Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przed „Ogrodem miłości” nie słyszałam o Marcusie Malte, ale skoro całe okładki zapisane były listą nagród, które książka zdobyła jako francuski thriller s[podziewa lam się czegoś z wyższej półki. I gdzieś tak w połowie zadałam sobie pytanie: to jest thriller, kryminał, a w którym miejscu? W ogólnym rozrachunku może i przyznam temu rację, że leżało to obok tego gatunku, ale samo nie koniecznie się tu zalicza, zresztą nie wiem, gdzie je zakwalifikować. Powieść psychologiczna? Obyczajowa? Chyba do żądnego z wymienionych gatunków. W ogóle czytanie „Ogrodu…” wzbudzało pewną irytację: narracja prowadzona była przez kilka osób, ale czytelnik musi sam się domyślać, kto tym razem przemawia, owszem było to możliwe, ale bardzo uciążliwe i denerwujące. Poza tym irytował mnie pewien patos językowy. A po skończeniu lektury zastanowiło mnie, jaka myśl przewodnia przyświecała Malte, kiedy tworzył „Ogród miłości”. I, niestety, nie odgadłam. W moim odczuciu książka słaba.