskiego" Emanuela Ringelbluma, Adama Czerniakowa "Dziennik getta warszawskiego" czy "Rozmowy z katem" Kazimierza Moczarskiego - to lektura trudna, niesłychanie poruszająca. Napisane jednak przez zwykłych ludzi, świadków wydarzeń - są relacjami emocjonalnymi. Suchy język kroniki łódzkiego getta, przypominający jakąś koszmarną kronikę z zakładu pracy, który tak naprawdę jest fabryką śmierci i przetwórnią ludzkiego nieszczęścia na niespotykana skalę - po prostu przeraża, a po kilkudziesięciu kartkach ZOBOJĘTNIA... Dzień po dniu, kartka po kartce: ilość wsiedlonych, ilość wysiedlonych, porcje żywnościowe, ilość narodzin i zgonów, pogoda, liczba ludności w dniu wpisu, aresztowania i inne dane. Oprócz tego m.in relacje z codziennych wydarzeń w getcie, problemów zaopatrzeniowych, kradzieży, afer i tego co porabiał prezes Rumkowski. I tylko od czasu do czasu jakieś drobne, emocjonalne wtrącenie typu "wreszcie pogoda się poprawiła" - które niechcący wyrywa się kronikarzowi... STRASZNE... 10 gwiazdek za sam fakt istnienia tej książki - ważnego źródła wiedzy w dzisiejszych, zakłamanych przez twórców "religii holokaustu" czasach. Niezafałszowana autentyczność tej pozycji czyni ją unikatową - pewnie dlatego jakoś dziwnym trafem nie może doczekać się wznowień...