Krzysztof Blauth

Biblioteka Błękitnych Tarcz 37/62 Jurek jest zapalonym sportowcem, najlepszym w całej szkole. Regularnie i często trenuje, dzięki czemu osiąga świetne wyniki. Mówią o nim nawet w radio. Jest świetnie zapowiadającym się zawodnikiem do kadry juniorów. Jednocześnie parzy na kolegów i koleżanki trochę z góry, z pogardą. Wszyscy słabsi od niego w sporcie są gorsi. Najbardziej gardzi Kajtkiem, kolegą, który jest kaleką, ma niedowład nogi. Pewnego razu zaprzyjaźniony trener prosi Jurka i kolegów o pomoc przy sędziowaniu na zawodach. Okazuje się, że to wielkie zawody osób niepełnosprawnych: biegi niewidomych, tor z przeszkodami dla osób po amputacji nóg itd. Jurek śmieje się z nich, nie widzi sensu paraolimpiad. Porównuje wyniki niepełnosprawnych z pełnosprawnymi. Książka uczy rzecz jasna wrażliwości na ludzką krzywdę, pokazuje, że wszyscy jesteśmy normalni i możemy realizować swoje zainteresowania. W życiu ważne jest to, z jakiego punktu się wychodzi i do jakiego się dochodzi, ważna jest droga. Spot to nie tylko wyniki, to nie tylko dążenie, żeby zwyciężyć innych, ale wola zwycięstwa nad sobą.