Maria Stengert

Dostałam tę książkę kiedyś w ramach jakiejś szkolnej nagrody. Ale gdzieś już dawno przepadła, więc jak ją zobaczyłam na półce antykwariatu, to oczywiście natychmiast kupiłam. Intryguje zarówno tytuł jak i zachęcająca okładka (drzewo genealogiczne z czarnymi profilami i niepokojącym znakiem zapytania). Treść nie trzyma specjalnie w napięciu, ale czyta się całkiem przyjemnie. Podczas porządkowania regału z książkami na ziemię spada pewien niepozorny obrazek, za którego ramką ukryty jest niewiadomego pochodzenia list mówiący o ukrytym skarbie. Szczęśliwie się składa, że okoliczności każą głównym bohaterom (sympatyczne rodzeństwo) pojechać z wizytą do dalekiej krewnej z Krakowa, co rozpoczyna cykl podróży po Polsce tropem rodzinnych powiązań i historii oraz rzeczonej tajemnicy... Z Krakowa bohaterowie ruszają do trójmiasta, a następnie do Wrocławia, pod Poznań i w okolice Kielc - poznając kolejne miejscowości oraz nieznanych członków rodziny. Rozwiązania zagadki można się domyślić już w połowie książki, co nie przeszkadza w jej lekturze, bo napisana jest lekkim, dobrym językiem, ma w sobie przyjemny klimat letniej wędrówki i plejadę różnorodnych (mniej lub bardziej sympatycznych) postaci. Najsłabszy jest fragment o Wrocławiu, gdzie nawet dla mnie (psiary) nieco dłużące były opisy życia codziennego hodowanych przez kuzynów szczeniaków (spokojnie można to skrócić o jakieś 10 stron).