Pierre Louÿs

Pierre Louys, przez współczesnych mu, był uważany za jednego z wybitniejszych autorów powieści o tematyce erotycznej. Do tego nurtu zalicza się "Kobieta i pajac" napisana w 1898 r. Być może robiła ona wrażenie sto lat temu, ale teraz to do połowy ckliwa ramota, a dalej obrażająca inteligencję czytelnika męczarnia. Osią powieści jest historia miłości don Mateo Diaza do Conchity Perez. Różnica wieku między bohaterami wynosi ponad dwadzieścia lat. Dziewczynę trudno zaliczyć jednoznacznie do którejś z warstw społecznych i to powoduje, że jest bardzo intrygująca. Do śmierci ojca odbierała wychowanie charakteryzujące ludzi z wyższych sfer, uczyła się w szkole prowadzonej przez zakonnice. Potem parała się różnymi zajęciami: skręcała cygara i papierosy w fabryce, tańczyła flamenco w knajpach, zaliczyła epizod bezdomności. Na co dzień mieszka z matką, której jedynym zajęciem jest przesiadywanie w kościele i zanoszenie modłów. Conchita szybko rozkochuje w sobie don Mateo. Jest bardzo śmiała w uwodzeniu mężczyzny, ale na każdym kroku podkreśla swe dziewictwo. Wykorzystuje absztyfikanta finansowo, bawi się z nim w kotka i myszkę, ucieka i powraca. Jest w tym trochę prowokacyjna, ale ze względu na młody wiek i zadziorny charakter, można jej wszystko wybaczyć. Kiedy zdobywa już wszystko na czym jej zależy, odrzuca kochanka w najbardziej niewybredny sposób. Sprawia wtedy wrażenie niestabilnej emocjonalnie. Gdy w opowieści pojawia się element przemocy sado-masochistycznej książka odrzuca. Wszystko jest tak naiwne i uproszczone, że po prostu nie można uwierzyć w tak marną konstrukcję psychiczną bohaterów. Na motywach "Kobiety i pajaca" Luis Bunuel nakręcił "Mroczny przedmiot pożądania". Zarysował on jednak swych bohaterów bardziej realistycznie niż Pierre Louys, więc film polecam, książki nie.