Włoski pisarz, autor książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz dziennikarz sportowy w La Gazetta dello Sport Ma dwie pasje: pisanie i piłkę nożną, które łączył w swojej pracy. W młodości uprawiał dużo sportu, głównie piłki nożnej, a to zamiłowanie popularyzuje w serii książek Gooal!. Luigi pisze także o aktualnych zagadnieniach. Jest autorem biografii Giovanni Falcone, włoskiego sędziego śledczego , który walczył z mafią i którego samochód został wysadzony w powietrze. Pisał też o wojnie w Afganistanie.
Przez wydawcę tutti jest książka Luigiego Garlando pojawiła: Nienawidzę polityki (Camilla odiava che la politica). Tutaj opowiada o Camilla, która straciła ojca, polityk, w młodym wieku. Ona myśli, że to do polityków, że muszą przegapić jej ojca, więc ona nienawidzi. Włóczęgą pojawia się w ich wsi uczy ją, co polityka jest i powoli zaczyna widzieć świat wokół niej inaczej. Na jego książek Luigi Garlando otrzymał kilka nagród. Luigi Garlando zbiera edycje La Boskiej Komedii Dantego Alighieri wielki włoski pisarz z XIII i na początku XIV wieku. On nie ma strony internetowej, ale stronę Wikipedii.http://www.gooal.nu/luigi.htm
Sporo nieznanych historii o słynnym szwedzkim piłkarzu - o śmierci brata, o udziale w festiwalu w San Remo, o 40. urodzinach, o relacjach z trenerami, piłkarzami i rodziną.
Jest wiele fragmentów zupełnie banalnych, ale też sporo naprawdę coś wnoszących (np. przemyślenia o wychowaniu dzieci czy o przemijaniu).
Całość oblana dość obficie sosem samochwalstwa i samouwielbienia. Bez tego Zlatan Ibrahimović nie byłby Zlatanem Ibrahimovicem, ale czasami granica ubóstwiania samego siebie została tutaj przekroczona.
Mimo tego książka warta przeczytania.
Książka opisuje tylko jeden sezon w wykonaniu drużyny AC Milan pod wodzą Arrigo Sacchiego. Nie był to byle jaki sezon, bo wtedy właśnie Rossoneri wygrali Puchar Europy. Trofeum to wygrali w wielkim stylu, ogrywając po drodze Real Madryt 5:0 czy w finale mocną wtedy drużynę Steauy 4:0.
Sacchi stworzył ultraofensywną maszynkę do zwyciężania, w której główne skrzypce grało holenderskie trio w osobach Franka Rijkarda, Ruda Gullita, oraz Marco Van Bastena. Holendrzy byli świeżo po wygraniu Mistrzostw Europy w 1988 roku (po pamiętnej bramce spod linii końcowej Van Bastena).
Dzięki autorowi wchodzimy za kulisy tego sukcesu, poznajemy szczegóły współpracy Sacchiego z Silvio Berlusconim, mnóstwo ciekawych informacji. Książka zdecydowanie warta polecenia.