Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Yves Bériault to człowiek, który postanowił w swojej książce przedstawić interesującą postać, jaką była Etty Hillesum. Była to młoda Żydówka, która zginęła w Auschwitz jesienią 1943 roku. Zostały po niej tylko listy i pamiętnik z czasów II wojny światowej. Etty, która zbliża się ku śmierci zaczyna żyć na nowo. Poznaje inny wymiar rzeczywistości. W 2001 roku Yves Bériault przebywał we Francji. Przechadzając się między półkami w księgarni zauważył pewną okładkę. Na niej widniało czarno - białe zdjęcie młodej kobiety. Zaintrygowany sięgnął po "Przerwane życie. Pamiętniki 1941 - 1943". Dominikanin, Yves Bériault interesował się historią II wojny światowej. Zatem nie ma nic dziwnego w tym, że z chęcią sięgnął po lekturę, opowiadającą o kobiecie, która żyła w tym ciężkim okresie. Etty nie wyróżniała się z tłumu. Była taka sama jak inni. Towarzyszyły jej zaburzenia psychosomatyczne i depresja, która dopadała ją co jakiś czas. Zwróciła się o pomoc do sławnego terapeuty. Z czasem połączyło ich coś więcej niż wymiana doświadczeń na etapie, gdzie Julius był tylko psychologiem. Siódmego września Etty wraz z rodziną wyruszyła w ostatnią podróż. Prosto do Auschwitz. Etty nie jest sama. Towarzyszy jej sam Bóg. W czasie gdy życie ludzkie jest wielką niewiadomą Etty widzi dobro. W codziennym życiu czy też w drugim człowieku. Mimo tego, jak wiele zła napotykała tytułowa bohaterka na świecie, jest w niej coś, co pozwala jej nie tylko przeżyć, ale też odnaleźć sens istnienia, ludzkiego bytu. Jak wielka musiała być jej wiara... Trudno to sobie wyobrazić. Na sam dźwięk rzuconego hasła: II wojna światowa, mamy przed oczami ból i cierpienie. Znamy to z lekcji historii, opowieści starszych ludzi. W tej książce można się przekonać, że istniała też radość, szczęście, które pochodziło prosto od Boga. Książka nie jest formą pamiętnika, czy też opowieści o życiu i działalności Etty Hillesum. Jest to raczej zbiór wiadomości, bądź świadectwo o życiu tej kobiety. Nawet w najgorszych chwilach, czasie pełnym strachu można znaleźć małe światełko, które wskaże człowiekowi właściwą drogę. Dla Etty była to wiara w Boga. Pisała do Niego, modliła się i prosiła. Chciała pomóc innym. Czuła się źle modląc się za samą siebie, a nawet w intencji bliskich sobie osób. Na świecie było tyle ważniejszych spraw, gdzie trzeba było szukać wsparcia u Boga. Wiara to jedyna pewna rzecz, która gościła w życiu tej kobiety. Język książki jest przystępny, czyta się ją bardzo szybko. Warto ją znać. Dlaczego? Podobno każdy człowiek ma historię, która jest warta uwagi. Każdy, nawet ten najmniejszy. Etty przedstawia historię wyjątkową. Została ofiarą II wojny światowej. Jednak zostawiła coś po sobie. Jest to świadectwo. Pokazuje nam, że można godnie żyć. Ważne jest tylko bezgraniczne zaufanie Bogu. Czego chcieć więcej? Korzystając z czasu, gdy jesteśmy zesłani na wędrówkę po ziemi, możemy korzystać i pomagać innym, bardziej potrzebującym.