Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy. Jeszcze nigdy. Takiej nie czytałam. To gniot. Niby taka krótka, tak stron niewiele. A tak długo zajmuje. Czytanie oczywiście. Książki. Bo przecież to moja jej recenzja. 78 stron męki. O-grom-nej-mę-ki. Jak na załączonym obrazku widać, przez to się nie da bezproblemowo przebrnąć. Ja nie wiem czy autorka wybrała taki styl pisania aby nadać swej opowieści bardziej podniosły, artystyczny wydźwięk? Może też była to próba symulacji napisania pamiętnika? Albo nakreślenia bałaganu w głowie głównej bohaterki? W każdym razie wyszło tragicznie. "La, la, la." Historia bez sensu, przepleciona obleśnymi wstawkami. Tanie, tandetne porno. Myślę, że wartość empiryczna tego dzieła przekłada się również na wartość w cenniku księgarni. Ogólnie to lubię niekonwencjonalnie opowiedziane historie, przeplecione oderwanymi wątkami, rozmowami, wspomnieniami. Jednak mam wrażenie, że cała ta książka jest "oderwana". Chciałam dać jej szansę mimo tego, że widziałam jakie ma oceny u innych. Chciałam i wiem, że nie było warto.