Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wprawdzie materiały zebrane w tym tomie wyraźnie dzielą się na część polską, której patronuje Wyspiański, oraz znacznie większą część nowogrecką zdominowaną przez Kazantzakisa, skutkiem czego książka rozpada się w pewnym sensie na dwoje, niemniej jest to publikacja interesująca i otwierająca możliwości lektury porównawczej obu wielkich modernistów (o ile to ostatnie określenie w odniesieniu do greckiego pisarza jest słuszne). Najmocniejszym punktem tej pracy zbiorowej jest długi tekst I. Wrazasa na temat tożsamości nowogreckiej i nowogreckiego modernizmu, dobre rozwinięcie jego monografii "Zbawca Boga". Zwracają też na siebie uwagę dramaty Kazantzakisa, które M. Borowska przełożyła już na polski, ale wciąż nie wydała. Dwa poświęcone tym utworom artykuły pokazują, że sztuki te warte są publikacji. Tomasz Babnis